Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Σαν σήμερα, 28-7-1944:στο αντάρτικο αεροδρόμιο της Νεβρόπολης (σήμερα Λίμνη Πλαστήρα) προσγειώνεται η σοβιετική στρατιωτική αποστολή


«στην περιοχή αυτή που στα χρόνια της φασιστικής κατοχής λειτουργούσε το αεροδρόμιο των ανταρτών προσγειώθηκε στις 28-7-44 το αεροπλάνο με τη στρατιωτική αποστολή της Ε.Σ.Σ.Δ. στην Ελληνική Εθνική Αντίσταση»

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Δήμος Καρδίτσας: Καθυστερήσεις στις πληρωμές των εργαζόμενων, απλήρωτες οι υπερωρίες, τα Σαββατοκύριακα και οι αργίες για όλο το 2012!

Ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων Ο.Τ.Α. Ν. Καρδίτσας
H βαθιά οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας βυθίζει ολοένα και περισσότερο την Ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση, τον πιο κοντινό στον πολίτη θεσμό του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, σε ένα αδιέξοδο ανέχειας και απαξίωσης.
Τα τρία τελευταία χρόνια οι Δήμοι της χώρας μας έχουν υποστεί μια πρωτοφανή μείωση των πόρων τους - λειτουργικών και επενδυτικών - που σε σύγκριση με το 2009 ξεπερνά το 50% , διαπιστώνουμε πως οι μειώσεις έχουν γίνει πλέον σαρωτικές, πλήττουν τον πιο σκληρό πυρήνα των ανελαστικών τους δαπανών, σε συνδυασμό δε, με τον περιορισμό των ίδιων εσόδων και τη μετακύληση στους δήμους του κόστους μεταφερόμενων αρμοδιοτήτων, έχουν δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας.

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

ΠΑΜΕ: κάτι αλλάζει;

Μια ανακοίνωση...
(«Πρωινός Τύπος», 25-7-2012)

Το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη να δείξει για μια ακόμα φορά την αλληλεγγύη της
Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει και καταδικάζει την τρικομματική κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που έδωσε εντολή στις δυνάμεις καταστολής να χτυπήσουν για ακόμα μια φορά τους απεργούς χαλυβουργούς. Με ιδιαίτερη μανία χτύπησαν τραυματίζοντας αρκετούς εργάτες που υπερασπίζονται τον ηρωικό αγώνα τους, το δικαίωμα στη δουλειά όλων.
Οι υπουργοί Δένδιας και Ρουπακιώτης, που και με δική τους εντολή χτυπήθηκαν οι εργάτες, είναι υπάλληλοι των βιομηχάνων, του Μάνεση και δουλεύουν για τα κέρδη του.
Για μια ακόμα φορά όταν η σύγκρουση είναι με το μεγάλο κεφάλαιο, με τα πραγματικά αφεντικά, το κράτος, η δικαιοσύνη, τα αστικά κόμματα αποκαλύπτονται σε αυτό που είναι. Τα "Μαντρόσκυλα" του κεφαλαίου.
Τα λαϊκά προβλήματα όμως που η καπιταλιστική κρίση τα οξύνει, η φτώχεια, η εξαθλίωση η πείνα, οι' απολύσεις που γεννά η καπιταλιστική εκμετάλλευση δεν αντιμετωπίζονται με τη συκοφαντία, τη βία και την καταστολή. Τέτοιες ενέργειες δε μπορούν να σταματήσουν τους αγώνες των εργαζομένων.
Ακόμα πιο αποφασιστικά θα οργανώσουμε τους αγώνες μας, την αντίσταση μας στη βαρβαρότητα που συνεπάγεται η πολιτική κεφαλαίου - κυβέρνησης - Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμα πιο αποφασιστικά θα αντιμετωπίσουμε τη βία και τον αυταρχισμό που είναι το άλλο πρόσωπο αυτής της πολιτικής
Το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη να δείξει για μια ακόμα φορά την αλληλεγγύη της και να πάρει μαζικά μέρος στις συγκεντρώσεις που διοργανώνουν εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες σ' όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Γελιέται η κυβέρνηση αν νομίζει ότι έτσι θα φοβίσει το εργατικό κίνημα. Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη.

…και κάποια σχόλια:

Είναι ίσως η πρώτη φορά που η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ μιλάει σκέτα για «εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες» και  όχι για «ταξικά εργατικά κέντρα και ταξικές ομοσπονδίες» όπως μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα. Να σημαίνει αυτό κάτι; Είναι άραγε μια τυχαία και μεμονωμένη «παράλειψη» ή σηματοδοτεί μια γενικότερη «στροφή» στην πολιτική και τακτική του; Μήπως δηλαδή το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ μετατοπίζεται από την μέχρι σήμερα πρακτική του; Μήπως εγκαταλείπει την μέχρι τώρα διασπαστική γραμμή του απομονωτισμού και των κομματικοκεντρικών εκδηλώσεων; Μήπως εγκαταλείπει τον ιδιότυπο «αναχωρητισμό» του και στο εξής θα το δούμε να συμμετέχει σε πρωτοβουλίες κοινής δράσης; Υπάρχει άλλωστε και το προηγούμενο της μετεκλογικής ανακοίνωσης της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ («κάλεσμα προς την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της» - 28/6/2012) όπου επίσης δεν υπήρχαν αναφορές σε «ταξικά συνδικάτα» και «ταξικές ομοσπονδίες». Αλλά ας μην προδικάσουμε. Μπροστά μας είναι τα ζητήματα και μένει να δούμε αν πράγματι κάτι αλλάζει στο ΠΑΜΕ και στο ΚΚΕ. Το βασικό ερώτημα είναι άλλο: Προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά «κάτι αλλάζει»; Γιατί είναι άλλο πράμα να εγκαταλείπεις την αδιέξοδη τακτική της «ταξικής καθαρότητας» και της «Λαϊκής Εργατικής Εξουσίας» για να ευνοηθεί η κοινή δράση και το μέτωπο αντίστασης του λαού και άλλο γιατί ζήλεψες το ΣΥΡΙΖΑ...

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: δωρεάν τρόφιμα ή μαθήματα επαιτείας και υποταγής;

Με την ελεημοσύνη δεν έχω τίποτα. Έχω όμως με την οργανωμένη ελεημοσύνη. Με την οργανωμένη δηλαδή υποκρισία. Αντιπαθώ το εμπόριο «ελεημοσύνης» και απεχθάνομαι τους κατ’ επάγγελμα «φιλάνθρωπους». Ξέραμε μέχρι τώρα την Εκκλησία και τους ανά την Ελλάδα συλλόγους «φιλοπτώχων κυριών». Ξέραμε την Βαρδινογιάννη, την Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη και άλλες επώνυμες κυρίες της «καλής κοινωνίας» που μεταξύ Μυκόνου και Ελβετίας έριχναν που και που και από καμιά «φιλανθρωπία» για να προβληθούν στο MEGA. Ξέραμε και τις διάφορες «φιλανθρωπικές» Μ.Κ.Ο. που τα τελευταία χρόνια ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια. Εσχάτως μας προέκυψε και η κίνηση Hellenic Initiative (Ελληνική Πρωτοβουλία) που τη λανσάρει ο γνωστός φιλέλληνας και γνωστός φιλάνθρωπος Μπιλ Κλίντον, χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Νιάρχου και από έλληνες εφοπλιστές του Λονδίνου και έχει στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για «ευπαθείς ομάδες» του ελληνικού πληθυσμού. Βρώμισε ο τόπος από «καλούς Σαμαρείτες». Ένας ολόκληρος εσμός από επαγγελματίες «φιλάνθρωπους». Όλοι τους με το αζημίωτο φυσικά. Και δημόσιες σχέσεις κάνουν, και μπόλικο χρήμα από δωρεές, χορηγίες κλπ διαχειρίζονται, και τις φοροαπαλλαγές τους έχουν, και τα δάχτυλα βουτηγμένα στο μέλι… Γι αυτό και δεν είναι παράξενο που πίσω από κάθε τέτοια «φιλανθρωπία» κρύβεται συνήθως κάποιο μικρό ή μεγάλο σκάνδαλο (θυμάστε την Μ.Κ.Ο. της Εκκλησίας της Ελλάδος «Αλληλεγγύη» ;). Είναι να τους σιχαίνεσαι. Όχι τόσο για την υστεροβουλία τους και «για το θεαθήναι» της ελεημοσύνης τους όσο για την ταπείνωση και τον εξευτελισμό που υποβάλλουν τα άτομα που έχουν ανάγκη. Σε μια άλλη κοινωνία όπου οι εργαζόμενοι θα απολάμβαναν τα στοιχειώδη δικαιώματά τους στη ζωή, στη δουλειά, στην υγεία, στη παιδεία, στη πρόνοια κλπ, όπου ο λαός θα ήταν αφέντης στον κόπο του και στον τόπο του, οι ελεημοσύνες τους θα ήταν περιττές. Σ’ αυτά τα άρρωστα κοινωνικά συμπτώματα, που δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε το σύστημα της ταξικής καταπίεσης, ήρθαν τώρα να πάρουν τη θέση τους και τα καλόπαιδα του Μιχαλολιάκου. Γιατί και αυτοί του ιδίου φυράματος με τους άλλους είναι, σάρκα από τη σάρκα τους. Τα ίδια αφεντικά έχουν, το ίδιο σύστημα υπηρετούν. Και για να θυμηθούμε τον Μαρξ «δεν θα υπήρχαν καλοί Σαμαρείτες, αν δεν υπήρχαν ληστές». Τους Κλίντον και Νιάρχους, τους Λάτσηδες και Βαρδινογιάννηδες, όλους αυτούς τους ληστές προστατεύουν με τις ελεημοσύνες τους οι «καλοί Σαμαρείτες» της Χρυσής Αυγής. Το δικό τους σύστημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της ταξικής εκμετάλλευσης συντηρούν και διαιωνίζουν. Γιατί δεν θέλουν το λαό μας περήφανο και ανεξάρτητο, αλλά τον θέλουν επαίτη, ζήτουλα, ψωμοζητούντα, υποταγμένο, που με σκυμμένο το κεφάλι να μην αμφισβητεί τους «από πάνω», να μην διεκδικεί τη δική του εξουσία, να μην αγωνίζεται με υψωμένες τις γροθιές του αλλά με απλωμένες τις παλάμες να συνωστίζεται σε ουρές για «δωρεάν τρόφιμα» και να ζητιανεύει «ελεημοσύνη» από  τους εφοπλιστάδες, τους παπάδες, τις «φιλόπτωχες κυρίες» και τη Χρυσή Αυγή… Και αν σήμερα οι συσχετισμοί επιτρέπουν όλους αυτούς να το παίζουν ελεήμονες και φιλάνθρωποι, θάρθουν μέρες που ο λαός μας θα διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν, που θα τους στείλει μια και καλή στα τσακίδια και θα ξεβρομίσει πραγματικά τον τόπο. Όταν η παλάμη θα κλείσει και θα γίνει γροθιά!

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Υπάρχει δρόμος! Θα τον (ξανα)βαδίσουμε;

Ο Τσιάρας (ΝΔ) απέκτησε υφυπουργείο (έστω του «Απόδημου Ελληνισμού»), η Σκόνδρα (ΝΔ) έγινε επιτέλους βουλευτής (οι γάμοι και οι κηδείες απέδωσαν…), ο Ταλιαδούρος (ΝΔ) έβαλε ξανά μπροστά τη βιομηχανία των κοινοβουλευτικών επερωτήσεων και των μέρα-παρά-μέρα ανακοινώσεων στον τοπικό τύπο, ο Σιούφας (ΝΔ), έστω τελευταίος και καταϊδρωμένος, κατάφερε και αυτός να μπει στη Βουλή (νάναι καλά ο καλπονοθευτικός εκλογικός νόμος…), ο Μιχαλάκης (ΣΥΡΙΖΑ) «στα πλαίσια επαφών με φορείς της Καρδίτσας»– όπως κάθε καθώς πρέπει βουλευτής - άρχισε τις επισκέψεις σε Επιμελητήριο, Εμπορικό Σύλλογο κλπ, ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται κόμμα (με συνελεύσεις των μελών του που τις βαφτίζει «λαϊκές συνελεύσεις») και το ΚΚΕ ξαναγύρισε στις γνωστές κομματικοκεντρικές κινητοποιήσεις των μελών του (πότε σαν ΠΑΣΥ, πότε σαν Σύλλογος Γυναικών, πότε σαν ΠΑΜΕ, πότε σαν ΠΑΣΕΒΕ)… Όλα καλά λοιπόν. Επανήλθαμε στην κανονικότητα. Οι εκλογές δείχνουν να απέδωσαν. Κυβέρνηση βγάλαμε (έστω με τα χίλια ζόρια…),  αντιπολίτευση διαθέτουμε («υπεύθυνη και προγραμματική» βεβαίως-βεβαίως), η «αντιμνημονιακή» ΝΔ εφαρμόζει το μνημόνιο του ΠΑΣΟΚ (!),το «μνημονιακό» ΠΑΣΟΚ ασκεί κριτική στη ΝΔ που δεν «επαναδιαπραγματεύεται» το μνημόνιο (!),οι απεργίες τέλειωσαν, οι πλατείες άδειασαν, η οργή και η αγανάκτηση ξεθύμαναν (;),ο λαός ξανά θεατής κοινοβουλευτικών «μονομαχιών» με ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ να διαγκωνίζονται για το ποιος θα πρωτοκαταθέσει πρόταση νόμου για την κατάργηση του μνημονίου (γιατί όχι και πρόταση νόμου για την κατάργηση του καπιταλισμού;) και η «επαναδιαπραγμάτευση-επιμήκυνση-απαγκίστρωση» έγινε «εδώ και τώρα υλοποίηση» με άλλα 3 δις επιπλέον νέα μέτρα… Και μεις; Χωρίς δουλειά ή χωρίς μεροκάματο, απλήρωτοι ή με μισθούς πείνας όσοι «τυχεροί» ακόμα δουλεύουμε, οι περισσότεροι ξεγράψαμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές, νέα χαράτσια φορτώνονται σ’ αυτά που ήδη χρωστάμε, η ΔΕΗ ξεκίνησε τις διακοπές ρεύματος, «εισφορές αλληλεγγύης», «τέλη επιτηδεύματος» και φόροι, φόροι, φόροι… κλέβουν ότι απέμεινε απ΄ το εισόδημά μας ενώ ο χειμώνας έρχεται με τη μισή Καρδίτσα νάναι χωρίς πετρέλαιο και την άλλη μισή να επιστρέφει στην εποχή της ξυλόσομπας. Α ναι, παραλίγο να το ξεχάσω, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του κάλεσαν την Πέμπτη συνάντηση στο Παυσίλυπο  για «Πρωτοβουλία κατά της ιδιωτικοποίησης  του νερού»!!!!! Εδώ ο κόσμος καίγεται…
Τι κάνουμε λοιπόν; Απαθείς και αδιάφοροι θα αποδεχόμαστε τη φτωχοποίηση και την εξαθλίωσή μας; Θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα ή θα επιλέξουμε τον άλλο δρόμο; Τον δρόμο που ξέρουμε, που τον δοκιμάσαμε, που τον βαδίσαμε πολλές φορές το τελευταίο δίχρονο. Όταν αναγκάζαμε σε απόσυρση τη κυβέρνηση Παπανδρέου. Όταν καθυστερούσαμε για μήνες την ψήφιση του 2ου  μνημόνιου. Τότε που υποχρεώναμε τους βουλευτές τους σε παραιτήσεις, μεταπηδήσεις, διαγραφές και «γκρεμίζαμε» κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες που μέχρι πριν φάνταζαν πανίσχυρες. Όταν  ψήφιζαν τα μνημόνια πίσω από τις ασπίδες των ΜΑΤ, σε μια Βουλή σιδερόφραχτη, εν μέσω χημικών και δακρυγόνων και δραπέτευαν νύχτα μέσα από τον Εθνικό Κήπο για να γλυτώσουν από τη λαϊκή οργή.  Όταν προκαλούσαμε πολιτική και κυβερνητική κρίση και τους αναγκάζαμε σε πρόωρες εκλογές … Την  ξέρουμε λοιπόν την απάντηση. Στις απεργίες και στις διαδηλώσεις είναι. Στους δρόμους και στις πλατείες. Στο μαζικό λαϊκό κίνημα. Αυτός είναι ο δρόμος! Δρόμος δοκιμασμένος και με αποτελέσματα. Το ερώτημα είναι: Θα τον (ξανα)βαδίσουμε;

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Σαν σήμερα, καλοκαίρι του 1943: Η Καρδίτσα «πρωτεύουσα της ελεύθερης Ελλάδας»

* από το βιβλίο του Απόστολου Στρογγύλη «η Πρωτεύουσα της ελεύθερης Ελλάδας» (1988, εκδόσεις ΦΥΤΡΑΚΗ»)
Διοικητική και οικονομική πρωτεύουσα
Καθώς προχωρούμε προς το καλοκαίρι του 1943, η Καρδίτσα ολοένα και περισσότερο γίνεται η διοικητική και οικονομική πρωτεύουσα της ελεύθερης ζώνης, δηλαδή της ελεύθερης Ελλάδας. Το ίδιο και η περιοχή της.
Στα ορεινά χωριά της Καρδίτσας έχουν εγκατασταθεί όλες οι πανθεσσαλικές οργανώσεις του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ της Εθνικής Αλληλεγγύης, του ΚΚΕ. Και κλιμάκιά τους, ή και ολόκληρες πολλές φορές οι Οργανώσεις, μένουν μέσα στην πόλη. Πιο κει, στον Κόζιακα, είναι το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ. Στο Γενικό Στρατηγείο, διαπιστευμένος για τη συγγραφή της Ιστορίας της Αντίστασης, είναι ο Σόλων Γρηγοριάδης. Επισκέπτεται την Καρδίτσα και γράφει στο βιβλίο του «Συνοπτική ιστορία της Εθνικής Αντίστασης», σελ. 292:
«Κύματα επισκεπτών αλλά και αγωνιστών από την κατεχόμενη Ελλάδα την κατακλύζαν. Οικονομική πρωτεύουσα ήταν η Καρδίτσα. Κόμβος συγκοινωνιών προς τη Ρούμελη, τη Μακεδονία και την Ήπειρο, έσφυζε από κίνηση και συνδεόταν με πλήθος αυτοκινήτων με το Περτούλι. Αναρίθμητα συνέδρια γίνονταν συνεχώς σ' αυτή την πόλη. Τα καταστήματα και τα κέντρα της λειτουργούσαν με έντονο ρυθμό. Το εμπόριο άνθιζε. Συνθήματα αντιστασιακά και κάθε άλλου είδους επιγραφές κάλυπταν τους τοίχους. Συλλαλητήρια και παρελάσεις μετέδιδαν τον αγωνιστικό παλμό. Και τα βράδια τα μεγάφωνα διαλαλούσαν ασταμάτητα τις εκπομπές του Λονδίνου, της Μόσχας ή άλλων σταθμών.
Το Περτούλι και η Καρδίτσα ήταν ταυτόχρονα η διοικητική και οικονομική πρωτεύουσα της ιδιαίτερης περιοχής του ΕΑΜ, δηλαδή της Ελεύθερης Ελλάδας. Αλλά και το Καρπενήσι και τα Γρεβενά παρουσίαζαν πανομοιότυπη, αν και καταφανώς μικρότερη, κίνηση. Και η πρωτεύουσα της Ελευθέρας Ορεινής Ελλάδος του ΕΔΕΣ, το Βουλγαρέλι, παρουσίαζε μεγάλη κίνηση, αν και υπολειπόταν κατά πολύ από τα μεγάλα κέντρα της ΕΑΜικής πλευράς».

