Να υπενθυμίσουμε ότι ο Σπ. Μαρκεζίνης σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ήταν πολιτικός με ακραίες συντηρητικές θέσεις. Έχει συνδυάσει το όνομά του με μαύρες σελίδες της ιστορίας του πολιτικού βίου της χώρας. Τον Οκτώβριο του 1973, δέχτηκε να διοριστεί πρωθυπουργός στη διορισμένη κυβέρνηση της χούντας και επί των ημερών του καταπνίγηκε η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Όσον αφορά στη συμβολή του στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας (που τόσο θαυμάζει ο κ. Σιούφας), να υπενθυμίσουμε ότι το 1952, ως υπουργός Συντονισμού της κυβέρνησης Παπάγου και υπεύθυνος για όλα τα οικονομικά υπουργεία, προχώρησε στην υποτίμηση της δραχμής έναντι του δολαρίου κατά 50%, δηλαδή στην κατά 50% μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων. Εκτός από την αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, ο Σπ. Μαρκεζίνης σύνδεσε το όνομά του με μια σειρά νόμους που στο όνομα της «προσέλκυσης ξένων επενδύσεων» καθιέρωσαν πλήθος φοροαπαλλαγών, προνομίων, επιδοτήσεων, κινήτρων κλπ για το μεγάλα ξένα και ντόπια συμφέροντα και επέβαλαν ένα καθεστώς αποικιακού τύπου που καθιστούσε την Ελλάδα «ξέφραγο αμπέλι» στις ορέξεις του κεφάλαιου. Αυτά για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι.
Όσο για τον κ. Σιούφα, αυτός θυμήθηκε τον Μαρκεζίνη και αναπολεί την δεκαετία του ’50 γιατί προφανώς τέτοια είναι η «ανάπτυξη» που επιδιώκει. Γιατί η Ελλάδα που ονειρεύεται είναι η Ελλάδα του ’50. Η Ελλάδα της φτώχιας, της ανεργίας, της μετανάστευσης, της υποτέλειας στους ξένους επικυρίαρχους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου