ένας υπέροχος Ιούνης

Τις φωτογραφίες τις δανείστηκα από το http://antigeitonies.blogspot.com/2011/07/48.html#more

Έναν αλλιώτικο, έναν όμορφο, έναν θαυμάσιο Ιούνιο ζήσαμε αυτό το καλοκαίρι στην Καρδίτσα όπως και σ’ όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδας. Έναν Ιούνιο κινηματικό, έναν Ιούνιο αγώνων και αντίστασης, έναν Ιούνιο λαϊκής ανάτασης, λαϊκής αυτοοργάνωσης, πολιτικών ζυμώσεων, διαλόγου… Αντιπαραθέσεων αλλά και σύνθεσης. Διαφωνιών (σε επιμέρους και δευτερεύοντα) αλλά και συμφωνιών (στα μείζονα και πρωτεύοντα): ενάντια στην πολιτική του μνημονίου και στα βάρβαρα μέτρα που λεηλατούν τη ζωή μας και ακυρώνουν το μέλλον μας, το δικό μας και των παιδιών μας.
Βγήκαμε στο προσκήνιο. Νοιώσαμε το μπόι μας, τη δύναμή μας. Μετρήσαμε την αποτελεσματικότητα των αγώνων μας. Είδαμε τις κινητοποιήσεις μας να επηρεάζουν και ακόμα να καθορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις. Οι αγώνες μας ανέτρεψαν τους σχεδιασμούς τους. Βραχυκύκλωσαν τα επιτελεία τους. Ακύρωσαν τα χρονοδιαγράμματά τους. Πανικόβαλλαν τα κέντρα εξουσίας του συστήματος. Ενεργοποίησαν τις μεταξύ τους αντιθέσεις. Γίναμε άμμος στα γρανάζια τους. Κάτω από (και) την δική μας κίνηση, από τη λαϊκή ενεργοποίηση και αντίσταση, από την πίεση των κινητοποιήσεών μας εκδηλώθηκε πολιτική κρίση. Αναγκάσαμε (ουσιαστικά) σε παραίτηση τον Παπανδρέου, έστω και αν τελικά την πήρε πίσω. Είχαμε το 7ωρο «κενό διακυβέρνησης». Οδηγήσαμε βουλευτές σε παραιτήσεις (Φλωρίδης, Νασιώκας), σε διαφοροποιήσεις (Αθανασιάδης, Ρομπόπουλος κλπ), σε διαγραφές (Κουτρουμπής) σε μεταπηδήσεις (Παπαδημητρίου, Κιλτίδης). Καθυστερήσαμε τη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου που από τα μέσα Μάη μέχρι τέλη Ιούνη το πήγαιναν από αναβολή σε αναβολή ελπίζοντας να ξεφουσκώσει η λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Σχεδίαζαν και ξανασχεδίαζαν το μεσοπρόθεσμο με κόψε-ράψε της τελευταίας στιγμής για να εκτονωθούν οι λαϊκές αντιδράσεις. Είχαμε βροχή δηλώσεων από Μέρκελ, Σαρκοζί, Ομπάμα, Μπαρόζο, Γιούνκερ, Τρισέ κ.α. που μπροστά στον «εχθρό λαό» στήριζαν τη κυβέρνηση Παπανδρέου, «χρύσωναν» με υποσχέσεις το μεσοπρόθεσμο (ΕΣΠΑ, επενδύσεις, γαλλογερμανικά σχέδια για το χρέος κλπ) αλλά και ταυτόχρονα τρομοκρατούσαν και απειλούσαν τον ελληνικό λαό. Και από κοντά οι απειλές Πάγκαλου: «Μνημόνιο ή τανκς»!
Όλοι μαζί, διαπιστώσαμε ότι, μετά από χρόνια, κάτι κινείται, κάτι αλλάζει στη λαϊκή συνείδηση και συμπεριφορά. Ζήσαμε, συμμετείχαμε, συνδιαμορφώσαμε αυτά τα σκιρτήματα λαϊκής αφύπνισης. Ξαναπιάσαμε το νήμα της συλλογικότητας και του αγώνα. Μάθαμε να συζητάμε, μάθαμε να παραμερίζουμε όσα μας χωρίζουν και να προτάσσουμε αυτά που μας ενώνουν. Μάθαμε να αποφασίζουμε, να δράμε, να διαδηλώνουμε… Για πάνω από 30 μέρες φοιτήσαμε στο «σχολείο» της κοινής δράσης και της ταξικής πάλης. Ίσως στην «πρώτη τάξη». Αλλά από αυτήν τη «πρώτη τάξη» του Ιούνη αποφοιτήσαμε με άριστα. Και σίγουρα έχουμε ακόμα πολλές «τάξεις» να βγάλουμε.
Με κορύφωση την 48ωρη απεργία (29-29 Ιούνη) ήμασταν εκατοντάδες αυτοί που βγήκαμε στη πλατεία, διαδηλώσαμε, συμμετείχαμε στις συνελεύσεις, παρακολουθήσαμε τις θεματικές συζητήσεις (Μεσοπρόθεσμο, Παιδεία, ιδιωτικοποιήσεις κ.α.), τις προβολές, τα δρώμενα, τα θεατρικά, τις συναυλίες… Και ακόμα ήταν χιλιάδες αυτοί που αν και δεν συμμετείχαν μας παρακολουθούσαν, που κερδίσαμε τη συμπάθειά τους ή έστω το χειροκρότημά τους στα «Καραϊσκάκεια».
Βγήκαμε στους δρόμους και στις πλατείες, δημιουργήσαμε λαϊκές συνελεύσεις και αντιστάσεις, διαδηλώσαμε, εναντιωθήκαμε στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, εναντιωθήκαμε στο πολιτικό του προσωπικό, στα κόμματα του αστισμού αλλά και στην αριστερά της ήττας. Ψηλαφίσαμε μια άλλη αριστερά, μια αριστερά των αγώνων, μια αριστερά των «από κάτω», μια αριστερά κόντρα στην ιδιώτευση, που θα στηρίζεται στη λαϊκή ενεργοποίηση και συμμετοχή, κόντρα σε λογικές ανάθεσης και εξουσιοδότησης, κόντρα σε κοινοβουλευτικές αυταπάτες και σε κάθε απόχρωσης «μεσσίες»… Μια αριστερά που θα ζει και θα αναπνέει στους αγώνες, στους δρόμους και στις πλατείες και όχι στις συσκέψεις του Μαξίμου και στα βουλευτικά έδρανα, μια επαναστατική αριστερά. Και αν άδειασαν οι πλατείες, αυτός ο υπέροχος Ιούνης δεν αποτελεί παρελθόν. Έρχεται από το μέλλον. Ήταν μια πρόγευση από τους υπέροχους Ιούνηδες που έρχονται, από τις υπέροχες εποχές που θα ζήσουμε. Εποχές που ο λαός μας και οι λαοί όλου του κόσμου ξαναβγαίνουν στο προσκήνιο της ιστορίας. Αργά και βασανιστικά, με ζικ-ζακ και πισωγυρίσματα, με άμπωτες και πλημμυρίδες, με νίκες αλλά και με ήττες. Έτσι και αλλιώς όμως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω!