Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Για να γυρίσει ο ήλιος - Χριστούγεννα

Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, η και καθόλου μέρες πού'ναι, αφού ο "κυκλοδίωκτος" κάνει μια στάση με το άρμα του να πάρει μια ανάσα (χειμερινό ηλιοστάσιο γαρ), και μετά αφού αφήνει πίσω του τη μικρότερη και έτσι σκοτεινότερη μέρα του χρόνου ξανά προς τη δόξα τραβά...
Το φώς λοιπόν νικάει το σκοτάδι, το καλό το κακό, το πάνω το κάτω και κάπου εκεί αρχίζουν οι συμπτώσεις στις γιορτές και τις παραδόσεις των λαών μες στους αιώνες. Ο Διόνυσος κομματιάζεται από τις Μαινάδες και ξαναγεννιέται ως Διόνυσος βρέφος και οι Αρχαίοι ημών γιορτάζουν τα Λήναια. Οι Ρωμαίοι γιορτάζουν τα Σατουρνάλια και αμέσως μετά τα Μπρουμάλια και τη γέννηση του ανίκητου Ήλιου (dies natalis invicti Solis). Στην αρχαία Αίγυπτο σκάει μύτη ο λαμπρός Όσιρις και πιο ανατολικά ο Ζωροαστρικός Μίθρας στρώνει το κόκκινο χαλί για να περάσουν ύστερα οι Χριστιανοί και να γεννηθεί κάπου στη Βηθλεέμ, εν φάτνη των αλόγων ο δικός μας Χριστός και πάει λέγοντας.
Το αστέρι της Βηθλεέμ δείχνει το δρόμο στους μάγους, ενώ την ίδια στιγμή οι πρώτες πρωινές ακτίνες περνούν τη χαραμάδα της πόρτας στο New Grange στην Ιρλανδία, εδώ και 5000 χρόνια, και λίγο πιο πέρα ο ήλιος ρίχνει το πρώτο του φως πάνω από το θρυλικό Stonehedge την ώρα που ξαναγεννιέται ο κερασφόρος Cernunos. Στο Βορρά οι Σκανδιναβοί, Γερμανοί κ.α. γιορτάζουν κι αυτοί το Yule, και τόσοι άλλοι λαοί τους δικούς τους Θεούς του φωτός με τους δικούς τους τρόπους και τις δικές τους παραδόσεις.
Παίρνει λοιπόν και πάλι από σήμερα ο ήλιος (αχ αυτός ο ήλιος) τον ανήφορο κι η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει. Το μήνυμα του μακρόκοσμου προς το μικρόκοσμό μας είναι παντού και πάντα το ίδιο. Το φώς νικάει το σκοτάδι και παίρνει τα πάνω του. Και μαζί τα λάθη, οι αστοχίες, οι ήττες, η μαυρίλα μέσα μας, οι τύψεις, οι φόβοι, οι υποχωρήσεις, κι ότι άλλο αρνητικό ας πάει στο καλό.
Το καινούργιο έρχεται "ως ήλιος νοητός" από μέσα μας με φόρα και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Αλλά επειδή ανηφόρα είναι, ε... ας βάλουμε κι εμείς ένα χεράκι. Θέλουν και τ' άστρα το σπρώξιμό τους.
Χρόνια πολλάαααα λοιπόν, χρόνια καλά!!! Καλά Χριστούγεννα, Λήναια, Μπρουμάλια ή ότι άλλο θέλει η ψυχή του καθενός.

το αντέγραψα από http://giorgossarris.blogspot.com

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Στην Καρδίτσα δεν έχουμε χαράτσια;


Εδώ και κάμποσο διάστημα, σ’ όλη την Ελλάδα, σε πόλεις και χωριά, στο κέντρο και σε συνοικίες, σε χώρους δουλειάς και σε γειτονιές, έχουν ξεπηδήσει «από τα κάτω» δεκάδες κινήσεις, επιτροπές, πρωτοβουλίες κλπ ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ. Καθημερινά, εδώ και εκεί, έχουμε δεκάδες κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις, εκδηλώσεις, παραστάσεις, διαδηλώσεις, καταλήψεις κλπ Αντίθετα μ’ ότι συμβαίνει σ’ όλη την Ελλάδα, στην πόλη μας το θέμα αυτό δεν έχει αναδειχθεί όπως του αναλογεί. Παπαλός, Πατσιαλής και λοιποί δημαρχαίοι, το χρησιμοποιούν για τις δημόσιες σχέσεις τους και το εκμεταλλεύονται για να μερεμετίσουν το φιλολαϊκό τους προσωπείο. Το χειρίστηκαν δημαγωγικά και φρόντισαν να το εκτονώσουν ανώδυνα υποβαθμίζοντάς το σε ζήτημα γραφειοκρατικής διεκπεραίωσης. «Τσίμπησαν» και κάποιοι «θεσμολάγνοι» της Αριστεράς μας. Με αποτέλεσμα, εκτός από κάποιες κινηματικές αντιδράσεις που είχαμε όταν άρχισε να εφαρμόζεται το μέτρο, σήμερα να μην «κουνιέται φύλλο». Και δεν αναφέρομαι σε κάποιες ανακοινώσεις που γράφονται στις εφημερίδες. Ούτε στους υπαλλήλους του Δήμου που συγκεντρώνουν τα χαρτιά απ’ όσους δεν πληρώνουν. Ούτε τέλος αναφέρομαι στην ατομική στάση πολλών συμπολιτών μας που δεν έχουν, δεν θέλουν, δεν μπορούν να πληρώσουν αυτό το χαράτσι. Σε κινηματικές διαδικασίες αναφέρομαι. Σε συλλογικές δράσεις. Σε κόσμο που μαζικά, αλληλέγγυα, οργανωμένα, με συλλογικό τρόπο, θα κινητοποιηθεί, θα διαμαρτυρηθεί, θα βγει στο δρόμο, θα διαδηλώσει, θα φωνάξει, θα εκφράσει με κάθε τρόπο την αντίθεσή του στο χαράτσι και θα απαιτήσει την κατάργησή του. Αυτό είναι το ζητούμενο. Γιατί μόνο έτσι, ΜΑΖΙΚΑ-ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ-ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ, μπορούμε να ανατρέψουμε τα μέτρα και να αναγκάσουμε την κυβέρνηση να πάρει πίσω το χαράτσι της ΔΕΗ. Γιατί το ζήτημα δεν είναι νομικίστικο αλλά πολιτικό. Δεν είναι ατομικό αλλά συλλογικό. Γιατί η διέξοδος δεν βρίσκεται σε λογικές ανάθεσης και εξουσιοδότησης (είτε στο Δήμο, είτε στο Δικηγορικό Σύλλογο, είτε στο… ΠΑΜΕ κλπ) αλλά στην ενεργοποίηση, στη συμμετοχή, στην κινητοποίηση του ίδιου του κόσμου. Δηλαδή στο μαζικό λαϊκό κίνημα. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το… κίνημα.