Αναδημοσίευση από τον σημερινό «Νέο Αγώνα»
«Χρειάστηκα πολλή ζάχαρη στον καφέ σήμερα... για να γλυκάνω την πίκρα ...», έγραφε μια φίλη όταν βρέθηκε στο Σύνταγμα και είδε παρατεταγμένο το ΠΑΜΕ, μπροστά στη Βουλή , «προστατεύοντάς» τη από την αυθόρμητη λαϊκή οργή. Μα μικρογραφία αυτού του σκηνικού είχαμε και στη δική μας πόλη την Τετάρτη, ημέρα γενικής απεργίας.
Απεργοί, διαδηλωτές, ξανά στους δρόμους. Κι αυτή ήταν μια εικόνα χαράς και αυτή θα κρατήσω. Γιατί είναι πιο πολύτιμη από μικρόψυχα σχέδια και πολιτικές αντίστοιχα συμπεριφορές. Πρακτικές που ορθώνουν διαχωριστικές γραμμές, "υγειονομικές ζώνες" πολιτικής ορθότητας και καθαρότητας που διώχνουν και απογοητεύουν.
Κάπως έτσι παρατάχτηκε και το ΠΑΜΕ, για να περιφρουρήσει την πορεία του από μια άλλη, άλλων απεργών, άλλων διαδηλωτών ...που σίγουρα δεν αγωνίζονται για πλάκα και έχουν πολύ περισσότερα ζωτικά προβλήματα από το να διαλέγουν «πολιτικές πρωτοπορίες» για το κίνημα.
Θα κρατήσω λοιπόν εκείνη την εικόνα της χαράς, του κόσμου που για μια ακόμη φορά κατέβηκε στο δρόμο... και θα ξαναβγεί γιατί στο δρόμο βρίσκεται η επόμενη μέρα. Η κοινωνική πρόοδος θα είναι δημιούργημα των πιο γενναιόδωρων χαρισμάτων της ανθρωπότητας... ...αλλιώς δε θα υπάρξει.
Ξανά στους δρόμους!
Ραντεβού στους δρόμους!
ΓΚΑΡΑΓΚΑΝΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ
Το δρόμο σου και το δρόμο μας κ Γκαραγκάνη
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι στις προθέσεις μας να ‘’γλυκάνουμε’’ την πικραμένη εκπαιδευτικό, μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ‘’Κοινής Δράσης Επαιδευτικών’’ και άλλων ‘’συλλογικοτήτων’’ που κατά διαστήματα και αναλόγως του ‘’πνέοντος ανέμου’’ η ίδια υπογράφει…
Προκαλεί όμως εντύπωση η επιμονή της – της ίδιας και της ‘’φίλης της’’ – να επαναφέρει τη γνωστή προβοκάτσια περί ‘’προστασίας της Βουλής’’ από το ΠΑΜΕ. Δεν ξέρει άραγε τη δραστηριότητα των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών που σε συνεργασία με φασιστικές ομάδες προσπάθησαν να διαλύσουν τη μεγαλειώδη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα; Δεν ξέρει (- αν είναι δυνατό !) – τη γιγάντια προσπάθεια του αστικού τύπου και των μηχανισμών να συκοφαντήσουν τους ταξικούς αγώνες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ χαρακτηρίζοντάς τους ‘’ουρά του συστήματος’’;
Βέβαια η εκπαιδευτικός, μέχρι πρότινος μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, και στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ. Γκαραγκάνη σε απόλυτα διατεταγμένη υπηρεσία, αναμασά τη γνωστή προβοκατόρικη προπαγάνδα του πολιτικού της χώρου ενώ ταυτόχρονα εγκαλεί το ΠΑΜΕ γιατι δεν συνεργάζεται και γιατί δεν συμπαρατάσσεται με το Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας και το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ, εκφράζοντας μάλιστα τη μεγάλη της στενοχώρια και απογοήτευση.
Μιλάει για μικροψυχία του ΠΑΜΕ η κ. Γκαραγκάνη, όταν η ίδια και η παρέα της κάθε φορά στήνουν μικροφωνικές δίπλα στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ και με την υπερβολική ένταση των ηχητικών συστημάτων τους προσπαθούν να δημιουργήσουν παρεμβολές και να ‘’καλύψουν’’ τον ομιλητή του ΠΑΜΕ;
Γιατί το πρώην μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενώ ‘’κόπτεται’’ για κοινή πορεία με το ΠΑΜΕ δεν την ακολούθησε, αλλά με ‘’κόλπα και τερτίπια'’ επιχείρησε να μπεί επικεφαλής της πορείας; Αν αυτό δεν είναι μικροψυχία, τότε τι είναι; Τις μικροψυχίες και την κακομοιριά είναι καλύτερα να αναζητήσει στο χώρο της και στους εντελώς ευκαιριακούς συνεργάτες ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ.
Και γιατί η κ. Γκαραγκάνη πικραίνεται από την επιτυχημένη περιφρούρηση του ΠΑΜΕ; Ποια σχέδια της χάλασε; Και γιατί, κ. Γκαραγκάνη, η ‘’φίλη σου’’ τόσες μέρες έξω από το Σύνταγμα δεν μπήκε στη Βουλή και της ήρθε να μπεί εκείνη τη μέρα περνώντας μέσα από τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ;
Εν πάσει περιπτώσει, αν η κ. Γκαραγκάνη και ο πολιτικός της χώρος επιλέγει να στηρίζει φορείς που με τις πολιτικές τους εξοντώνουν το λαό, με τα γνωστά προγράμματα της 5μηνης απασχόλησης με 540 € το μήνα, φορείς που υλοποιούν τη μερική απασχόληση, τις ατομικές συμβάσεις που μειώνουν 22%-35% το βασικό μισθό, που πιέζουν τους εργαζόμενους να βάζουν νερό στο κρασί τους, που ζητάνε ευρωομόλογα όπως ο ΣΕΒ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, και ο ΣΥΡΙΖΑ, ας το κάνει. Ας συμπαραταχθεί με την ‘’αγωνιστική πορεία’’ του Εργατικού Κέντρου και του Νομ. Τμήματος της ΑΔΕΔΥ εναντίον του ΠΑΜΕ (όπως κάνει μέχρι τώρα, άλλωστε).
Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, ο Σύλλογος Γυναικών, το ΜΑΣ, η κοινωνική συμμαχία, ήταν και θα είναι πάντα κόντρα στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μονοπωλίων με σαφήνεια και σταθερότητα. Πρόκειται για φορείς που δεν έλλειψαν από κανέναν μικρότερο ή μεγαλύτερο αγώνα στην περιοχή μας και πανελλαδικά. Η κ. Αγγελική το ξέρει πολύ καλά αυτό και γιαυτό πικραίνεται. Να είναι όμως σίγουρη πως δεν πρόκειται να κάνουμε συνεργασίες και να ακολουθήσουμε πολιτικές που μας πάνε πίσω. Δεν πρόκειται να στηρίξουμε, να ‘’καλύψουμε’’ και να βοηθήσουμε να βγούν από την αφάνεια πλαστές διοικήσεις συνδικαλιστικών φορέων στο όνομα της ‘’κοινής’’ πορείας ή για ‘’ψάρεμα σε θολά νερά’’.
Η κοινωνική πρόοδος είναι αποτέλεσμα αγώνα, σκληρού ταξικού αγώνα και όχι συναντήσεων καφέ με πολλή ζάχαρη (και μάλιστα εισαγόμενης…).
Το δρόμο σου και το δρόμο μας κ. Αγγελική !!!
Βασίλης Κρανιάς, μέλος της Γραμματείας Καρδίτσας του
«…όλα είναι δρόμος… ο δρόμος ΜΑΣ!» (1)
ΔιαγραφήΤο κείμενο αυτό είναι απόρροια των έντονων συναισθημάτων που μου δημιούργησε η ανάγνωση της απάντησης μέλους Γραμματείας του ΠΑΜΕ στην επιστολή- «σχολιασμό» της κας Γκαραγκάνη, η οποία αναφερόταν στην μεγάλη κινητοποίηση της 26ης.9 και στην στάση του ΚΚΕ.
Παραταύτα θα προσπαθήσω με ψυχραιμία να εκθέσω τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου, πέρα από συναισθηματικές φορτίσεις και επηρεασμούς.
Η επιστολή της κας Γκαραγκάνη έθετε με αγωνία, ένα βασικό ερώτημα, το οποίο αυθόρμητα και πηγαία αναδύεται μέσα από την πρακτική των αγώνων και των κινητοποιήσεων. Γιατί ένα μεγάλο και παραδοσιακό τμήμα της Αριστεράς, όπως το ΚΚΕ, δεν προωθεί λογικές, αν όχι συνεργασίας, τουλάχιστον συμπόρευσης με άλλα τμήματα της Αριστεράς, με άλλους αγωνιζόμενους, αγωνιωδώς, πολίτες, σε κυρίαρχα, πρωταρχικά αιτήματα, στην διατύπωση των οποίων δεν προκύπτει καμία διαφωνία, και η διεκδίκηση τους είναι πλέον απαραίτητη αλλά και χρονικά κρίσιμη για την επιβίωση του μεγαλύτερου ποσοστού της ελληνικής κοινωνίας;
Λογικά το ίδιο ερώτημα θα πρέπει να έχει τεθεί και μέσα στους κόλπους του κομμουνιστικού κόμματος από τα μέλη του, που συνευρίσκονται στους ίδιους αγώνες με την κα Γκαραγκάνη και τους υπόλοιπους δρώντες πολίτες, είτε αυτοί συμμετέχουν σε άλλες συλλογικότητες της Αριστεράς είτε δρούν μεμονωμένα, και θα έχει, σίγουρα, απαντηθεί με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία. Αυτή η επιχειρηματολογία, αν είναι στέρεη, δεν έχει κανέναν λόγο να φοβάται την έκθεση στο δημόσιο διάλογο, όπου μπορεί να ισχυροποιηθεί περισσότερο αλλά και να δημιουργήσει ώθηση για αριστερή σκέψη, προβληματισμό και δράση. Επομένως εγώ, η κα Γκαραγκάνη αλλά φαντάζομαι πρωτίστως και τα ίδια τα μέλη του ΚΚΕ θα περιμέναμε μία απάντηση ουσιαστικών πολιτικών επιχειρημάτων, βάσεις για μία γόνιμη πολιτική δημόσια διαβούλευση, άσκηση και ώθηση συνειδητής σκέψης και δράσης, ιδιαίτερη χρήσιμη και κρίσιμη στους καιρούς μας, που βρίθουν από συνθηματολογίες μίσους και βανδαλισμούς. Ένα κείμενο αριστερής πολιτικής σκέψης και λόγου.
Αντ αυτού αντιμετωπίσαμε ένα παραληρηματικό κείμενο, το οποίο δεν εξετάζει και απαντά αλλά «φωνασκεί», δεν θέτει σκέψεις και επιχειρήματα αλλά αναθέματα, δεν εκφράζει λόγο αλλά θυμικό, δεν συνδιαλέγεται αλλά στοχοποιεί. Ένα κείμενο που λίγο απέχει απ το να χαρακτηρισθεί «μία ποταπή λοιδωρία» ή αλλιώς ένα «βρώμικο» κείμενο, γεμάτο υπαινιγμούς, που προσπαθεί να «μειώσει» ως άτομο και ως πολιτικό ον την κα Γκαραγκάνη και τους χώρους που δρα, χωρίς επιχειρήματα, παρά μόνο με «λάσπη» και ανακρίβειες και που εντέλει υπεκφεύγει από το κύριο και φλέγον ερώτημα σε σχέση με τη στάση του ΚΚΕ στους αγώνες και απέναντι στην υπόλοιπη Αριστερά στους κρίσιμους και μεταιχμιακούς καιρούς που ζούμε.
