ζήτημα επιβίωσης!

Εκλογές κάναμε, κυβέρνηση βγάλαμε, υπουργό οικονομικών βρήκαμε, αξιωματική αντιπολίτευση διαθέτουμε… Μήπως τώρα πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε και με την επιβίωσή μας; Γιατί τα μνημονιακά μέτρα καλά κρατούν, οι λογαριασμοί της ΔΕΗ με τα χρωστούμενα χαράτσια εξακολουθούν να έρχονται ενώ τα εκκαθαριστικά της εφορίας με τους δυσβάσταχτους φόρους άρχισαν να καταφτάνουν. Χώρια η «εισφορά αλληλεγγύης»!  Πάνω από 2.500 νοικοκυριά στο νομό μας έχουν απλήρωτο το χαράτσι της ΔΕΗ και από 1 με 2 μηνιάτικα φόρο θα κληθεί να πληρώσει κάθε μισθωτός και συνταξιούχος! Πραγματική φοροκαταιγίδα και χαρατσοθύελα μες στο κατακαλόκαιρο. Προκλητική λεηλασία και αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος. Και να θέλαμε δεν μπορούμε (δεν μας αφήνουν) να απολαύσουμε «τα μπάνια του λαού». Ακόμα και τις καλοκαιρινές μας διακοπές, αυτές τις  ολιγοήμερες και με το σταγονόμετρο διακοπές, μας τις κατάντησαν πολυτέλεια και άπιαστο όνειρο. Πώς μετά να γεμίσεις τις μπαταρίες για να τα βγάλεις πέρα το χειμώνα; Και μάλιστα ένα χειμώνα που όλα δείχνουν ότι φέτος θάναι ιδιαίτερα «βαρύς». Μπορούμε βέβαια να ελπίζουμε στη μεγαθυμία της ΔΕΗ ή στις νομοθετικές πρωτοβουλίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Πάγωμα» των διαδικασιών διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος «μέχρι να φέρουμε το θέμα στη νέα Βουλή» ζήτησε από τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΗ ο Τσίπρας! Ή μήπως η «υπεύθυνη αντιπολίτευση» τα έλεγε στη πεθερά (στον διευθύνοντα σύμβουλο) για να τ’ ακούσει η νύφη (ο λαός); Θα περιμένουμε λοιπόν τη «νέα Βουλή» ή θα συνεχίσουμε από κει που σταματήσαμε ή – καλύτερα - που μας σταμάτησαν; Θα συνεχίσουμε στα βήματα των μεγάλων λαϊκών και εργατικών κινητοποιήσεων του προηγούμενου δίχρονου;  Θα ξαναπιάσουμε το νήμα της αντίστασης, του αγώνα και της αλληλεγγύης; Θα ξαναφουντώσει το κίνημα για να καταργηθεί το χαράτσι της ΔΕΗ (για όλους και όχι μόνο για τις «ευπαθείς ομάδες»); Θα αντιπαλέψουμε τη ληστρική φοροεπιδρομή; Γιατί η αντιλαϊκή πολιτική δεν έχει «καλοκαιρινές διακοπές». Γιατί η αντίσταση, ο αγώνας, η αλληλεγγύη είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης!

Σαν σήμερα, καλοκαίρι του 1944: Η Καρδίτσα στη Μάχη της Σοδειάς (Γ’- με το όπλο και με το δρεπάνι)

Ηλίας Φέρτης: Θεσσαλία, τέμπερα

Σε προηγούμενες αναρτήσεις για τη «Μάχη της Σοδειάς» είδαμε πως οι Γερμανοί έχασαν τον έλεγχο επί του θερισμού. Επιδίωξαν να τον διατηρήσουν στον αλωνισμό. Αλλά τον έχασαν και αυτόν, γιατί προηγουμένως έχασαν μάχες από παράταξη με τον ΕΛΑΣ. Μια τέτοια μάχη στον Κάμπο της Καρδίτσας περιγράφει στην αντιστασιακή εφημερίδα «Ρήγας» ο Στ. Μήτσιου (από το βιβλίο του Λάζαρου Αρσενίου «Η Θεσσαλία στην Αντίσταση», γ’ έκδοση, «έλλα»):

«Από την χαραυγή της 7ης Αυγούστου παρακολουθήσαμε ολόκληρο τετράωρο από πολύ κοντά, ένα από τα πιο μεγαλειώδικα θεάματα της επιθετικής ορμής, της αφάνταστης μαχητικότητας και του ηρωισμού του ΕΛΑΣ μας. Ήταν ένα θέαμα πραγματικά ασύλληπτο τόσο, που οι εκατοντάδες του λαού του κάμπου που το παρακολουθούσαν από τα γύρω υψώματα, έφταναν σε σημείο να μη πιστεύουν στα μάτια τους. Αλλά ας εκθέσουμε τα γεγονότα απ' την αρχή που είναι τόσο εύγλωττα, ώστε δεν χρειάζονται ούτε επεξηγήσεις ούτε σχόλια. Οι Γερμανοί της Καρδίτσας δέχθηκαν τον τελευταίο καιρό πλήθος από επιθέσεις. Παρ' όλο που ματαιώθηκαν τα σχέδια τους για την ληστεία του ψωμιού του ελληνικού λαού και που ο θεσσαλικός σιδηρόδρομος εξυπηρετούσε... κάποτε, στο παρελθόν ...τις μεταφορές τους, οι Γερμανοί, ύστερα από την μάχη του Μπραϊμιού, δεν τόλμησαν να κινηθούν. Ολόκληρες 37 ημέρες καθηλωμένοι μέσα στις λυκοφωλιές τους, τηρούσαν μια απόλυτα αμυντική στάση. Από τις 4 το πρωί, όμως, της 7ης Αυγούστου άρχισαν πυρετώδικες κινήσεις με αυτοκίνητα κατά μήκος του δρόμου Καρδίτσας-Ίσαρι. Λίγο αργότερα ακούσθηκαν οι πρώτες ριπές πολυβόλων και αυτομάτων όπλων. Αμέσως το ΙΙΙ\38 Τάγμα επικοινώνησε με τον στρατιωτικό διοικητή του 6ου Λόχου, ο οποίος ανέφερε ότι τα τμήματά του δέχθηκαν επιθέσεις από τρεις κατευθύνσεις. Πραγματικά, ισχυρή δύναμη 200 περίπου Γερμανών με 31 αυτοκίνητα, 2 τανκς βαριά με πυροβόλα, 2 αλυσσοφόρα, πολλά αντιαρματικά πυροβόλα και όλμους, βαριά πολυβόλα και αυτόματο οπλισμό, είχεν επιτεθή κατά των τμημάτων μας στις κατευθύνσεις Φράγκου-Παλαιοκάστρου-Γεωργικού. Από την πρώτη στιγμή της εχθρικής επίθεσης, τα ασύγκριτα μειονεκτικά σε αριθμητική δύναμη και οπλισμό τμήματά μας, αντέταξαν πεισματώδη ηρωική άμυνα. Χωρίς λεπτό καθυστέρηση ξεκίνησαν για το πεδίο της μάχης ο στρατιωτικός υπεύθυνος του τάγματος συν. Αλέκος Μεσοχωρίτης και ο καπετάνιος συν. Φόντας (Παπανικολάου). Επίσης κινήθηκε με δυο διμοιρίες εφεδρείας του τάγματος ο υπολοχαγός Αλέκος Κούσουλας. Απ' όλες τις κατευθύνσεις κινήθηκαν ισχυρά τμήματα του μονίμου και του Εφεδρικού ΕΛΑΣ. Η μικρή ομάδα με επικεφαλής τον συν. Κολοκο­τρώνη που ήταν μπροστά από το Φράγκο, δέχθηκε πρώτη την επίθεση, έδωσε το σύνθημα συναγερμού στα άλλα τμήματα και, κάτω από την ισχυρή πίεση του εχθρού, αναγκάστηκε να συμπτυχθή. Παρά τον ηρωισμό και την αυτοθυσία που έδειξαν οι άντρες της ομάδος αυτής, δεν κατόρθωσαν να συγκρατήσουν τον μηχανοκίνητο εχθρικό όγκο και ο εχθρός, ύστερα από σημαντική καθυστέρηση, κατέλαβε το Παλαιόκαστρο. Παράλληλα, άλλα τμήματα προχώρησαν και έφτασαν σε μικρή απόσταση από το χωριό Γεωργικό, στο ανατολικό μέρος του οποίου είχεν εγκατασταθή από τις 5 το πρωί μια διμοιρία με τον ανθυπολοχαγό Πανταζή, που δέχθηκε και αυτή το βάρος σφοδρών εχθρικών πυρών από πολυβόλα και αντιαρματικά.

Ενώ ο εχθρός βρισκόταν αναπτυγμένος ακόμα στον κάμπο, δέχθηκε απ' όλες τις κατευθύνσεις σφοδρά χτυπήματα από το πυροβολικό και τους όλμους. Η έκρηξη των βλημάτων έγινε κατά μέγα μέρος ανάμεσα και μπροστά από τις εχθρικές δυνάμεις και είχε σαν αποτέλεσμα την μείωση του ηθικού τους και την επιβράδυνση των κινήσεών τους. Αξιοσημείωτο είναι η σύνδεση των τμημάτων που μάχονταν στην πρώτη γραμμή και του πυροβολικού και των όλμων και η πλήρης και κανονική συνεννόηση τους κατά την ώρα της μάχης. Το πυροβολικό και οι όλμοι μας είχαν προετοιμάσει ευνοϊκά το έδαφος, για τις παραπέρα κινήσεις των τμημάτων μας. Και οι δυνάμεις που βρίσκονταν στην παρυφή του Γεωργικού, αφού ενισχύθηκαν με μια ακόμα διμοιρία του ανθυπολοχαγού Κουσιάντζα, βρέθηκαν με προϋποθέσεις ευνοϊκές για επίθεση. Στις 8 το πρωί ο υπολοχαγός Κούσουλας πήρε διαταγή να καθοδηγήση όλα τα τμήματα σε ενιαία επίθεση κατά του εχθρού (...) Από τα «προκεχωρημένα» παρατηρητήρια ακούσαμε την ιαχή «αέρααα» και ταυτόχρονα αντικρύσαμε κάτι που μόνο ένας καλός σκηνοθέτης θα μπορούσε να παρουσιάση. Με το σφοδρό πυρ των πολυβόλων και των αυτομάτων μας οι αντάρτες μας αφού κατέλαβαν το Γεωργικό, ξεχύθηκαν απέναντι απ' τον αμαξιτό δρόμο στις καλαμιές. Σαν νά 'τανε χορός ο πόλεμος, τα τμήματά μας άνοιξαν σαν βεντάλια ρυθμικά και με ορμή ρίχθηκαν προς τα εμπρός. Οι χιτλερικοί τό 'βαλαν στα πόδια.

-   Μη φοβάστε παιδιά, φώναζε ο Κούσουλας στους αντάρτες. Οι σφαίρες των Γερμανών είναι «εξτρέμ».

Αλλά οι χιτλερικοί είχαν τύχη βουνό. Πρόφτασαν και μπήκαν στα καλαμπόκια της Τσαπόχας που το ύψος τους ξεπερνάει το ανάστημα ανθρώπου. Οι αντάρτες μας τους κυνήγησαν ως το Ίσαρι (...) οι Γερμανοί ξέσπασαν στον άμαχο πληθυσμό. Το Παλαιόκαστρο (...) θρήνησε 14 νεκρούς 55-74 ετών, τρεις τραυματίες, έξι ομήρους. Στο Φράγκο σκοτώθηκαν πέντε, δυο τραυματίσθηκαν και τέσσερις πιάστηκαν όμηροι. Στο Τσαούσι μια γυναίκα νεκρή και μία τραυματίας. Τα τμήματά μας είχαν μόνον έναν τραυματία. Οι χιτλερικοί πλήρωσαν την επιχείρησή τους με 17 νεκρούς και 5 τραυματίες».

Δημήτρης Κατσικογιάννης: Αντάρτης, λάδι

Η Μάχη της Σοδειάς αποτελεί σύνολο από αμέτρητες μάχες σε κάμπους, σε δρόμους και σε κατοικημένους τόπους, όπου ένας ιδιόμορφος ανταρτο-λαϊκός στρατός με λιγοστά μέσα - ότι άρπαξε από τον εχθρό - αντιμετωπίζει επί δυο περίπου μήνες τον τελειότερο μηχανοκίνητο στρατό της εποχής. Και τον αντιμετωπίζει νικηφόρα. Δεν είναι δυνατό να αναφερθούν όλες, αφού οι περισσότερες δεν πέρασαν σε ανακοινωθέντα, ενώ άλλες χάθηκαν με τα αρχεία των μονάδων που τις διεξήγαγαν. Η μάχη αυτή συνέπεσε χρονικά και με το Δεύτερο Μέτωπο των συμμάχων με την απόβαση τους στην Γαλλία την 6η Ιουνίου 1944. Για τους Γερμανούς επόμενο ήταν να πάρει προτεραιότητα η διατήρηση του ελληνικού χώρου και η απόκρουση τυχόν αποβάσεως συμμάχων και σε αυτόν και να περιοριστεί το ενδιαφέρον τους για το ελληνικό σιτάρι.

Τον θερισμό ακολούθησε σταχυολόγημα, που απέδωσε αρκετό σιτάρι σε φτωχούς αγρότες και εργάτες πόλεων. Έγινε και αυτό με υποδειγματική τάξη. Πουθενά δεν σημειώθηκε κλοπή δεμάτων σταριού, αν και ήταν διάσπαρτα σε χωράφια και πουθενά δεν μπήκαν πρόβατα για βοσκή πριν το σταχυολόγημα. Αγρυπνούσαν αγροφυλακές, αλλά υπήρχε και κάτι άλλο: το αίσθημα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που καλλιεργούσε η Αντίσταση. Για τον αλωνισμό εξασφαλίσθηκαν ιδανικές προϋποθέσεις. Οι Γερμανοί αναγκάσθηκαν, όπως είδαμε, να περιοριστούν σε λίγες φρουρές. Από 350 περίπου πατόζες που βγήκαν στους κάμπους της Θεσσαλίας, οι 320 εγκαταστάθηκαν σε ελεύθερες περιοχές και αλώνισαν με επίβλεψη του ΕΑΜ και με την σειρά που αυτό καθόριζε. Οι Γερμανοί από τις μηχανές αυτές δεν πήραν ούτε ένα κιλό. Από τις υπόλοιπες 30 που εγκαταστάθηκαν κοντά σε γερμανικές φρουρές, οι 15 αχρηστεύθηκαν με σαμποτάζ. Όπου ο αλωνισμός έγινε με δοκάνες, κυριαρχούσε ο ΕΛΑΣ. Σύμφωνα με στοιχεία του Βιδάλη η σοδειά υπολογίσθηκε σε 150.000 τόνους περίπου. Από αυτούς το 95% πέρασε στους αγρότες, το 2,5% κάηκε από τους κατακτητές ή τον ΕΛΑΣ και οι Γερμανοί πήραν μόνο το 2,5% από το 35% που ζητούσαν. Η Μάχη της Σοδειάς έληξε παίρνοντας τον τίτλο Μάχη Θρίαμβος. Αποτέλεσε πραγματική εποποιία όχι μόνο για την Θεσσαλία, αλλά για όλη την Ελλάδα. Σε άρθρο του ο Ρήγας την 4η Ιουλίου με τίτλο «Η εποποιία του κάμπου γράφει»:

«Ο καμπίσιος πόλεμος γύρω από την σοδειά μαίνεται. Οι τιμημένες και δοκιμασμένες στην φωτιά και το σίδερο θεσσαλικές μονάδες του ΕΛΑΣ, μεταφέρανε τον πόλεμο στην καρδιά του κάμπου, στα κέντρα του κατακτητή. Τον χτυπάνε στο Καραλάρ (Ελευθέριο) και στην Χασάμπαλη, έξω από την Λάρισα, τον χτυπάνε στον κάμπο της Καρδίτσας και των Τρικάλων. Πόλεμος φοβερός, εξοντωτικός, χωρίς έλεος. Οι εφεδροελασίτες ακόμα και οι εφεδροελασίτισσες με το όπλο στο χέρι στέκουν στο πλευρό των ανταρτών, παίρνουν μέρος στη μάχη και αλλάζουν το όπλο με το δρεπάνι».

Μικρή Αγγελία

«Εκπαιδευτικός, πτυχιούχος Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ. με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στα Παιδαγωγικά (Α.Π.Θ.) και πολυετή εμπειρία με παιδιά αναλαμβάνει τη δημιουργική απασχόληση και φύλαξη παιδιών. Τηλ. 6938864816, 2441075204» (Μικρή Αγγελία από το σημερινό φύλλο της εφημερίδας ΝΕΟΣ ΑΓΩΝ).

Με την ευκαιρία της σημερινής δημοσίευσης της βαθμολογίας των πανελλαδικών εξετάσεων καθώς και των Καρδιτσιωτών μαθητών που αρίστευσαν σ’ αυτές, αφιερώνω την παραπάνω αγγελία στον πρωθυπουργό, στη κυβέρνηση, στο υπουργείο Παιδείας και γενικά σε κάθε κρατικό αρμόδιο που με τις άοκνες ενέργειές τους διασφαλίζουν στη μαθητιώσα νεολαία και στη νέα γενιά της πατρίδας μας το λαμπρό μέλλον που όλοι γνωρίζουμε…

Υ.Γ.: Δεν την αφιερώνω στους μαθητές. Τα παιδιά είναι τα μόνα που σίγουρα δεν φταίνε!    

από τις 6 στις 17: μπρος ή πίσω;

Εγώ επιμένω: Οι εκλογές δεν φέρνουν την αλλαγή. Οι εκλογές απλά αποτυπώνουν, «φωτογραφίζουν» τους συσχετισμούς, τις τάσεις και τις διαθέσεις που έχουν ήδη διαμορφωθεί στο «εκλογικό σώμα». Συσχετισμοί, τάσεις και διαθέσεις που διαμορφώθηκαν «στο δρόμο», στις κινητοποιήσεις και στις κινηματικές διεργασίες που έχουν προηγηθεί των εκλογών. Συσχετισμοί, τάσεις και διαθέσεις που έχουν διαμορφωθεί από τα πριν και που απλά στις εκλογές εκφράζονται, καταγράφονται και μετρούνται και μάλιστα μ’ ένα «στρεβλό» και συντηρητικό τρόπο, με «αφυδατωμένη» και στομωμένη την δυναμική τους. Γήπεδο του συστήματος είναι έτσι και αλλιώς οι εκλογές και όχι του λαού. Ένα επίσημο γκάλοπ, το πιο πανελλαδικό και το πιο έγκυρο. Και ταυτόχρονα μια βαλβίδα εκτόνωσης για το λαό, μια ψευδαίσθηση συμμετοχής και δημοκρατίας.  Άλλωστε, αυτή καθαυτή η εκλογική διαδικασία, το «ένα λεπτό κάθε τέσσερα χρόνια», η μυστικότητα της γνώμης-ψήφου, η λογική της «ανάθεσης» και της «εκπροσώπησης», με το λαό στη γωνία σε ρόλο απλού ψηφοφόρου είναι λογικές συστημικές και συντηρητικές, λογικές δεξιές. Ότι έγινε λοιπόν στις 6 Μάη αλλά και στις 17 Ιούνη αποτελούν έκφραση και αποτύπωση των όσων προηγήθηκαν.

Στις 6 Μάη εκφράστηκε η αντίθεση του λαού στη βάρβαρη πολιτική. Εκφράστηκε η οργή και η αγανάκτησή του. Εκφράστηκαν σε επίπεδο ψήφου τα βήματα που έκανε ο λαός όλο το προηγούμενο διάστημα με τις κινητοποιήσεις του, τις απεργίες, τις «πλατείες», τις «παρελάσεις» κλπ. Εναντιώθηκε στα κόμματα της συγκυβέρνησης, εναντιώθηκε στα «έργα και ημέρες» του δικομματισμού, αποδεσμεύτηκε από την επιρροή τους. Ο θυμός και η οργή του ξεπέρασαν τις «νουθεσίες», τις απειλές και την τρομοκρατία των Μερκοζί και η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα στις πολιτικές εξελίξεις ήταν αυτή που προκάλεσε πολιτική κρίση, που ανάγκασε σε «απόσυρση» την κυβέρνηση Παπανδρέου, που υποχρέωσε ΝΔ και ΛΑΟΣ να επιλέξουν στρατόπεδο (φανερά πλέον το μνημονιακό…), που δημιούργησε ανησυχία και αναστάτωση στα διάφορα κέντρα εξουσίας μέσα και έξω από την Ελλάδα. Η 6 Μάη ήταν μια επιτυχία μας. Χαμογελούσε ο κόσμος στις 7. Ήταν διάχυτη η ικανοποίηση. Ένοιωθες γύρω σου μια ευφορία. Άκουγες από πολλούς το «καλά να πάθουν»… Ακόμα και αυτοί οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (όσοι απέμειναν και όσοι επέμειναν), παρότι είδαν τα κόμματά τους να καταποντίζονται, «δεν το πήραν κατάκαρδα». Αντίθετα έκρυβε και μια ανομολόγητη ικανοποίηση αυτό το «μπας και βάλουν μυαλό» που αντέτειναν στις συζητήσεις τους…

Αυτή την ευφορία και την ικανοποίηση δεν την είχε ο κόσμος τη Δευτέρα 18 του Ιούνη. Πολλά τα κατεβασμένα κεφάλια. Ένιωθες γύρω σου το σφίξιμο στο νου και στις καρδιές όλων. Νικητών και ηττημένων… Αγωνία και μαζί φόβος για το σήμερα, για το αύριο, για το χειμώνα που έρχεται… «Δεν βάζουμε μυαλό», «καλά να πάθουμε», «τα θέλουμε» άκουγες από πολλούς…

Τι έγινε λοιπόν στις 17; Πώς από το προθάλαμο της «κυβέρνησης της αριστεράς» φτάσαμε στη δεξιότερη από ποτέ δεξιά του Σαμαρά; Γιατί είχαμε αυτό το πισωγύρισμα; Που οφείλεται αυτή η αναδίπλωση; Να ψάξουμε για μυστικές και καταχθόνιες δυνάμεις; Για αντιλαϊκές συνομωσίες και σχέδια που εξύφαναν ξένα και ντόπια κέντρα;

Να ξαναεπιμείνω: Στις 17 έγινε ότι έγινε και στις 6. Δηλαδή, στο εκλογικό αποτέλεσμα απλά αποτυπώθηκε-«φωτογραφήθηκε» αυτό που είχε ήδη αποκρυσταλλωθεί από πριν στο εκλογικό σώμα. Αποτυπώθηκαν οι συσχετισμοί, οι τάσεις, οι διαθέσεις που είχαν ήδη διαμορφωθεί στο μεσοδιάστημα των εκλογών. Από τις 6 μέχρι τις 17 πήγε πίσω ο λαός μας. Κιότεψε. Αναδιπλώθηκε. Ενισχύθηκαν τα συντηρητικά χαρακτηριστικά του. Όταν βομβαρδίζεται καθημερινά με απειλές, διλήμματα και εκβιασμούς για «ευρώ ή δραχμή», «ΕΕ ή χάος», «ΕΕ ή χρεοκοπία» κ.λπ., όταν από πρωταγωνιστής όπως ήταν στο δρόμο, στις απεργίες, και στις «πλατείες» μετατρέπεται σε θεατή που παρακολουθεί χειρισμούς κορυφών, διερευνητικές εντολές, πολιτικάντικα παιχνίδια και πολιτική καμαρίλα, όταν ο ρεαλισμός του κινήματος αντικαθίσταται από τον ρεαλισμό της «επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου» ή «αντικατάστασης του Μνημονίου με το Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης», τότε είναι φυσιολογική και η συντηρητικοποίηση και η αναδίπλωση και το πισωγύρισμα. Ας μην ψάχνουμε λοιπόν για καταχθόνιες δυνάμεις και ας μην αναζητούμε θεωρίες συνωμοσίας. Δεν ευθύνονται μόνο οι δυνάμεις του συστήματος. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Βασικές ευθύνες έχουν και οι δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά και που σ’ αυτό το εκλογικό μεσοδιάστημα χειρίστηκαν, ενσωμάτωσαν  και τελικά εκτόνωσαν τις λαϊκές προσδοκίες και αναζητήσεις. Που άφησαν στη μέση τα βήματα της 6 Μάη, που δεν τα πήγαν παραπέρα, που τα πισωγύρισαν και τα εγκλώβισαν σε «λύσεις» «εντός της ΕΕ» και «εντός του Ευρώ».  

Μ’ αυτά και μ’ αυτά έφτιαξε λοιπόν τη κυβέρνησή του το σύστημα! Και πήρε όντως μια ανάσα. Μια ανάσα όμως που όλα δείχνουν ότι θάναι παροδική και σύντομη. Γιατί δεν θα αργήσει να ξαναβγεί ο λαός στους δρόμους και στις «πλατείες». Τον ωθεί η κατάσταση που βιώνει. Η ανεργία που αυξάνεται, τα μαγαζιά που κλείνουν, το εισόδημα που μειώνεται, τα χαράτσια που καλά κρατούν, η φοροεπιδρομή που έρχεται, η υγεία που νοσεί, η «δωρεάν παιδεία» που είναι πανάκριβη, οι καλοκαιρινές διακοπές που «αναβλήθηκαν», ο χειμώνας που προβλέπεται βαρύς… Είναι λοιπόν πολλοί οι λόγοι που μας «υποχρεώνουν» να συνεχίσουμε. Για να σταματήσουμε το πισωγύρισμα. Για να αναπληρώσουμε το χαμένο έδαφος. Για να καταγράψουμε πάλι επιτυχίες. Για να ξαναβγεί ο λαός στο προσκήνιο. Για να ανατρέψουμε τη βάρβαρη πολιτική. Με το μόνο τρόπο που ξέρουμε και μπορούμε, που αποδείχτηκε άλλωστε και ο μόνος που μπορεί να μας οδηγήσει και σε νίκες: Στο δρόμο! 

ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ, ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!

Τα όσα τραγικά και προπάντων αντιδημοκρατικά χαρακτήρισαν τη δημιουργία της κυβέρνησης βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος των όσων προηγήθηκαν της 17ης Ιούνη: πρωθυπουργός χωρίς υπουργούς(!), κυβέρνηση χωρίς προγραμματικές!!!

Κι αν ο πρώτος τραγέλαφος μας ξάφνιασε διότι ήταν και πρωτότυπος, ο δεύτερος ήταν απόλυτα «φυσιολογικός» για το ντόπιο καθεστώς της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης: οι προγραμματικές» είχαν ήδη καθοριστεί πριν από τις 6 Μάη από εκείνους που βάζουν τα πλαίσια και τα όρια, την ΕΕ, το ΔΝΤ, τις ΗΠΑ.

Η πολιτική, λοιπόν, που θα ακολουθηθεί απέναντι στο λαό θα είναι εξίσου και ακόμη περισσότερο σκληρή και στο πνεύμα της άγριας καπιταλιστικής επίθεσης που προχωράει κλιμακούμενη.

Το αν αυτή η πολιτική θα συμπληρωθεί με λιγότερη ή περισσότερη «γκρίνια διαπραγμάτευσης» αποτελεί ένα θέμα που δεν θα αφορά το λαό, αλλά μερίδες της ντόπιας αστικής τάξης που ζητούν κάποια περισσότερα ανταλλάγματα για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στους ιμπεριαλιστές.

Κατά τα λοιπά, μας πρόλαβε ο Σαμαράς που παραδέχτηκε ότι η κυβέρνηση αυτή δεν θα έχει περίοδο χάριτος. Θα συμπληρώναμε ότι ούτε μακράς πνοής φαίνεται να είναι, με δοσμένο το πόσο αντιλαϊκή πολιτική θα ακολουθήσει και πόσο έντονες λαϊκές αντιδράσεις θα ξεσηκώσει.

ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ,

ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΕΣΜΕΥΣΕΩΝ

ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΓΩΝΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ!

Παρασκευή 22 Ιούνη 2012

σαν σήμερα, καλοκαίρι του 1944: Η Καρδίτσα στη Μάχη της Σοδειάς (Β’-«Ούτε σπειρί σιτάρι στον κατακτητή»)



** από το βιβλίο του Λάζαρου Αρσενίου «Η Θεσσαλία στην Αντίσταση» (γ’ έκδοση, Περιφερειακές Εκδόσεις «έλλα»)

Η περιγραφή της Μάχης της Σοδειάς θ' αρχίσει από τις αντιστασιακές οργανώσεις. Όλες τους, από τις πανθεσσαλικές μέχρι τις τοπικές του ΕΑΜ, ΕΑ, ΕΠΟΝ, ΚΚΕ, Εφ. ΕΑ ΑΣ και της αυτοδιοικήσεως, τίθενται σε συναγερμό. Μερικές χιλιά­δες στελέχη τους περιτρέχουν τα χωριά. Σε συγκεντρώσεις κατοίκων τους νύχτα, εξηγούν την εθνική ανάγκη να μη αρπαχθεί το σιτάρι. Με τις αντιστασιακές εφημερίδες, τις προκηρύξεις, τον τηλεβόα και άλλα μέσα εκπέμπεται συνεχώς το σύνθημα «Ούτε σπειρί σιτάρι στον κατακτητή». Παράλληλα προτείνονται και αγωνιστικοί τρόποι προστασίας της σοδειάς. Και να οι καρποί της προσπάθειας: Από τα χωριά ξεκινούν επιτροπές με άντρες και γυναίκες. Πάνε σε ελληνικές και σε αρχές κατοχής. Διαμαρτύρονται κατά της συγκεντρώσεως σίτου και υποβάλλουν υπομνήματα, υπογραμμένα από χιλιάδες αγρότες, που απευθύνονται στην Γερμανική Διοίκηση Θεσσαλίας, Διεύθυνση Πολιτικών Υποθέσεων, Τμήμα Γεωργίας. Μεταξύ άλλων γράφουν:

«Στην εφετεινή καλλιεργητική περίοδο σημειώθηκε οργασμός εργασίας από τους γεωργούς. Παράλληλα έγιναν πολλές αρπαγές και λεηλασίες σε βάρος αγροτών, ενώ μεγάλωσε το ψαλίδι μεταξύ τιμών γεωργικών και άλλων προϊόντων. Π.χ. το σιτάρι ανατιμήθηκε κατά 100.000 φορές και τα άλλα τρόφιμα κατά 250.000 ως 500.000 φορές. Το εισόδημα των αγροτών μειώθηκε. Και αν δώσουν παρακράτημα, τότε θα εκμηδενισθεί τελείως. Αυτό αποδεικνύεται και με στοιχεία: Κάθε παραγωγός από την εσοδεία του πρέπει να δώση στην συγκέντρωση 25%, στην δεκάτη 10%, για θερισμό και μεταφορά 15%, για αλωνισμό 10%, για σπόρο και ψωμί 15%, σύνολον 75%. Δηλαδή κάθε παραγωγός θα πάρη μόνον 25% της εσοδείας για ν' αντιμετώπιση τις ανάγκες καλλιεργείας και διατροφής της οικογενείας του. Αλλά το ποσοστό αυτό είναι ασήμαντο και επειδή ο αγρότης είναι αδύνατον ν' αποφυγή τα έξοδα θεριζοαλωνισμού, το μόνο που μένει, για να μπόρεση να ζήση, είναι να μη παραδώση τίποτα. Ούτε στην συγκέντρωση ούτε στην δεκάτη»

Παράλληλα αναλαμβάνεται προσπάθεια και προς άλλη κατεύθυνση. Σε πανθεσσαλική σύσκεψη ειδικών με επικεφαλής τον γεωπόνο Γιάννη Χαρτοδιπλωμένο, καθορίζεται από τεχνική πλευρά η Μάχη της Σοδειάς στα τρία στάδια: θερισμός, αλωνισμός, απόκρυψη. Στελέχη περιτρέχουν τα χωριά και μεταφέρουν στους αγρότες σχετικές οδηγίες τους. Αυτές:

Θερισμός: Να γίνει το συντομότερο, κυρίως με ιπποκίνητες θεριστικές μηχανές, επισκευάζοντας ακόμα και τις σαραβαλιασμένες - θεριζοαλωνιστικές δεν υπήρχαν τότε. Στην Δυτική Θεσσαλία όπου οι θεριστικές είναι άγνωστες, να γίνει με το δρεπάνι. Για τον θερισμό θα κινητοποιηθούν οργανωμένα όλοι, άντρες, γυναίκες και παιδιά, βοηθώντας ο ένας τον άλλον κάνοντας ανταλλαγή εργασίας. Για να επιταχυνθεί ο θερισμός, το ΕAM θα φροντίσει να κατεβούν στον κάμπο ορεινοί και εργάτες από τις πόλεις. Η εργασία να γίνεται κατά συνεργεία. Τους θεριστάδες να ακολουθούν δεματάδες. Επειδή δεν υπάρχει σπάγγος, τα δεμάτια να δένονται με γλασίνα καλαμιάς. Τα δεμάτια να μη μαζεύονται σε θημωνιές, για να τ' αρπάζουν με αυτοκίνητα ούτε να τα καίνε. Μετά τον θερισμό στα χωράφια δεν θα μπουν πρόβατα για βοσκή όπως συνηθίζεται, αλλά θα σταχυολογήσουν πρώτα οι φτωχοί του χωριού, για να μη χαθεί ούτε ένα στάχυ.

