Θα γυρίσουμε πίσω;

του Στέφανου Καπνιά, υποψήφιου της εκλογικής συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ

Δυόμιση χρόνια τώρα ο λαός μας έδωσε μεγάλες μάχες. Στις απεργίες, στις διαδηλώσεις, στις πλατείες, στις παρελάσεις, παντού και με κάθε ευκαιρία ο λαός μας έκφρασε τον θυμό του, την οργή και την αγανάκτησή του ενάντια στις βάρβαρες πολιτικές των μνημονίων. Και μαζί ενάντια στους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και του ΔΝΤ, στο ξεπούλημα του λαού και της χώρας στα ξένα συμφέροντα, ενάντια στην εξάρτηση και την υποτέλεια και την μετατροπή της χώρας μας σε νεοαποικιακού τύπου προτεκτοράτο.

Έκανε πολλά βήματα μπροστά ο λαός μας. Μεγάλα κομμάτια του αποστοιχίστηκαν από τα κόμματα του κεφάλαιου, αποδεσμεύτηκαν από την επιρροή τους, απεγκλωβίστηκαν από τα ψεύτικα διλήμματά τους, κατανόησαν το ρόλο τους και την πολιτική τους, τους γύρισαν την πλάτη. Το κυριότερο, γκρεμίστηκαν αυταπάτες δεκαετιών. Ξεφύγαμε από τον καναπέ και την ιδιώτευση, ανακαλύψαμε το «εμείς» παραμερίζοντας το «εγώ» και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι περπάτησαν, για πρώτη ίσως φορά, το δρόμο του αγώνα, βγήκαν στις απεργίες και στις διαδηλώσεις, μέτρησαν το μπόι τους, συνειδητοποίησαν τη δύναμή τους, ανακάλυψαν τη δύναμη που κρύβει το μαζικό λαϊκό κίνημα.

 Έκανε και βήματα στην οργάνωσή του ο λαός μας. Ξεπεράστηκαν οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και σε χώρους δουλειάς, σε πανεπιστήμια και σε εργοστάσια, σε πόλεις και σε χωριά, σε γειτονιές και σε συνοικίες, στήθηκαν «από τα κάτω» δεκάδες πρωτοβουλίες, κινήσεις, ομάδες, επιτροπές. Δεκάδες και εκατοντάδες «κοινότητες» αντίστασης, αλληλεγγύης και αγώνα.

Είχε και επιτυχίες η πάλη του λαού μας. Ανάγκασε σε «απόσυρση» την κυβέρνηση Παπανδρέου, υποχρέωσε βουλευτάδες σε παραιτήσεις, μεταπηδήσεις, διαγραφές και μεταγραφές, διέλυσε κοινοβουλευτικές ομάδες που φάνταζαν πανίσχυρες, ξέσκισε την «αντιμνημονιακή» μάσκα της ΝΔ, καθυστέρησε για μήνες την ψήφιση του Μνημόνιου 2, έγινε «άμμος» στα γρανάζια του συστήματος και πυροδότησε την κυβερνητική-πολιτική κρίση που οδήγησε στην κυβέρνηση Παπαδήμου και στις πρόωρες εκλογές. Είχε επιτυχίες ο λαός μας αλλά δεν είχε νίκες. Τα μέτρα δεν ανατράπηκαν, τα μνημόνια συνεχίζουν να εφαρμόζονται, οι ιμπεριαλιστές εξακολουθούν να κάνουν κουμάντο στο τόπο μας και η ζωή μας μέρα με τη μέρα χειροτερεύει. Παρά τα βήματα που έκανε ο λαός μας, παρά την εκτεταμένη λαϊκή αφύπνιση, παρά την ριζοσπαστικοποίηση μεγάλων κομματιών του, οι συσχετισμοί εξακολουθούν να παραμένουν αρνητικοί και σε βάρος του.

Αποτυπώθηκαν όλα αυτά και στις εκλογές της 6 Μάη. Για άλλη μια φορά ο λαός μας τους «ξάφνιασε». Για άλλη μια φορά έγινε ο «αστάθμητος παράγοντας» στα σχέδιά τους, η «άμμος» στα γρανάζια τους. Δεν υπέκυψε στις απειλές, στους εκβιασμούς, στη τρομοκρατία και στα ψεύτικα διλήμματα των επικυρίαρχων ιμπεριαλιστών και των ντόπιων υποτακτικών τους. Μαύρισε το μαύρο μέτωπο (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ), γκρέμισε το δικομματισμό και έδωσε δυνατό χαστούκι στα ντόπια και ξένα αφεντικά. Δεν τους έδωσε λύση στα αδιέξοδά τους. Η πολιτική κρίση του συστήματος δεν ξεπεράστηκε αλλά αντίθετα ανακυκλώθηκε και οξύνθηκε. Παρά τις αντιφάσεις και τις αυταπάτες που κατέγραψε το εκλογικό αποτέλεσμα, παρά την ενίσχυση των διάφορων κομμάτων-αναχωμάτων, παρά τους ψήφους που έπεσαν στους φασίστες της Χρυσής Αυγής, ο λαός μας και στις εκλογές της 6ης Μάη έκανε τα βήματά του.

