κίνημα «δεν πληρώνω» (τους εργαζόμενους…) από επιχειρήσεις της Καρδίτσας

Αν η BLACK ROCK δεν ενδιαφέρονταν μόνο για τα «κόκκινα» δάνεια των τραπεζών αλλά έριχνε και μια ματιά στην τραγική κατάσταση που ζουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας τότε σίγουρα θα αποκαλύπτονταν πολλοί περισσότεροι «σκελετοί» απ’ όσους κρύβουν οι τραπεζικοί ισολογισμοί. Δεν αναφέρομαι μόνο στους πάνω από 1,5 εκατομμύριο ανέργους που είναι «επίσημα» καταγεγραμμένοι, ούτε στο 68% που με «επίσημα» στοιχεία ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ούτε στον «ποταμό» απολύσεων και στα μικρομάγαζα που καθημερινά κλείνουν, ούτε στους χιλιάδες των εργαζόμενων που εξαναγκάζονται σε μερική απασχόληση, σε ελαστικά ωράρια, σε μειώσεις αποδοχών και σε «οικειοθελή παραίτηση» από τα δικαιώματά τους… Αναφέρομαι στους «τυχερούς» που ακόμα δουλεύουν και που όμως είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες. Εργαζόμενοι που βέβαια ποτέ δεν απολύθηκαν, που καθημερινά χτυπάνε κανονικά το 8ωρό τους αλλά που έχουν να δουν «το χρώμα του χρήματος» εδώ και μήνες. Στην Καρδίτσα μετριούνται πλέον στα δάχτυλα οι εργαζόμενοι που συνεχίζουν να πληρώνονται κανονικά και στην ώρα τους.  Τα «έναντι» και τα απλήρωτα μηνιάτικα έγιναν καθεστώς σε όλες σχεδόν τις επιχειρήσεις. Στην ΑΝΚΑ τους οφείλουν δεδουλευμένα από το 2009 (!), 50 περίπου εργαζόμενοι στη MONOTHERM και ΣΠΙΤΙ ΑΕ είναι απλήρωτοι πάνω από 6 μήνες, 2-3 μήνες απλήρωτοι οι εργαζόμενοι στα Goody’s, απλήρωτοι για μήνες οι εργαζόμενοι στο ΚΑΡΑΜΠΙΝΑ, στο ΣΤΟΡΙΣΜΕΝΟ, στην EXPERT, στο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΞΥΛΟΥΡΓΩΝ, στον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ και αλλού. Καθυστερήσεις στη μισθοδοσία έχουμε ακόμα και στους δήμους και στα νομικά τους πρόσωπα. Και ας μην πούμε για τις δεκάδες μικρότερες επιχειρήσεις με 1 ή 2 εργαζόμενους όπου η εικόνα είναι πιο τραγική. Μια κατάσταση που δεν πρόκειται να καλυτερέψει, ίσα-ίσα θα χειροτερέψει στους μήνες που έρχονται. Όσο οι εργαζόμενοι είναι ανοργάνωτοι, «μόνοι» απέναντι στις ορέξεις της εργοδοσίας, με διαλυμένα σωματεία και ξεπουλημένα συνδικάτα, τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Και αυτή η πορεία των πραγμάτων δεν πρόκειται να αντιστραφεί από μόνη της αν δεν παρέμβουν οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους. Έτσι και αλλιώς και τώρα και πάντα, ήταν και είναι ζήτημα συσχετισμών και αναμέτρησης ανάμεσα στο κεφάλαιο και τον κόσμο της εργασίας. Ζήτημα οργάνωσης, αντίστασης, διεκδίκησης, ανατροπής. Ζήτημα ταξικής πάλης.