Αλωνισμός: Να γίνει με όλους τους τρόπους. Δοκάνες, ζώα, στούμπισμα, μηχανές. Οι αλωνιστικές ή πατόζες, θα πάνε στα χωριά με σειρά. Αν κάποια αργεί, οι αγρότες να μη περιμένουν. Να αλωνίσουν με άλλα μέσα. Όπου οι μηχανές εγκαταστάθηκαν κοντά σε Γερμανούς, τα δεμάτια να μη συγκεντρώνονται σε θημωνιές. Να τα πηγαίνουν την τελευταία στιγμή οι αγρότες, να τα αλωνίζουν, να παίρνουν το σιτάρι και να φεύγουν γρήγορα. Όλα, όμως, να γίνονται με σειρά, χωρίς κενά και χασομέριες της μηχανής.

Απόκρυψη: Μετά τον αλωνισμό, το σιτάρι να μη μεταφερθεί στο σπίτι, για να μη το αρπάξουν έτοιμο. Το κρύψιμο να γίνεται σε δασωμένα μέρη όπου υπάρχουν και σε ορεινά. Στον κάμπο να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος που εφάρμοσαν πέρυσι οι αγρότες της Ελάσσονος. Σε χωράφια και σε δύσβατα σημεία έσκαψαν βαθείς λάκκους. Τους άφησαν μερικές μέρες να ξεραθούν και τους παλάμισαν με βουνιά. Το σιτάρι μπορεί να διατηρηθεί μέχρι 4 μήνες εκεί. Μπορεί να τοποθετηθεί και σε πιθάρια ή σε γαλίκια από λυγαριά παλαμισμένα, όμως, για στεγανοποίηση. Και να θάβονται κατόπιν σε λάκκους και να σκεπάζονται.

Το σχέδιο έξυπνο, τολμηρό αλλά και απλό σε σύλληψη, απαιτούσε στην εκτέλεση δυο προϋποθέσεις: πειθαρχία από μια-δυο κατοσταριές χιλιάδες αγρότες και ένοπλη δύναμη για εξουδετέρωση των Γερμανών. Το ΕAM ανέλαβε την πρώτη και ο Ε­ΛΑΣ την δεύτερη. Συγκεκριμένα, το ΕΑΜ οργάνωσε και κατηύθυνε τον θερισμό-αλωνισμό-απόκρυψη και όπως αποδείχθηκε όλα έγιναν τέλεια. Οι Έλληνες και ειδικότερα οι Θεσσαλοί αγρότες έδρασαν ομαδικά με αξιοθαύμαστη ευστροφία κατά χιλιάδες, σαν ένας άνθρωπος. Ίσως να μην υπάρχει προηγούμενο ομαδικής προσπάθειας τόσης εκτάσεως και ομαδικού ηρωισμού τόσης διάρκειας, επί δυο περίπου μήνες, μέρα- νύχτα, για θερισμό και αλωνισμό στον κάμπο της Θεσσαλίας.

Ο ΕΛΑΣ ανέλαβε την προστασία του θεριζοαλωνισμού. Οι Γερμανοί, όπως είπαμε, επινόησαν επιθετικό κι έξυπνο σχέδιο για την αρπαγή της σοδειάς. Ο θεσσαλικός ΕΛΑΣ ενήργησε με ένα πιο έξυπνο και πιο τολμηρό σχέδιο του Γενικού Στρατηγείου. Και τους νίκησε. Την 4η Φεβρουαρίου 1944 σταμάτησαν οι επιχειρήσεις μεταξύ ΕΛΑΣ και Ζέρβα στην Ήπειρο. Μετά από μαραθώνιες συζητήσεις που τις παρέτειναν οι Άγγλοι, υπογράφτηκε την 1η Μαρτίου το συμφωνητικό ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ. Λίγες μέρες κατόπιν αρχίζουν να επιστρέφουν από εκεί στην Θεσσαλία τα τάγματα των συνταγμάτων 1/38, 4ου και 5ου, εκτός από μερικά τμήματα του τελευταίου που παρέμειναν στην Ήπειρο. Στην Ιη Μεραρχία ανατέθηκε και πάλι τομέας. Διοικητής της τώρα ανέλαβε ο συνταγματάρχης Ιωάννης Μουστεράκης, καπετάνιος ο Γ. Μ πλάνας και επιτελάρχης ο αντισυνταγματάρχης Κ. Κουτσομητόπουλος. Ο Δ. Φλούλης, γέρων και καρδιακός, παρέμεινε στο Γεν. Στρατηγείο. Ο Δ. Μπαλλής αποσπάσθηκε στην γραμματεία (υπουργείο) εσωτερικών και τοποθετήθηκε κατόπιν Ανώτερος Διοικητής Πολιτοφυλακής Θεσσαλίας.

Στον θεσσαλικό ΕΛΑΣ το Γενικό Στρατηγείο έδωσε δυο χωριστές αποστολές. Από τις δυνάμεις που επέστρεψαν από την Ήπειρο ένα μέρος τους τάχθηκε σε ορεινά, με αποστολή συγκρούσεων με τον εχθρό όπως και πριν. Το άλλο συγκρότησε αποσπάσματα με ειδική αποστολή την Μάχη της Σοδειάς. Με το απλό αυτό σχέδιο, είναι ωσάν ο θεσσαλικός ΕΛΑΣ να τώ 'χει «δίπορτο» και οι Γερμανοί ωσάν να δέρνονται από δυο αντιπάλους. Έναν που θα ενεργεί σαμποτάζ, ενέδρες και επιθέσεις σε φρουρές τους και θα αναγκάζει σημαντικές γερμανικές δυνάμεις να παραμένουν αμυντικά. Και άλλον με τα αποσπάσματα που θα καταστρέφει μηχανές για να μη αλωνίσουν. Με διαταγή του Γενικού Στρατηγείου στην Θεσσαλία, συγκροτήθηκαν τα αποσπάσματα:

Απόσπασμα Καρατζά, στην περιοχή Καρδίτσης δεξιά του Πηνειού, με διοικητή τον υπολοχαγό Ιερώνυμο Τρωιάνο (Καρατζά) και καπετάνιο τον Μίμη Τάσο (Μπουκουβάλα), με δυνάμεις του ιππικού και του 1/38 Συντάγματος. Δεύτερο, με δυνάμεις του 5ου Συντάγματος, του ιππικού και της Χης Μεραρχίας, στην περιοχή Τρικάλων-Κουτσοχείρου, αριστερά του Πηνειού. Τρίτο, το Απόσπασμα Κάμπου με δυνάμεις των συνταγμάτων 51ου στον κάμπο της Κακάρας μέχρι τον Δομοκό και 52ου στην περιοχή Λαμίας-Μακρακώμης-Σπερχειάδος. Τέταρτο, το Απόσπασμα Ανατολικής Θεσσαλίας Όθρυος το ΑΑΘΟ, με διοικητή τον επίλαρχο Σπ. Γερασι­μίδη και καπετάνιο τον υπολοχαγό Θ. Καλλίνο, με δυνάμεις ιππικού και του 54ου Συντάγματος. Ο κάμπος από Βελεστίνο μέχρι Τέμπη, ανατολικά της Λαρίσης ανατέθηκε στο 54ο Σύνταγμα και ο κάμπος Τυρνάβου στο Μηχανικό Ολύμπου. Ο Εφ. ΕΛΑΣ υπήρξε ο πρωταγωνιστής. Σε κάθε χωριό υπήρχε ένοπλο τμήμα του. Καθένα απόκρουε με μάχη ΕΑΣΑΔ και Γερμανούς, όταν επέδραμαν να πάρουν στάρι. Αν χρειαζόταν έσπευδε σε βοήθεια του και ο τακτικός ΕΛΑΣ. Οι άπειρες μάχες του Εφ. ΕΛΑΣ δυστυχώς μένουν άγνωστες. Η δύναμη κάθε αποσπάσματος είναι άγνωστη. Συνολικά διέθεταν 4.000 περίπου μαχητές.

Εισδύοντας στους κάμπους τα πρώτα τμήματα αποσπασμάτων ρίχνονται σε ξεμοναχιασμένα εχθρικά φυλάκια. Οι Γερμανοί αιφνιδιάζονται. Και συμπτύσσουν τα ασθενέστερα φυλάκιά τους, για να τα σώσουν. Το πολύ σιτάρι βρισκόταν στα χίλια περίπου χωριά των κάμπων. Στέλνουν οι Γερμανοί τμήμα τους με ΕΑΣΑΔ για να το πάρουν. Αλλά κάθε χωριό έχει ένοπλη ομάδα Εφ. ΕΛΑΣ. Οι επιδρομείς εξοντώνονται σε ενέδρα ή αποκρούονται με συγκρούσεις στο χωριό και φεύγουν άπρακτοι. Οι Γερμανοί αποτυγχάνουν σ' αυτή την φάση χάρη στην δράση του Εφ. ΕΛΑΣ. Στέλνουν ισχυρότερα τμήματα και τότε αρχίζουν συγκρούσεις με τον τακτικό ΕΛΑΣ. Ο κάμπος φλέγεται από μετωπικές συγκρούσεις, όπως στο Φράγκο Καρδίτσης και από παράτολμες καταδρομές του ΕΛΑΣ σε οχυρωμένες θέσεις στον Αλμυρό, Αργυροπούλι, Ελευθέριο, Δομοκό μέχρι Λιανοκλάδι. Για τους Γερμανούς άνοιξαν απροσδόκητα μέτωπα σε όλους τους κάμπους. Για να νικούν σε όλους πρέπει να γίνουν ισχυροί ταυτόχρονα παντού. Τόσες δυνάμεις δεν διαθέτουν, ούτε μπορούν να αποσπάσουν από τις σταθερές φρουρές τους. Θα εξασθενίσουν και θα γίνουν λεία επιθέσεων του ΕΛΑΣ, οπότε θα απειληθεί όχι μόνο η σοδειά αλλά και η κατοχή του θεσσαλικού χώρου. Στους Γερμανούς τέθηκε το δίλημμα: θεσσαλικός χώρος ή θεσσαλικό σιτάρι; Προτίμησαν τον χώρο. Περιόρισαν τις περιπολίες, απέσυραν φυλάκια και ενίσχυσαν τις σπουδαιότερες φρουρές τους. Για να προστατεύεται τώρα ο δρόμος Αθηνών-Λαρίσης τοποθετούνται πέντε νέα φυλάκια. Δυο στις θέσεις Κόκα και Κάστρο Φαρσάλων, άλλα δυο στα υψώματα Δομοκού με 100 άντρες το καθένα και πρόσθετη ενίσχυση στην Αντινίτσα, όπου συνολικά παρέμειναν 250 άντρες. Ανάλογα ενίσχυσαν και σταθερά φυλάκιά τους στο μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών, κυρίως σε γέφυρες.

