«Η ακρίδα», το συγκλονιστικό λαϊκό-αντιστασιακό τραγούδι της εποχής του Όθωνα (1843) που ξεσηκώνει τον λαό ενάντια στη βαυαρική καταπίεση. Δεκαετίες μετά, δυστυχώς παραμένει επίκαιρο. Οι σύγχρονοι διάδοχοι του Όθωνα (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ) συνεχίζουν να ρημάζουν τη χώρα μας. Το μόνο video που βρήκα είναι από πανηγύρι στη Σίφνο όπου «η ακρίδα» εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να παίζεται και να χορεύεται.
Τα πουλιά που πετούν στον αέρα
δε φοβούνται κανένα καιρό
μόνο φοβούνται μπαρούτι και σκάγια
κι ένα νέον καλό κυνηγό.
Έως πότε η ξένη ακρίδα,
έως πότε σκληρός Βαυαρός
θα ρημάζει τη δόλια πατρίδα
εγερθείτε αδέλφια, καιρός.
Θα μας διώχνει απ’ αυτά μας τα μέρη,
θα μας διώχνει απ’ αυτή μας τη γη
φρίττουν τα’ άστρα η μέρα κι η νύχτα
φρίττει ο ήλιος, σελήνη κι αυγή
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ο σωστος στιχος ειναι
ΑπάντησηΔιαγραφήΕως πότε η μαυρη ακρίδα
έως πότε ο θρασύς Βαυαρός
θα δουλώνει τη δόλια πατρίδα
ενωθείτε αδέρφια καιρός.
το μαυρη ακριδα γιατι οι βαβαροί στρατιωτεςφορουσαν μαυρες ρεντιγκότες
Και όμως ο ορθός στίχος είναι "η ΞΕΝΗ ακρίδα". Παραθέτω απόσπασμα από το "Πεζοπορία από Πατρών εις Τρίπολιν" τού πνευματώδους Χ. Π. Κορύλλου, που εκδόθηκε το 1890, δηλ. 28 χρόνια μετά τα γεγονότα τού 1862: “...μηδέ τού Ριγολέττου αυτού εξαιρουμένου, ιδίως τού άσματος “Caro nome che il mio cuor”, ού την μουσικήν εδανείσθη ο τονίσας το ηρωικόν τής Οκτωβριανής τού 1862 μεταπολιτεύσεως εμβατήριον, “Εως πότε η ξένη ακρίδα”, επιθυμήσας ίσως τήν εγχωρίαν, ήτις ου παύεται έκτοτε εξασκούσα ανενδότως το ακριδικόν αυτής έργον”.
ΑπάντησηΔιαγραφή