Μαρία Μπαρμπατσάλου-Δικηγόρος
«…όλα είναι δρόμος… ο δρόμος ΜΑΣ!» (συνέχεια από 1)
ΔιαγραφήΚαταρχάς, ειδικά σε εποχές τόσο οριακές, οικονομικής κρίσης, κρίσης θεσμών και αξιών, όπου ο καπιταλισμός προελαύνει στη χειρότερη του μορφή αφήνοντας πίσω κυριολεκτικά ανθρώπινες ζωές, ο εχθρός δεν μπορεί να είναι η κα Γκαραγκάνη ή ο οποιοσδήποτε διαφωνών, που κατατρύχεται όμως, από τις ίδιες αγωνίες και συμμετέχει στους ίδιους αγώνες.
Ενας από τους εχθρούς στέκεται απέναντι είναι ένα ολόκληρο αξιακό σύστημα, σκέψης και δράσης, απευθύνεται σε όλο και περισσότερους συμπολίτες μας καθημερινά και ονομάζεται φασισμός. Είναι το αξιακό σύστημα που καταστέλλει τη σκέψη, ευνοεί μόνο την έκφραση του θυμικού και ουσιαστικά παράγει χειραγωγίσιμους ανθρώπους, άκριτους οπαδούς. Είναι το αξιακό σύστημα που δαιμονοποιεί το διαφορετικό, στραγγαλίζει τη διαφωνία, καταστρατηγεί τον λόγο και γι αυτό, ιστορικά, έχει επιφέρει τους μεγαλύτερους κανιβαλισμούς στην ανθρωπότητα, ειδικά σε εποχές κρίσης και δυστυχώς έπεται και συνέχεια.
Η Αριστερά απέναντι σ αυτή την ήδη εγκατεστημένη λαίλαπα που «απανθρωπίζει» τον άνθρωπο δεν έχει να προτάξει τίποτα λιγότερο από λόγο που προωθεί την σκέψη και τον προβληματισμό και ήθος στην δημόσια διαπραγμάτευση. Δεν έχει να προτάξει τίποτα λιγότερο από την ουσία της, τον ανθρωπισμό.
Επομένως, όποιος και να είναι ο εχθρός όταν η δημόσια αντιπαράθεση μαζί του συμβαίνει με όρους που προσομοιάζουν του κανιβαλισμού και στερούνται γόνιμης σκέψης και διαλόγου είναι μια ουσιαστική παραχώρηση και καθόλου τακτική υποχώρηση της αριστερής σκέψης και πρακτικής στην όλο και αυξανόμενη δύναμη του φασισμού. Γιατί η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα αλλά τα μέσα εν τέλει διαμορφώνουν το πώς θα είναι ο σκοπός στην τελική επίτευξη του.
Ευελπιστώ, παραταύτα, να γίνουν όλα αυτά αφορμή να ανοιχθεί ένας δημόσιος διάλογος, που να περιλαμβάνει όλο το φάσμα της Αριστεράς, έστω και σε τοπικό επίπεδο, ειλικρινής και ουσιαστικός, δράσεων και στόχων, τον οποίο τόσο πολύ τον έχει ανάγκη η Αριστερά και η ελληνική κοινωνία σήμερα.
Μαρία Μπαρμπατσάλου-Δικηγόρος
Ποια αριστερά είδες κοπέλα μου την μέρα της απεργίας επιτέλους και για ποια συμπόρευση μιλάς; Για τον Αλεξάκο, τον Καπράνα, τον Παπαθανασίου ή ακόμα και τον ΣΥΡΙΖΑ (δες δηλώσεις Σκουρλέτη για τα γεγονότα στο ΥΕΘΑ: "η στάση της αστυνομίας ήταν πολύ χαλαρή !!!!!!!!!!!!!!!!!!")
Διαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=s0J7__klv3U&feature=player_embedded
Τι δεν καταλαβαίνεις επιτέλους;