Τώρα είναι γνωστό ότι οι Γερμανοί δεν πήραν ούτε κόκκο σίτου. Αλλά μένει άγνωστο πόση εξυπνάδα επέδειξαν ηγήτορες του ΕΛΑΣ, μικροί και μεγάλοι, και με πόση ανδρεία πολέμησαν οι μαχητές του για να επιτευχθεί αυτό. Ή πόσοι αυτοσχεδιασμοί και πόσες πονηριές επινοήθηκαν για να υπερνικηθούν απρόοπτες καταστάσεις. Δυστυχώς ούτε οι ηγήτορες εκείνοι ούτε οι μαχητές εκείνοι κρατούσαν σημειώσεις για δράση, ομαδική ή ατομική. Επιτελούσαν το καθήκον χωρίς να νοιάζονται για υστεροφημίες και για επώνυμο πέρασμά τους στην ιστορία, αν και τους αξίζει. Για να σχηματισθεί κάποια εικόνα για εκείνη την εποποιία, θα αναφερθεί τι περίπου έγινε:

Ο θερισμός άρχισε σε κάμποσα χωριά την 5η Ιουνίου και λίγες μέρες κατόπιν γενικεύθηκε. Οι Γερμανοί δεν προέβαλαν πουθενά, κανένα εμπόδιο. Ήθελαν να γίνει. Ο κάμπος στην διάρκειά του πάλλεται και ο θερισμός μετατρέπεται σε πανηγύρι. Κάθε πρωί, πριν ακόμα βγει ο ήλιος, μια-δυο εκατοντάδες χιλιάδες θεριστές, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, εξορμούν σε ομάδες. Το ΕΑΜ κάθε χωριού κανονίζει από την προηγουμένη πού θα θερίσει κάθε μία, ποιοι θα πάνε σκοποί ή θ' αναλάβουν άλλες εργασίες. Καθένας «πιστώνεται» με τα μεροκάματά του. Οι ιδιοκτήτες χωραφιών ανταλλάσσουν μεταξύ τους εργασία. Για τους εργάτες το μεροκάματο είναι 12 οκάδες ή 15 κιλά σιτάρι, για τις γυναίκες 8 οκάδες ή 10 κιλά. Όσοι επιτυγχάνουν υψηλότερες αποδόσεις παίρνουν περισσότερα. Σε κάποια χωριά, όπως π.χ. στον Άη Γιώργη Δεσκάτης, το λαϊκό συμβούλιο συνέστησε «κοινό ταμείο» να πληρώνει τους εργάτες. Αλλού επινοήθηκε άλλος τρόπος. Το βράδι οι θεριστές γυρίζουν με τραγούδια στο χωριό. Οι επικεφαλής τους αναφέρουν στην αυτοδιοίκηση ή στο ΕΑΜ. Και ενώ οι υπεύθυνοι καταστρώνουν το πρόγραμμα της επομένης, οι θεριστές διασκεδάζουν με τραγούδια και χορούς ή παρακολουθούν ψυχαγωγική παράσταση της ΕΠΟΝ. Πριν τα μεσάνυχτα πάνε όλοι για ύπνο. Την επομένη ξαναρχίζει η δουλειά, με κέφι και τραγούδια. Στο χωριό μένουν γέροντες και όσοι βγαίνουν υπηρεσία συνδέσμων, μαγείρων κλπ. Το φαγητό μεταφέρεται στα χωράφια από παιδιά κάτω των 14 χρονών, τα Αετόπουλα. Τα μεγαλύτερα, αγόρια και κορίτσια, θερίζουν. Με αυτό το πρόγραμμα συνεχίζεται εντατικά ο θερισμός επί έναν περίπου μήνα.

Το ενδιαφέρον των Γερμανών στράφηκε στον αλωνισμό. Στους μεγάλους και πλούσιους κάμπους ο αλωνισμός θα γινόταν με μηχανές, τις πατόζες. Στήνονταν αλφαδιασμένες κοντά σε κάθε χωριό. Ελάχιστες λειτουργούσαν με κίνηση μεταβιβαζόμενη με ιμάντα από τρακτέρ εγκαταστημένο σε απόσταση, για να αποφεύγεται κίνδυνος πυρκαϊάς. Οι πολλές με θερμική ενέργεια από κλίβανο που καίει άχυρα, ξύλα ή κάρβουνα, τοποθετημένο μακριά για τον ίδιο λόγο. Στην Θεσσαλία υπήρχαν τότε 350 περίπου πατόζες. Οι Γερμανοί τις κατέγραψαν και καθόρισαν πότε και πού θα λειτουργήσουν, έτοιμοι να ελέγξουν τις αποδόσεις τους και να παίρνουν καθημερινά τις ποσότητες που θέλουν. Στους άλλους κάμπους ο αλωνισμός γινόταν με ζώα σε αλώνι, που διαμόρφωνε καθένας εύκολα κάπου. Ο δεύτερος τρόπος αλωνισμού απαιτούσε χρόνο, αλλά ευνοούσε την προστασία του σταριού από αρπαγή. Ot Γερμανοί έστρεψαν το ενδιαφέρον τους κυρίως στον αλωνισμό με μηχανές. Σε αυτές, όμως, έστρεψε και το ΕΑΜ το ενδιαφέρον του. Ουσιαστικά η Μάχη της Σοδειάς εντοπίσθηκε στο ποιος θα κυριαρχήσει στις μηχανές.

Θ' αρχίσουμε από τους κάμπους της Νοτιοδυτικής Θεσσαλίας. Ο ΕΛΑΣ ανατίναξε γέφυρες και μεγάλο τμήμα της γραμμής Βόλου-Τρικάλων. Τραίνο δεν κινείται πλέον εκεί. Οι Γερμανοί απέσυραν τα φυλάκιά τους από ενδιάμεσους σταθμούς. Ο κάμπος από τον Παλαιοφάρσαλο μέχρι την Καρδίτσα-Τρίκαλα βρέθηκε έξω από τον έλεγχο τους. Το ίδιο και ο κάμπος από τον ΙΙαλαιοφάρσαλο προς την Ιτέα και προς τον Παλαμά δεξιά του Πηνειού. Οι Γερμανοί καταφεύγουν στις επιδρομές, αλλά ο Ε­ΛΑΣ τις αντιμετωπίζει με ενέδρες. Πόσες; άγνωστο. Θ' αναφερθούν μερικές, όσες δημοσιεύονται σε μια έκδοση του Ρήγα που έφτασε στα χέρια μας. Πλήρες αρχείο του δεν σώθηκε.

Την 25η Ιουνίου πήγαν στην Αστρίτσα Καρδίτσης Γερμανοί από τον σταθμό Ορφανών, της σιδηροδρομικής γραμμής Αθηνών-Λαρίσης. Τους συνέλαβαν εφεδροελασίτες. Την επομένη, Γερμανοί με 9 αυτοκίνητα και 2 τανκς επέδραμαν στο χωριό Διάλεσι Τρικάλων, κοντά στους πρόποδες του Κόζιακα. Ο ΕΛΑΣ τους χτύπησε και σε μάχη μιας ώρας σκοτώθηκε ένας Γερμανός και τραυματίσθηκε ο διερμηνέας τους. Την 28η Ιουνίου, κοντά στο Ρούσο Καρδίτσης, τρεις μαχητές της πολιτοφυλακής και ένας του ΕΛΑΣ προσέβαλαν Γερμανούς, τους συγκράτησαν ώσπου κατέφθασαν και άλλοι μαχητές και τους ανάγκασαν να συμπτυχθούν. Την νύχτα της 29ης Ιουνίου Γερμανοί με 35 αυτοκίνητα, τανκς και τρίκαννα αντιαρματικά πυροβόλα εξόρμησαν από την Καρδίτσα. Ένα τμήμα τους πήγε στο χωριό Ρούσο, όπου προσεβλήθη από τον ΕΛΑΣ. Μετά από 5ωρη μάχη αναγκάστηκε να συμπτυχθεί. Το άλλο τμήμα των Γερμανών πήγε στο χωριό Ζαΐμη, αλλά και αυτό χτυπήθηκε από τον ΕΛΑΣ και μετά από 6ωρη μάχη συμπτύχθηκε. Απόκλειες των Γερμανών 10 περίπου νεκροί. Έκαψαν, όμως, έναν μύλο και 2 σπίτια καθώς και μερικές θημωνιές σιτάρι. Σκότωσαν μια γριά κι ένα κορίτσι στο Μπαΐμι κι έναν γέρο στο Ρούσο. Τελικά οι Γέρμα περιόρισαν τις εξόδους τους σ' εκείνον τον κάμπο.

Τμήμα ενταγμένο στο Απόσπασμα Καρατζά έχει αποστολή στον κάμπο Καρδίτσης-Σοφάδων. Κάποια μέρα, αφού βγήκαν τα περίπολα και οι άλλες υπηρεσίες, οι υπόλοιποι άντρες της περιποιήθηκαν τα άλογα, καθάρισαν τα όπλα τους και δεν είχαν τι άλλο να κάνουν. Κάποιος πέταξε την πρόταση:

- Δεν πάμε να θερίσουμε;

Αυτό ήταν. Και σε λίγο βρίσκονται μέσ' τα χωράφια, δίπλα στους θεριστάδες. Έχουν το όπλο τους χιαστί στην πλάτη και στο χέρι τους δρεπάνι. Χωριατόπουλα όλα τους σχεδόν ξέροντας από θερισμό, παραβγαίνουν από τους άλλους. Τα κοριτσόπουλα τους ακολουθούν αλλά δεν προφταίνουν να δεματιάζουν, όσο και αν προσπαθούν να μη μακραίνει η απόστασή τους από αυτούς τους νέους, που ήρθαν και λάμπρυνε ο τόπος. Σαν να χάθηκαν από το χωράφι οι ηλικιωμένοι. Διαδίδεται γρήγορα η πρωτοβουλία των ιππέων και καθιερώνεται η συμμετοχή των μαχητών στον θερισμό. Τα χωράφια αναταράζονται τώρα από γέλια και χαρές, από νεαρούς αντάρτες και από κοπέλες. Ο θερισμός απόκτησε ταχύτερο ρυθμό. Ο ΕΛΑΣ θέρισε μερικές χιλιάδες στρέμματα στην Θεσσαλία.

Χωράφια κοντά σε γερμανικές φρουρές θερίζονται νύχτα, με οργανωμένη εξόρμηση κατοίκων γειτονικών χωριών. Γυναίκες δίπλα στην Καρδίτσα θέρισαν έτσι νύχτα και πήραν την σοδειά από χωράφι δέκα στρεμμάτων. Τα δεμάτια από τέτοια χωράφια φυγαδεύονται αμέσως. Δυσκολία παρουσίασαν τα χωράφια στην ζώνη του «σταθερού μετώπου» ΕΛΑΣ και Γερμανών, μεταξύ Πύλης και Μουζακίου. Με παρότρυνση του ΕΑΜ, οι κάτοικοι έστειλαν στους Γερμανούς επιτροπή που ζήτησε άδεια θερισμού. Οι Γερμανοί αρνήθηκαν. Διαπιστώνοντας οι κάτοικοι ότι κινδυνεύουν να χάσουν το ψωμί τους, αποφασίζουν να θερίσουν. Την 18η Ιουνίου, πριν βγει ο ήλιος, μπαίνουν στα χωράφια μοιρασμένοι σε συνεργεία. Τα δεμάτια φυγαδεύονται αμέσως. Ο θερισμός διεξάγεται με ταχύτητα αλλά με προσεκτικές κινήσεις, για να μην υπάρξουν παρανοήσεις και αντιδράσουν οι Γερμανοί. Όλα πήγαν καλά ως τις 11. Τότε πυροβόλησαν οι Γερμανοί. Οι θεριστές τρέχουν, εγκαταλείποντας μια γριά νεκρή και τραυματισμένη την κόρη της. Πάνε έρποντας επονίτες και τις παίρνουν. Οι Γερμανοί συλλαμβάνουν 90 γυναίκες και παιδιά από χωριό, πιθανόν το Παλαιομονάστερο. Τους 13 τους έστειλαν στην Θεσσαλονίκη. Επιτροπή κατοικιών πηγαίνει και αυτή στην Θεσσαλονίκη και με παραστάσεις στους Γερμανούς επιτυγχάνει την απόλυσή τους. Ταυτόχρονα αποσπά και άδεια να θερίσουν, με τον όρο να δοθεί το 10% στους Γερμανούς. Τελικά ούτε αυτός ο όρος τηρήθηκε.

Οι Γερμανοί έχασαν τον έλεγχο επί του θερισμού. Επιδίωξαν να τον διατηρήσουν στον αλωνισμό. Αλλά τον έχασαν και αυτόν…

σαν σήμερα, καλοκαίρι του 1944: Η Καρδίτσα στη Μάχη της Σοδειάς (Α’-εισαγωγικά)

** από το βιβλίο του Λάζαρου Αρσενίου «Η Θεσσαλία στην Αντίσταση» (γ’ έκδοση, Περιφερειακές Εκδόσεις «έλλα»)

Η Μάχη της Σοδειάς

Οι Γερμανοί ενδιαφέρονταν για την ελληνική αγροτική παραγωγή, από την αρχή της Κατοχής. Και την άρπαζαν. Συνέπεια: μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες νεκροί από πείνα το 1941-42. Χάνοντας με τον πόλεμο εδάφη και έχοντας μεγαλύτερη έλλειψη τροφίμων, μεγαλώνει το ενδιαφέρον τους για το ελληνικό σιτάρι το 1944. Ο κάμπος της Θεσσαλίας, 5 εκατομμύρια περίπου στρέμματα, με υψηλή απόδοση, προσιτός στα μηχανοκίνητά τους, τράβηξε την προσοχή τους. Μαθαίνοντας μάλιστα ότι σπάρθηκαν με στάρι 30% περισσότερα στρέμματα, μεγάλωσε η όρεξή τους. Η αύξηση αυτή, φαινόμενο για την Κατοχή, υπήρξε καρπός της Αντιστάσεως. Κάλεσε το 1943 έγκαιρα τους αγρότες στην Μάχη της Σποράς με σύνθημα: ούτε πιθαμή άσπαρτης γης. Κινητοποιήθηκαν ΕAM, ΕΑ, ΕΠΟΝ, Εφ. ΕΛΑΣ, Λαϊκή Αυτοδιοίκηση χωριών και πόλεων, με περισσότερα από 150.000 μέλη και στελέχη τους Με ειδική εξόρμηση έγινε προμήθεια σπόρων και από την Μακεδονία και μοιράσθηκαν σε όσους χρειάζονταν. Στους φτωχούς δωρεάν. Κάθε αγρότης σπέρνει τα δικά του χωράφια και κάτι παραπάνω, μετέχοντας σε ομαδική καλλιέργεια οργανωμένη από το ΕΑΜ σε κάθε χωριό. Χωράφια φυγάδων, απόντων σε πόλεις, ανταρτών που οι οικογένειές τους αδυνατούν να καλλιεργήσουν, σπάρθηκαν με εξόρμηση. Κρατικές, κοινοτικές και κοινόχρηστες εκτάσεις σπάρθηκαν ομαδικά για λογαριασμό των κατοίκων κάθε χωριού. Και την άνοιξη του 1944 με τις πολλές βροχές, ο κάμπος είναι καταπράσινος, προμηνύοντας σοδειά μεγάλη.

Για να πάρουν το σιτάρι οι Γερμανοί οργάνωσαν ειδική επιχείρηση. Από κρατικές υπηρεσίες πήραν στοιχεία για τις εκτάσεις. Αρχές Μαΐου η νομαρχία Λαρίσης κοινοποιεί έγγραφο υπογραμμένο από τον Γερμανό φρούραρχο, που ζητά από τις κοινότητες ονομαστικές καταστάσεις όσων έσπειραν. Αυτό έγινε και στις άλλες νομαρχίες. Οι κρατικοί γεωπόνοι πιέζονται να βγουν στα χωριά και να συντάξουν αυτές τις καταστάσεις. Πριν τον θερισμό έρχονται στην Θεσσαλία Γερμανοί γεωπόνοι από την Ουγγαρία και από την Ρωσία, με «πείρα» για την σοδειά. Ο επικεφαλής τους, ο γεωπόνος Μάκενε, πλαισιώνεται από SS και ES-DE. Δέκα περίπου από αυτούς τους γεωπόνους εγκαταστάθηκαν στον Βόλο-Αλμυρό και ανάλογοι σε άλλες περιοχές. Κατατοπίζονται για τις συνθήκες θερισμού και αλωνισμού στην Θεσσαλία, καταγράφουν τα συγκροτήματα που τον διενεργούν, βάζουν ελέγχους στα καύσιμα και μετά από προετοιμασία εκδίδουν διαταγή: Ο θερισμός να γίνει γρήγορα, τα δεμάτια με σιτάρι θα προσκομισθούν για αλωνισμό σε ορισμένα κέντρα, κοντά σε γερμανικές φρουρές. Στον νομό Μαγνησίας ορίζονται μόνον τρία τέτοια κέντρα. Ανά ένα στον Αλμυρό, Βόλο και Βελεστίνο. Κάθε αλωνιστική μηχανή θα φρουρείται από 40 μέχρι 100 SS. Ο αλωνισμός θα αρχίσει με ειδική διαταγή. Η έλλειψη εργατών θα κα­λυφθεί με χρησιμοποίηση δημοσίων υπαλλήλων και... δικηγόρων. Όπου δεν υπάρχουν σακιά, το σιτάρι θα σωριάζεται κοντά στις μηχανές και θα φορτώνεται χύμα σε αυτοκίνητα κ.λπ., κ.λπ. Ακολουθούν συσκέψεις, διαταγές και προειδοποιήσεις για αυστηρή τιμωρία παραβατών, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η τιμωρία μπορεί να είναι και θάνατος. Εκτός από τις φοβέρες, οι Γερμανοί χρησιμοποιούν και την εξαπάτηση. Διαδίδουν ότι με τα μέτρα τους θα προστατέψουν το σιτάρι να μη το αρπάξουν οι αντάρτες και ότι θα το μοιράσουν κατόπιν στους Έλληνες, κρατώντας μόνο το 35% για τον κόπο τους. Δεν τους πίστεψε κανένας.

Όλοι κατάλαβαν τον κίνδυνο της σοδειάς. Την άνοιξη του 1944 δεν υπήρχε προοπτική απελευθερώσεως της Ελλάδος. Ούτε λόγος για απόβαση στην Γαλλία γινόταν τότε, ούτε η προέλαση των Ρούσων στα Βαλκάνια είχε αρχίσει. Όλοι υπολόγιζαν παράταση της Κατοχής και τον επερχόμενο χειμώνα. Παράταση, όμως, χωρίς ψωμί, περικλείει κίνδυνο πείνας για την Ελλάδα. Τον κίνδυνο αυτόν ανέλαβε να αποτρέψει η Αντίσταση με την Μάχη της Σοδειάς. Ο δημοσιογράφος Κώστας Βιδάλης, απεσταλμένος της Ελεύθερης Ελλάδας στον θεσσαλικό κάμπο, γράφει στο βιβλίο του Η Μάχη της Σοδειάς-Μάχη Θρίαμβος (ολόκληρο δημοσιεύεται στο Παράρτημα):

«Ο θεσσαλικός κάμπος είναι, προ παντός σήμερα, η μάνα από την οποία περιμένουν τα παιδιά της, τα βουνά, η Αθήνα, ο Πειραιάς, ο Βόλος, ακόμα και η Ήπειρος, η Πελοπόννησος, τα νησιά. Και ακόμα από την Θεσσαλία - προ παντός από την Θεσσαλία - περιμένουν οι αντάρτες μας, ο εθνικός στρατός ΕΛΑΣ, να τραφούνε. Χωρίς την σοδειά του θεσσαλικού κάμπου το αντάρτικο της Θεσσαλίας, της Ηπείρου και μέχρις ενός σημείου και της Στερεάς, δεν θα μπορούσε να σταθή, να πολεμήση τους Γερμανούς και τους προ­δότες, να λευτερώση την πατρίδα. Με δυο λογία: από την θεσσαλική σοδειά και γενικότερα από την ελληνική σοδειά εξαρτάται οικονομικά ολόκληρος ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας Η Θεσσαλία είναι η κεντρική αποθήκη του αγώνα. Ακριβώς γιατί έχει αυτήν την μεγάλη και εξαιρετική σημασία η σοδειά και ειδικότερα η θεσσαλική σοδειά, οι κατακτητές (...) με όλη την φάρα των προδοτών θέλησαν να αρπάξουν την σοδειά. Με το άρπαγμα της σοδειάς, κοντά στα άλλα μέτρα πείνας, ήθελαν να πετύχουν ό,τι δεν κατάφεραν με την τρομοκρατία, με τα καψίματα κ.λπ. Ήθελαν να εξαθλιώσουν τον λαό (...). Η καμόρα των Γερμανών και των προδοτών στο άρπαγμα της σοδειάς βλέπει την πλούσια γελάδα που θ' άρμεγε, για ν' αποκτήσουν περιουσίες, ν' αυξήσουν άλλοι τα πουγγιά τους σε λίρες, να κάνουν την μαύρη αγορά (...). Τώρα θα έκαναν την μεγάλη μπάζα, τώρα θα σώζονταν για όλα τους τα χρόνια. Ή τώρα θα τα κατάφερναν ή ποτέ. Όμως, οι απάνθρωποι αυτοί λογαριασμοί των χιτλερικών γινόντουσαν χωρίς τον μεγάλο ξενοδόχο, τον ελληνικό λαό. Λαός και στρατός (...) έδωσαν την Μάχη της Σοδειάς, που θα μείνει στην ιστορία της νέας Ελλάδας σαν παράδειγμα της θέλησης των λαών, να ζήση, να λευτερωθή. Και η μάχη αυτή κατέληξε σ' ένα πραγματικό θρίαμβο, για τον οποίο θα μιλάνε οι κατοπινές γενιές με υπερηφάνεια».

Για το άρπαγμα της σοδειάς οι Γερμανοί στηρίζονται στην βία. Με τα φυλάκια τους είναι σαν να έχουν περιμαντρωμένο όλον τον κάμπο, με μήκος σε ορισμένα σημεία μέχρις 180 χιλιόμετρα και πλάτος 100. Στο εσωτερικό του, σε πόλεις και σε επίκαιρα σημεία, πυκνές φρουρές σαν αχινοί ελέγχουν μια περιοχή σε ακτίνα 20-30 χιλιομέτρων καθεμία, έτσι που δεν αφήνονται κενά, ενώ όλες μαζί αποτελούν καλοσχεδιασμένο σύστημα ελέγχου. Στον Αμπελώνα και σε άλλα καίρια σημεία με τα τανκς, υπάρχουν και έφιππες μονάδες. Τρεις σιδηροδρομικές γραμμές και κάμποσοι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, εξασφαλίζουν ιδεώδη συγκοινωνία, χώρια οι χωραφόδρομοι που οδηγούν στο πιο απίθανο σημείο, ενώ η περίοδος του καλοκαιριού χωρίς λάσπες, παρέχει βατότητα καλύτερη στα εχθρικά μηχανοκίνητα και λιγότερη ασφάλεια στους κατοίκους. Σε σταυροδρόμια και σε επίκαιρα σημεία υπάρχουν άλλα φυλάκια με ασυρμάτους. Σε κάθε ύποπτη κίνηση, θα ειδοποιούν και θα καταφτάνουν σύντομα τανκς.

Η Θεσσαλία, λοιπόν, κλήθηκε να δώσει την Μάχη της Σοδειάς σε δύσκολες συνθήκες. Μέχρι τις παραμονές του θερισμού, οι Γερμανοί ενεργούν εξορμήσεις για συλλήψεις και εκτελέσεις. Να μερικές από αυτές: Την 18η και την 19η Απριλίου 1944 συνέλαβαν στα Τρίκαλα 350 πατριώτες. Πέντε κρέμασαν στην πλατεία και 8 σκότωσαν. Άλλους 5 κρέμασαν στο Μεγαλοχώρι. Στην Καρδίτσα, την 8η Μαΐου, σκότωσαν 5. Από 18 Μαρτίου μέχρι τέλους Μαΐου, σε δυόμιση μήνες, Γερμανοί και ΕΑΣΑΔ ενήργησαν 41 εξορμήσεις με πεζικό, άρματα και πυροβολικό, σε περιοχές της Καλαμπάκας, της Καρδίτσης και των Τρικάλων. Και περισσότερες στην Κεντρική και Ανατολική Θεσσαλία, όπου οι μεγαλύτεροι και οι πλουσιότεροι κάμποι με πυκνότερα δίκτυα συγκοινωνίας. Από δημοσιεύματα στον Ρήγα μαθαίνεται ότι στον Α­μπελώνα και στην Φαλάνη Γερμανοί με Εασαδίτες σκότωσαν 20 πατριώτες, ανάμεσά τους και δυο γεροντάκια, πατέρες ανταρτών. Τον Βάιο Γκουλέτσα, υπεύθυνο της ΕΠΟΝ Αμπελώνα, τον βασάνισαν και κατόπιν έσπασαν το κεφάλι του χτυπώντας τον με τακούνια. Από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούλιο του 1944 Γερμανοί και ΕΑΣΑΔ σκότωσαν 2.530 πατριώτες στην θεσσαλική ύπαιθρο. Τον Μάιο αρχίζουν να μεταφέρουν από την Γερμανία σακιά για το σιτάρι. Τόσο βέβαιοι είναι ότι θα το πάρουν.

Κυνηγημένοι οι αγρότες από επιδρομές Γερμανών, απομακρύνθηκαν από τα σπίτια τους και κρύβονται σε χωράφια, ενδιαφερόμενοι περισσότερο να σώσουν τα κεφάλια τους και λιγότερο την σοδειά. Πώς, λοιπόν, να δοθεί με τέτοιες συνθήκες η Μάχη της Σοδειάς, Και πώς ένας αναρτο-λαϊκός στρατός να αντιμετωπίσει σε κάμπο, εχθρό μηχανοκίνητο; Αυτό που έγινε αποτελεί άθλο. Η Μάχη της Σοδειάς αποτελεί εποποιία. Ξεχωρίζει από κάθε άλλη. Δεν δόθηκε σε καθορισμένο οργανωμένο μέτωπο, ούτε μόνο από ενόπλους. Ούτε βάσταξε μια, δυο, πέντε μέρες. Διεξάγεται από λαό και στρατό σε πεδίο απέραντο, σε όλους τους κάμπους. Άντρες, γυναίκες και παιδιά, με όπλα ή χωρίς αυτά, ρίχθηκαν ορμητικά, ακράτητα σε προσπάθεια που κράτησε δυο περίπου μήνες, αψηφώντας κόπους και κινδύνους. Και έσωσαν το σιτάρι.

Ν.Ε. Καρδίτσας του ΚΚΕ: «η αξιωματική αντιπολίτευση»

Η ΝΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ καλεί κάθε καλόπιστο άνθρωπο να σκεφτεί:

Είναι ή δεν είναι κυριολεκτικά πολιτικό παπατζιλίκι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ τις μέρες αυτές μετά τις εκλογές της 17 Ιούνη που αξίζει κανείς να βγάλει συμπεράσματα;

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Αφού πρώτα ανακοίνωσαν περιχαρείς ότι όσο σημαντικός είναι ο ρόλος της κυβέρνησης, άλλο τόσο είναι και αυτός της αντιπολίτευσης, διευκρίνισαν ότι δε θα συμμετάσχουν σε συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ότι δε θα πάρουν τη διερευνητική εντολή σαν δεύτερο κόμμα… Ζητούσαν, μάλιστα, χτες διά του προέδρου τους, να σταματήσουν τα «επικοινωνιακά παιχνίδια» με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε μια κυβέρνηση με κόμματα που - όπως οι ίδιοι λένε - τους χωρίζουν πολλά!!!

Από μάστορες στο πολιτικό παπατζιλίκι και τον τυχοδιωκτισμό, δεν θα περίμενε κανείς τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από κοροϊδία και καιροσκοπικούς ελιγμούς. Η κραυγαλέα αντίφαση τους ξεμπροστιάζει:

-Λένε ότι θα στηρίξουν την «επαναδιαπραγμάτευση» που θα κάνει η συγκυβέρνηση με πυρήνα τη ΝΔ, όταν προεκλογικά κατήγγειλαν αυτήν ακριβώς την επαναδιαπραγμάτευση. ---Προσπαθούν να πείσουν ότι τους χωρίζει χάος από τα κόμματα που θα σχηματίσουν κυβέρνηση με τη ΝΔ, όταν συμφωνούν στα βασικά, δηλαδή στη πάση θυσία παραμονή της χώρας στην ΕΕ και στη δήθεν «αναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου.

-Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει ότι θα ασκήσει δημιουργική αντιπολίτευση σε μια αντιλαϊκή κυβέρνηση, καλώντας μάλιστα τον Σαμαρά να αξιοποιήσει την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει καλύτερη διαπραγμάτευση!

Τα ίδια ακριβώς έλεγε και ο Σαμαράς στον Παπανδρέου, όταν ήταν στην αντιπολίτευση.

Κατά τα άλλα :

1. Όταν το ΚΚΕ έλεγε πως η θέση του δεν είναι σε μια αντιλαϊκή κυβέρνηση, αλλά στην αντιπολίτευση μαζί με το λαό, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα αστικά ΜΜΕ έπεφταν να φάνε τους εκπροσώπους του ότι το ΚΚΕ δε θέλει να κυβερνήσει!

2.Οταν το ΚΚΕ έλεγε ότι δε θα πάρει τη διερευνητική εντολή, επειδή θα ήταν προδοσία του λαού να πρωταγωνιστήσει ή να συμμετάσχει στο σχηματισμό μιας οποιασδήποτε αντιλαϊκής συγκυβέρνησης, κατηγορούνταν και λοιδορούνταν απ' όλους και κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ. 3.Οταν το ΚΚΕ έλεγε να σταματήσουν τα επικοινωνιακά τερτίπια του ΣΥΡΙΖΑ για συμμετοχή του ΚΚΕ σε μια κυβέρνηση που θα συγκροτούσαν δυνάμεις με τις οποίες το ΚΚΕ έχει ριζικές διαφορές, το Κόμμα κατηγορούνταν για περιχαράκωση και δογματισμό!

Κι από πάνω, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στο ψέμα ότι χάθηκε η ευκαιρία για κυβέρνηση της αριστεράς, ενώ αυτή, πέρα από το γεγονός ότι το ΚΚΕ ούτως ή άλλως δε θα συμμετείχε, ήταν και μαθηματικά αδύνατη. Την υποκρισία και τη δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει και το σόου που έδωσε με τις διερευνητικές στον πρώτο γύρο.

Τα κόμματα στα οποία απευθύνονταν το Μάη για κυβέρνηση της αριστεράς, το ΚΚΕ και η ΔΗΜΑΡ, συγκέντρωναν συνολικά μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ 97 έδρες, ενώ τώρα το άθροισμα είναι 100. Δηλαδή, το Μάη που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στα κάγκελα για να κάνει «κυβέρνηση της αριστεράς», εξαντλώντας και τις τρεις μέρες της διερευνητικής, τα κουκιά ήταν λιγότερα από τώρα που λέει πως δε θέλει τη διερευνητική!

Όσο περνάνε οι μέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μοιάζει ολοένα και περισσότερο με το ΠΑΣΟΚ, τη θέση του οποίου εποφθαλμιά στη νέα σοσιαλδημοκρατία. Ταυτόχρονα, όμως, οι θέσεις του θα έρχονται πιο κοντά και με τη ΝΔ. Κοινός τους παρονομαστής είναι η αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ.

Το ΚΚΕ γρήγορα θα δικαιωθεί για τις εκτιμήσεις του ακόμα και στους πλέον δύσπιστους...

ΥΓ:

Όσο για την ανακοίνωση του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ να επισημάνουμε:

1.Έχοντας εξασφαλίσει ένα υψηλό εκλογικό ποσοστό χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα και αθροίζοντας στυλοβάτες της καταδικασμένης στην συνείδηση του ελληνικού λαού πασοκικής πολιτικής με σύγχρονους ευρωλάγνους, φτύνει κατάμουτρα την ηρωική γενιά της αντίστασης, και του ΔΣΕ, του 114, των αντιδικτατορικών αγώνων και των αγώνων της μεταπολίτευσης, διακηρύσσοντας ότι την μέρα της εκλογικής του επιτυχίας «δύσκολα τη ζει κάθε γενιά»!!! Αιδώς Αργείοι.

2.Ας μην «θρηνεί» για τα ποσοστά του ΚΚΕ και μην «λυπάται» για τις επιλογές της ηγεσίας του, την στιγμή που πρόσφατες είναι οι υποκριτικές προσκλήσεις για συγκρότηση της υποτιθέμενης κυβέρνησης της αριστεράς με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, για το μπόνους των 50 εδρών, για τις μονοεδρικές και για τις επιθέσεις μέσα από το διαδίκτυο και τόσα άλλα που με κάθε μέσο προωθούσαν προκειμένου να αλλοιώσουν την στρατηγική του ΚΚΕ και να δημιουργήσουν διάσταση ηγεσίας με τα Κομματικά μέλη.

Για επίλογο ας τους θυμίσουμε τα λόγια του μεγάλου συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου:

«Το σώμα μου παράγει ορμόνες

για να μεγαλώνουν τα γένια μου

και κάποιες άλλες που

με κρατάνε κομμουνιστή.

Να αλλάξω;

Για ποιο λόγο;

Θα ντρεπόμουν».

Ν.Ε. ΚΚΕ Καρδίτσας

Ο εκβιασμός πέρασε. Να μην περάσει η επίθεση!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιούνη, με βάση και τη διευρυμένη αποχή, χαρακτηρίζεται από την πολιτική αναδίπλωση πλατιών λαϊκών μαζών, αποτέλεσμα της μεγάλης εκβιαστικής, τρομοκρατικής εκστρατείας των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων αντιδραστικών δυνάμεων.

Με αιχμή του δόρατος τη ΝΔ του Σαμαρά, με την υποστήριξη του Βενιζέλου και με τον Κουβέλη πάντα... έτοιμο για κυβερνητικά αξιώματα, ο λαός εκβιάστηκε να «διορθώσει» την ψήφο του, αποδεχόμενος το ασφυκτικό πλαίσιο της ΕΕ, της ΟΝΕ και του ΔΝΤ. Συμπαραστάτες στο έργο τους ο δήθεν αντιμνημονιακός Καμένος και το δήθεν αντισυστημικό νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.