Τώρα, μπροστά στις εκλογές της 17 Ιούνη, λυτοί και δεμένοι, δεξιοί και «αριστεροί» βάλθηκαν να μας γυρίσουν στην «κανονικότητα». Βγήκαν πάλι στο σεργιάνι οι πληρωμένοι κινδυνολόγοι, οι επαγγελματίες τρομοκράτες, τα παπαγαλάκια της παραπληροφόρησης. «Μνημόνιο ή χρεοκοπία;» «ευρώ ή δραχμή;», «ΕΕ ή χάος;». Και μαζί μ’ αυτούς οι έμποροι της αυταπάτης και οι γυρολόγοι της ελπίδας. «Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ;». Βομβαρδίζεται καθημερινά ο λαός μας με νέα διλήμματα, με νέες απειλές, με νέους εκβιασμούς. Αλλά και με νέες αυταπάτες. Θέλουν να ακυρώσουν τα βήματα που έγιναν και να μας εγκλωβίσουν ξανά στις «βεβαιότητες» του χθες. Να εκτονωθεί και να ξεφουσκώσει η οργή και ο θυμός μας. Για «λύση εντός της ΕΕ» συμφωνούν δεξιοί και «αριστεροί» ώστε να παραμερίσουμε και να ξεχάσουμε τα «έξω η τρόικα» που φωνάζαμε στις πλατείες και στις διαδηλώσεις. Για «επαναδιαπραγμάτευση», «απαγκίστρωση», «ακύρωση» του Μνημονίου-2 μιλούν δεξιοί και «αριστεροί» και την ίδια στιγμή όλοι τους μα όλοι τους αποδέχονται τη δανειακή σύμβαση και ετοιμάζονται να μας φέρουν «από την πίσω πόρτα» το Μνημόνιο-3, με άλλο ίσως όνομα και άλλο «περιτύλιγμα» («Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης» που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ;). Αυτό που έχουμε λοιπόν είναι «ακύρωση κινήματος» εν αναμονή της «ακύρωσης» του Μνημονίου και «στάση αγώνων» εν αναμονή της «στάσης-μορατόριουμ πληρωμών». Αυτό που έχουμε είναι μια «αριστερά» που προσφέρεται ως σωσίβιο στη δανειακή σύμβαση και στην ιμπεριαλιστική κηδεμονία. Ότι δεν κατάφεραν με τα ΜΑΤ και τα χημικά τους το κατάφεραν με τις εκλογές και τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Να φύγει δηλαδή ο λαός από τις πλατείες και τις διαδηλώσεις, να μπει στη γωνία, θεατής, αφοπλισμένος και παροπλισμένος, να παρακολουθεί χειρισμούς κορυφών και να αναμένει κυβερνητικές λύσεις. Δεν μας ζητάνε άλλωστε και πολλά, μια ψήφο βρε αδελφέ και κάποια δευτερόλεπτα πίσω από ένα παραβάν. Άντε και κάποιες «κατά παραγγελία» κινητοποιήσεις για να στηριχθούν κυβερνητικοί χειρισμοί της αυριανής «κυβέρνησης της αριστεράς». Μια «κυβέρνηση της αριστεράς» εντός της ΕΕ, με την τρόικα στο σβέρκο του λαού μας και με τους ιμπεριαλιστές επικυρίαρχους που θα «ακυρώσει» όμως το μνημόνιο. Πάλι κορόιδα τους πιάσαμε τους κουτόφραγκους…

Θα γυρίσουμε πίσω λοιπόν ή θα συνεχίσουμε; Θα υποκύψουμε στη πλειοδοσία υποσχέσεων του Τσίπρα και του Σαμαρά ή θα επιμείνουμε; Θα υποστείλουμε τους αγώνες μας ή θα τους κλιμακώσουμε; Θα πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας οργανώνοντας την πάλη μας, ξαναζωντανεύοντας συλλόγους, σωματεία, συνδικάτα, οικοδομώντας μέτωπο αντίστασης για ειρήνη, δουλειά, δημοκρατία, ανεξαρτησία ή θα καταφύγουμε ξανά στην εύκολη αλλά αδιέξοδη λύση της «ανάθεσης»; Με την αριστερά των αυταπατών, της υποταγής και της ήττας ή με την αριστερά των αγώνων, της αντίστασης και της ανατροπής; Πίσω ή μπροστά;