Η επιτυχία των αντιδραστικών δυνάμεων είναι προσωρινή. Σύντομα οι μάσκες θα πέσουν. Δεν θα αργήσει να ξεφτίσει το προσωπείο της “διαπραγμάτευσης”. Θα φανεί ότι οι δυνάμεις των μνημονίων, της εξάρτησης, της λιτότητας και της ανεργίας, με τις ευλογίες του Ομπάμα και του Γιούρογκρουπ, όχι μόνο θα σεβαστούν τις προηγούμενες δεσμεύσεις τους στη τρόικα αλλά θα επιχειρήσουν, άμεσα, να επιβάλουν νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη φιλο-ΕΕ στάση του και τη σοσιαλδημοκρατική πολιτική του βοήθησε να περάσει ο εκβιασμός και να διαμορφωθούν οι όροι για τη συντηρητική αυτή εξέλιξη. Η προσπάθεια πλατιών λαϊκών μαζών  «να αντισταθούν» υπερψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ θα αποδειχθεί ότι έχει πολύ κοντά ποδάρια. Άσφαιρη και αναποτελεσματική αποδείχθηκε και η πολιτική του ΚΚΕ, η οποία σαρώθηκε από τη μεγάλη πίεση του συστήματος και τη δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ(μ-λ) και του Μ-Λ ΚΚΕ πήγαν κόντρα στο ρεύμα του «αριστερού» κυβερνητισμού και των εκβιασμών, έδωσαν μια σημαντική πολιτική μάχη για τα μέτρα τους, σε συνθήκες μεγάλης πολιτικής πόλωσης και θα συνεχίσουν αταλάντευτα τον αγώνα τους για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων.

Έτσι όπως διαμορφώνονται οι πολιτικές εξελίξεις και με δεδομένο ότι η αβεβαιότητα και η ρευστότητα θα συνεχίσουν να τις χαρακτηρίζουν, ο λαός πρέπει να προσπαθήσει να ξαναβγεί στο προσκήνιο και να πάρει την πρωτοβουλία στα χέρια του. Μοναδική ελπίδα ένα διευρυμένο Μέτωπο Αντίστασης στην επίθεση που κλιμακώνεται. Μόνη προοπτική το χτίσιμο, μέσα στους αγώνες του αύριο, μιας επαναστατικής κομμουνιστικής αριστεράς, έξω από τους μονόδρομους του καπιταλισμού, ενάντια  στα βάρβαρα μνημόνια και στο καθεστώς της εξάρτησης και της υποτέλειας, για Ειρήνη, Δουλειά, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία, για τη μεγάλη υπόθεση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού..

18 Ιουνίου 2012

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Καρδίτσας απευθύνει θερμό χαιρετισμό στους 20 και πλέον χιλιάδες ψηφοφόρους του, που αψηφώντας τα τρομοκρατικά διλήμματα και τα άσφαιρα τελεσίγραφα του ντόπιου και διεθνούς οικονομικού κατεστημένου και του  πολιτικού προσωπικού τους εντός και εκτός Ελλάδας, προτίμησαν με εμπιστοσύνη, αισιοδοξία και αποφασιστικότητα τον συνδυασμό, στέλνοντας και πάλι τον σ. Νίκο Μιχαλάκη ως εκπρόσωπό τους στο κοινοβούλιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, ανέλαβε την ιστορική ευθύνη να ζητήσει την λαϊκή εντολή για να βγάλει τη χώρα από το σπιράλ του θανάτου, την ανθρωπιστική κρίση και την οικονομική καταστροφή που επέφεραν οι δανειστές, το κεφάλαιο και οι πολιτικοί τους υπηρέτες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Παρ’ όλη την λυσσαλέα επίθεση, την κατασυκοφάντηση και την εκτροπή τη πολιτικής ατζέντας από τα πραγματικά διλήμματα και επίδικα των εκλογών, ο λαός, σε πολύ σύντομο, αλλά τόσο πυκνό πολιτικά χρόνο, εξαπλασίασε τις δυνάμεις του και τον έχρισε έστω και οριακά Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Εμείς, θα τιμήσουμε το συμβόλαιο που υπογράψαμε με τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τη νεολαία και την τρίτη ηλικία και θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις, εντός και εκτός βουλής να μη περάσουν οι εφαρμοστικοί νόμοι του μνημονίου και θα εντείνουμε την πάλη μας μέσα και έξω από τη χώρα για τα συμφέροντα της κοινωνίας και της εργασίας.

Ο κ. Σαμαράς, ήδη από χθες έδωσε το στίγμα της διακυβέρνησης της ΝΔ. Με το κλείσιμο της κάλπης, ξεχάστηκαν και τα 18 σημεία και η διαπραγμάτευση. Αντί να απευθυνθεί στον λαό που τον ψήφισε, απευθύνθηκε στην τρόικα, λέγοντας πως θα τιμήσει την υπογραφή του! Σαν να τους έκλεισε το μάτι και να τους είπε πως το κόλπο έπιασε. Αλλά το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Ο αγώνας μας, πολιτικός και κοινωνικός έχει ήδη αρχίσει. Δύναμή μας, η σχέση εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας που έχουμε αναπτύξει και θα ενδυναμώσουμε στο αμέσως επόμενο διάστημα με τον ελληνικό λαό.

Η ώρα της Αριστεράς ήλθε και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω !

ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Καρδίτσας

18 Ιουνίου 2012

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ!

του Απ. Κυρίτση, υποψήφιου της εκλογικής συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ

 
Το αποτέλεσμα των εκλογών στις 6 του Μάη ήταν μια μεγάλη καταδίκη των πολιτικών που κατέστρεψαν και υποδούλωσαν την χώρα και έριξαν στην φτώχεια, την ανεργία και την απόγνωση εκατομμύρια ανθρώπων. Ήταν μια οργισμένη αποδοκιμασία των κομμάτων του κεφαλαίου και των Μνημονίων. Αυτών που κυβέρνησαν και συγκυβέρνησαν με στόχο να εφαρμόσουν τις εντολές των ξένων αφεντικών, των ιμπεριαλιστών και των τοκογλύφων, των καπιταλιστών και των πολυεθνικών. Ο λαός μας έκανε όχι μόνο ένα βήμα αλλά πολλά περισσότερα κυρίως μέσα στους σκληρούς αγώνες των δυο τελευταίων χρόνων, στους δρόμους , στους εργασιακούς χώρους, στις πλατείες και στις γειτονιές. Η μαζική εκλογική καταδίκη, εξαντλήθηκε όμως σε επιλογές είτε τυφλές είτε στα όρια ενός αδιέξοδου κυβερνητισμού και πολιτικών που προτείνουν διορθώσεις  εντός της μεγάλης παγίδας που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ. Γι αυτό δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι και οι νέοι αλλά οι ανεπάρκειες, τα λάθη και οι ελλείψεις των δυνάμεων εκείνων που θέλουν να αγωνιστούν για το χτίσιμο ενός αληθινού ανατρεπτικού λαϊκού κινήματος.

 Οι ηττημένοι των εκλογών που συνεχίζουν να ελέγχουν την εξουσία επανέρχονται για να πάρουν την ρεβάνς στις εκλογές της 17 του Ιούνη. Κραδαίνουν απειλητικά ωμούς εκβιασμούς που από κοινού εκτοξεύουν τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα σε συνεργασία με τους ντόπιους υποτακτικούς τους. Λυτοί και δεμένοι έχουν στρατευτεί για να αναγκάσουν τον ελληνικό λαό να  σκύψει το κεφάλι, να υποκύψει στον φόβο και να οδηγηθεί να ψηφίσει τα κόμματα των Μνημονίων, της υποταγής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. Στις επόμενες ημέρες οι απειλές θα πολλαπλασιαστούν, οι εκβιασμοί θα μεγαλώσουν και η μόνη απάντηση είναι η κλιμάκωση των αγώνων, η επιστροφή των εργαζόμενων και της νεολαίας στους δρόμους και τις απεργίες.

Ο λαός μας βρίσκεται  ανάμεσα σε  σκληρά διλήμματα, πιέσεις και εκβιασμούς. Από την μια οι ανοικτοί εχθροί του, που ετοιμάζουν να τον φορέσουν νέες αλυσίδες, να εφαρμόσουν νέα σκληρά μέτρα, να σπείρουν και άλλο πόνο και απόγνωση. Αν του αρπάξουν την ψήφο, με απειλές και φόβο, την επόμενη μέρα θα τον τσακίσουν στην κυριολεξία και θα λένε μάλιστα με θράσος πως το κάνουν με την έγκριση του.

Από την άλλη του προτείνεται ο δρόμος των αυταπατών, των δήθεν γρήγορων και εύκολων λύσεων, το απατηλό σχέδιο μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και του  Ευρώ. Τον συστήνουν να ακολουθήσει τους δήθεν κανονικούς  αριστερούς, τον ορθό κοινοβουλευτικό δρόμο, να παροπλιστεί, να περιμένει, να ελπίζει σε κυβερνητικούς χειρισμούς, σε διαπραγματεύσεις και κυβερνητικές αναθέσεις. Να αποδεχθεί τις αυταπάτες πως η Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτός ο λάκκος των λεόντων,  μπορεί να γίνει  λέσχη ισότιμων μελών. Το ευρώ από όργανο λεηλασίας και κατοχής σε νόμισμα ανάπτυξης και δικαιοσύνης. Το ευρωκοινοβούλιο  από σφηκοφωλιά, όπως ξανά-απόδειξε ο πρόεδρος του που ήρθε για να εκβιάσει ανοικτά τον ελληνικό λαό σε πεδίο παρέμβασης και διόρθωσης της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Δεν μπορεί να υπάρξει νίκη δίχως αναμέτρηση. Ανακούφιση δίχως ανατροπή των βάρβαρων πολιτικών και μέτρων. Αριστερή κυβέρνηση δίχως οργανωμένο και συνειδητό λαϊκό και εργατικό κίνημα. Ελπίδα δίχως ισχυρή, μη κανονική, δηλαδή επαναστατική  αριστερά.

Ανάμεσα στον φόβο και στις αυταπάτες υπάρχει  άλλος δρόμος! Ο δρόμος του ρεαλισμού που δημιουργεί η δύναμη του οργανωμένου λαού και των μαζικών παρατεταμένων αγώνων! Ο δρόμος της συνειδητής πάλης για το χτίσιμο μιας αριστεράς της ανατροπής. Αυτόν τον δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, οι  φτωχοί συνταξιούχοι, όλα τα λαϊκά στρώματα. Να οργανωθούμε στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, στα σχολειά και τα πανεπιστήμια, στις γειτονιές και τα χωριά. Να τσακίσουμε τον φόβο και τους εκβιαστές, τους εκπροσώπους της ολιγαρχίας του πλούτου και των ξένων αφεντικών. Να προσπεράσουμε αυταπάτες και  προτάσεις για εύκολες και ανέξοδες λύσεις που οδηγούν στην απογοήτευση και αποδιοργανώνουν το λαϊκό κίνημα. ΝΑ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΠΙΣΩ. Να βαδίσουμε με ψηλά το κεφάλι αυτές τις δύσκολες ημέρες. Στις εκλογές αλλά κυρίως μετά από αυτές!