Αλλά και τα χωριά και οι κωμοπόλεις δείχναν την εικόνα μιας συγκλονιστικής αναγέννησης, για την οποία ο Κρις Γουντχάους στο «Μήλο της Έριδος» γράφει:
«Αφού εξησφάλισε η Αντίστασις τον έλεγχον όλης της Χώρας, εκτός από τις κύριες συγκοινωνίες που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί, έδωσε πράγματα που πριν, ποτέ δεν ήσαν γνωστά. Η επικοινωνία στα βουνά, με ασύρματο, ταχυδρομείο και τηλέφωνο, δεν υπήρξε ποτέ τόσο καλή πριν ή μετά από την περίοδο αυτή. Ακόμα και αυτοκινητόδρομοι επισκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Τα πλεονεκτήματα του πολιτισμού, της κουλτούρας, ξεχύθηκαν στα βουνά για πρώτη φορά. Σχολεία, τοπικές κυβερνήσεις (εννοεί την αυτοδιοίκηση), δικαστήρια και κοινωφελείς υπηρεσίες προς το κοινό, τα οποία ο πόλεμος ανέστειλε, ετέθησαν πάλι σε λειτουργία. Θέατρα, εργαστήρια, κοινοβουλευτικές συγκεντρώσεις, άρχισαν για πρώτη φορά. Η κοινωνική ζωή οργανώθηκε στη θέση του εκ παραδόσεως ατομικιστού Έλληνος χωρικού. Ακολουθούμενο από τις άλλες οργανώσεις, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ άνοιξε το δρόμο στη δημιουργία ενός πράγματος, που οι κυβερνήσεις της Ελλάδος παρημέλησαν. Ένα οργανωμένο κράτος στα ελληνικά βουνά. Ό,τι και αν έκαναν οι άλλες Οργανώσεις ή η Βρετανική Στρατιωτική Αποστολή, το ελεύθερο ορεινό κράτος θα εδημιουργείτο...».
Η Επιμελητεία του Αντάρτη (ΕΤΑ), που έχει εξελιχθεί μέσα στο καλοκαίρι του 1943 σε αυτοτελή ανεξάρτητη υπηρεσία, έχει 14 επαρχιακά κλιμάκια στη Θεσσαλία. Η Καρδίτσα όμως είναι το κέντρο της. Στη διοίκηση της ΕΤΑ είναι ο Λάζαρος Αζαριάν, γεωπόνος της ΑΤΕ Καρδίτσας, ο Κώστας Παπαδόπουλος, ο εφοριακός Γιάννης Λουκόπουλος ή Ρουμελιώτης (απ' την Αθήνα). Στο κλιμάκιο Καρδίτσας, ο Θύμιος Δίκος, ο Σωτ. Καφαντάρης, ο Γιώργος Οικονόμου, ο Χαρ. Καφαντάρης, ο Θ. Φούσιας. Στην αρχή-αρχή υπήρχαν οι Επιτροπές Προστασίας του Αντάρτη (ΕΠΑ), που είχαν συγκροτηθεί σε κάθε χωριό. Πόροι των ΕΠΑ ήταν:
1.   Ένα μέρος απ τα προϊόντα που είχαν επιτάξει οι λεγεωνάριοι και οι Ιταλοί και δεν μπόρεσαν να τα μεταφέρουν σε πόλεις·
2.   Εισφορές των κατοίκων και
3.   Παρακράτημα σε είδος ή χρήμα απ' τα προϊόντα που μετέφεραν οι έμποροι προς τις κατεχόμενες πόλεις.
Αργότερα οργανώθηκε η ΕΤΑ. Στην ελεύθερη Καρδίτσα μεγάλη δραστηριότητα ανέπτυξε το τοπικό κλιμάκιο στον εφοδιασμό του ΕΛΑΣ όλης της ελεύθερης περιοχής. Για την ΕΤΑ γράφει ο Δ. Μπαλής στο βιβλίο του:
« Η Επιμελητεία, που άρχισε με τη βελόνα της χωρικής που μπάλωνε τα εσώρουχα του αντάρτη αφού πρώτα τα έπλενε, εξελίχθηκε στη Θεσσαλία να παράγει υφάσματα για στρατιωτικές στολές των ανταρτών, με πρώτη ύλη χορηγούμενη από την ΕΤΑ στα εργοστάσια του Παπαγεωργίου, Μουρτζούκου και Αδαμοπούλου στο Βόλο. Πόσες συναγωνίστριες με το δέμα του αντάρτη δεν έσωσαν τη ζωή ΕΛΑΣιτών; Πόσες ΕΠΟΝίτισσες και Αλληλέγγυες δεν έπλυναν ασπρόρουχα αντάρτικα ή δεν έψησαν ψωμί; Πόσα συνεργεία γυναικών και της ΕΠΟΝ δεν έραψαν ή δεν μπάλωσαν αντάρτικα ρούχα; Πόσες φορές κορίτσια και γυναίκες δεν περπάτησαν πάνω στα χιόνια μέρες και νύχτες να πάνε ένα αβγό ή ένα κοτόπουλο σε τραυματίες ή άρρωστους αντάρτες;»
Και ο Έντυ, στο βιβλίο του «Η ελληνική περιπέτεια», σελ. 136, λέει:
«Η Καρδίτσα ήταν η πρώτη πόλη που έμπαινα, από τότε που είχα φθάσει στην Ελλάδα. Είχε αρκετές χιλιάδες κατοίκους κι εκείνη την εποχή μονάχα συμπτωματικά δεχόταν την επίσκεψη εχθρικών θωρακισμένων αυτοκινήτων ή ιππικού. Στην ίδια την πόλη έμειναν πολύ λίγοι αντάρτες, αλλά υπήρχε μια ισχυρή οργάνωση του ΕΑΜ που διέθετε και τυπογραφείο... Διασχίζοντας τους δρόμους, μου ήταν δύσκολο να πιστέψω ότι βρισκόμουν στην πόλη μιας κατεχόμενης χώρας. Τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά, οι δρόμοι και τα καφενεία γεμάτα». Και συνεχίζει:
«Η ατμόσφαιρα του μη πραγματικού συμπληρώθηκε όταν μπήκα σ' ένα σπίτι, καλόγουστα επιπλωμένο. Χρειάστηκε σχεδόν να τσιμπηθώ για να βεβαιωθώ ότι η σκηνή ήταν πραγματική και ότι δεν ονειρευόμουν πως έκανα διακοπές στο εξωτερικό».
Μια ακόμη περιγραφή της πόλης, γραμμένη απ' το δημοσιογράφο Απ. Σπήλιο (Κολτσιδόπουλο) και δημοσιευμένη στο "Ρήγα", το 1943:
«Με τι λαχτάρα αντικρίσαμε τους πρώτους αντάρτες να μας σταματούν στο δημοτικό φόρο Καρδίτσης και να μας ζητούν τα χαρτιά μας. Κοιτάζαμε, ρουφούσαμε θα 'λεγα την κάθε λεπτομέρεια πάνω τους. Τη στολή, το όπλο τους, το κεντημένο ΕΛΑΣ στο πηλήκιο τους... και τα μάτια δεν χόρταιναν να βλέπουν. Ύστερα το απερίγραπτο συναίσθημα να μπαίνεις σε μια πόλη ολότελα δική σου, πλημμυρισμένη από κόσμο που ζητωκραύγαζε, αυτοκίνητα κατάφορτα από αντιπροσώπους, που διέσχιζαν τους κεντρικούς δρόμους, τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια, ενώ το βράδυ στην πλατεία το μεγάφωνο σκορπάει στη διαπασών τα νέα από το Λονδίνο, τη Μόσχα, το Κάιρο...».
Ο Χρήστος Βραχνιάρης, στέλεχος του ΚΚΕ (και Γραμματέας για ένα διάστημα, το 1944, της Π.Ε. του Κόμματος στην Καρδίτσα), μόλις απελευθερώνεται (καλοκαίρι '43) απ' το στρατόπεδο της Λάρισας στο ωραίο και προικισμένο με λογοτεχνικό στυλ βιβλίο του «Τα χρόνια της λαϊκής εποποιίας» τα εξής:
«Στην ελεύθερη Καρδίτσα δεν χρειάστηκε να μας φιλοξενήσουν σε σπίτια συναγωνιστών. Η πόλη διέθετε ωραία ξενοδοχεία κι ανάμεσα σ' αυτά ένα νεόκτιστο και πολυτελέστατο για την εποχή εκείνη και για επαρχιακή πολιτεία, το "Κιέριο". Ο γιος του Νασιάκου, ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου, γιατρός τώρα στην Αθήνα, είχε προσχωρήσει στην οργάνωση του ΕΑΜ και διέθετε το ξενοδοχείο του για την εξυπηρέτηση των αντιστασιακών Οργανώσεων. Σ' αυτό το ωραίο και άνετο ξενοδοχείο μείναμε τις λίγες μέρες που καθίσαμε στην Καρδίτσα. Το πρώτο βράδυ κάναμε το μπάνιο μας, αλλάξαμε ρούχα, ξαπλώσαμε σε καθαρά και δροσερά σεντόνια. Μια μικρή όαση δηλαδή μέσα σε κείνη την τραχύτητα της κατοχικής ζωής».
Και συνεχίζει για την Καρδίτσα, στην οποία στο μεταξύ (τον Αύ­γουστο) έχουν γίνει εκλογές για αυτοδιοίκηση κ.λπ.:
«Έμεινα λίγο ακόμα στην Καρδίτσα. Η πόλη, απελευθερωμένη από τους κατακτητές, έσφυζε από ζωή. Είχε γίνει το βασικότερο κέντρο τροφοδοσίας και εφοδιασμού του αντάρτικου στρατού. Τρόφιμα, ρούχα, άρβυλα. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Η Καρδίτσα ήταν πρότυπο λαϊκής εξουσίας. Οι αντάρτες διατηρούσαν μέσα στην πόλη ένα Φρουραρχείο μόνο — και την Επιμελητεία τους, φυσικά. Την εξουσία στην πόλη την ασκούσε μια εκλεγμένη Λαϊκή Επιτροπή και τη δικαιοσύνη την απόδιδε ένα Λαϊκό Δικαστήριο, που είχε και μια δευτεροβάθμια κλιμάκωση. Οι απελευθερωτικές Οργανώσεις (το ΕΑΜ κ.λπ.) ασχολούνταν κυρίως με την οργάνωση και διεξαγωγή του αγώνα εναντίον του ξένου κατακτητή, συσπειρώνοντας προς αυτή την κατεύθυνση το σύνολο των λαϊκών μαζών».



Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Σύλλογος Γυναικών Ν. Καρδίτσας: Παιδικοί σταθμοί για όλα τα παιδιά, χωρίς προϋποθέσεις και χωρίς τροφεία

Ολοκληρώθηκαν τον προηγούμενο μήνα οι αιτήσεις των γονέων για εγγραφή των παιδιών τους στους παιδικούς σταθμούς της Καρδίτσας. Τα κριτήρια με τα οποία θα γίνουν δεκτά τα παιδιά φέτος δεν είναι γνωστά, αλλά θα αποφασιστούν από το ΔΣ του Δήμου. Για την περσινή χρονιά όλες οι αιτήσεις των γονέων έγιναν δεκτές. Φέτος όμως πολλές αιτήσεις θα απορριφθούν καθώς υπάρχουν δύο νέα δεδομένα:
1ον Ο αυξημένος αριθμός αιτήσεων (πάνω από 450) και
2ον Η μεγάλη μείωση σε προσωπικό κυρίως παιδαγωγών αλλά και σε άλλες ειδικότητες όπως μαγείρισσες και καθαρίστριες, είτε λόγο συνταξιοδοτήσεων είτε μη ανανέωσης των συμβάσεων των Συμβασιούχων που μέχρι πρότινος εργάζονταν.
Σαν Σύλλογος Γυναικών διεκδικούμε να γίνουν δεκτά όλα τα παιδιά που έχουν κάνει αίτηση και να καταργηθούν τα τροφεία που επιβαρύνουν τους νέους γονείς, δεδομένης και της πολύ δύσκολης οικονομικής κατάστασης στην οποία σήμερα βρίσκονται.
Ξεκαθαρίζουμε πως θα σταθούμε το επόμενο διάστημα στο πλευρό των γυναικών, που παλεύουν με την ανέχεια και την ανεργία, κόντρα στην πολιτική της ΕΕ και της συγκυβέρνησης που περικόπτει κοινωνικές παροχές και μετατρέπει τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας σε εμπορεύματα. Θα διεκδικήσουμε ακόμα πιο δυναμικά το δικαίωμα των λαϊκών οικογενειών να στέλνουν τα παιδιά τους σε Αποκλειστικά Κρατικούς – Δημόσιους – Δωρεάν – Σύγχρονους και Ασφαλείς Παιδικούς Σταθμούς. Απαιτούμε την στελέχωση των παιδικών σταθμών με σταθερό και μόνιμο προσωπικό, άρτια εκπαιδευμένο και διαρκώς επιμορφούμενο κατάλληλο για τη σωστή διαπαιδαγώγηση και η ομαλή εξέλιξη και ανάπτυξη των παιδιών μας.

Σύλλογος Γυναικών Ν. Καρδίτσας

Κάλεσμα Ελληνικής Επιτροπής για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Καρδίτσας

ΟΙ ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι σύμμαχοι τους για άλλη μια φορά, ετοιμάζονται να αιματοκυλίσουν τους λαούς της περιοχής μας.
Από τις 10 μέχρι 13 Ιούλη, θα βρίσκονται στο λιμάνι του Πειραιά τρεις φρεγάτες του ΝΑΤΟ, που στη συνέχεια θα κατευθυνθούν στην Αν. Μεσόγειο, για να ενταχθούν στην εκεί ΝΑΤΟική επιχείρηση «Active Endeavor».
Το διάστημα 13 - 16 Ιούλη, θα καταπλεύσει στη Ρόδο και το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «USS Dwight D. Eisenhower», το οποίο κατευθύνεται στην Αν. Μεσόγειο για να ενταχθεί στην περιοχή ευθύνης του 5ου και του 6ου αμερικανικού Στόλου, που δραστηριοποιείται στη Μεσόγειο. Είχε προηγηθεί στις 28-31 Μάρτη ο ελλιμενισμός στον Πειραιά του αμερικανικού αεροπλανοφόρου «Enterprise», ενώ στις 15-19 του ίδιου μήνα, είχε επίσης ελλιμενιστεί στον Πειραιά η ΝΑΤΟϊκή δύναμη κρούσης του Ατλαντικού (Standing Nato Maritime Group Ι), η οποία βρίσκεται σε αποστολή στη Μεσόγειο και πέρα από το Σουέζ.
Η Ελληνική κυβέρνηση, κατά τη γνωστή τακτική της, στο όνομα των συμβατικών της υποχρεώσεων, ετοιμάζεται να συμπράξει ενεργά στο νέο έγκλημα των ιμπεριαλιστών.
Η Επιτροπή Ειρήνης καταγγέλλοντας την παραπάνω συμμετοχή απαιτεί:
·                                 Να μην τηρηθεί καμία "συμβατική υποχρέωση" που μετατρέπει την Ελλάδα, αυτή τη φορά, σε ορμητήριο εναντίον των λαών της Συρίας και του Ιράν.
·                                 Να μη χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας, να κλείσει τώρα, όπως και όλες οι βάσεις.
·                                 Να επιστρέψουν τώρα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται σε στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων.
·                                 Να ακυρωθούν οι στρατιωτικές συμφωνίες της χώρας μας με το Ισραήλ.
Η γραμματεία Καρδίτσας της Επιτροπής Ειρήνης καλεί τον Ελληνικό λαό και τη Νεολαία να βρίσκονται σε αγωνιστική ετοιμότητα για να μην παραχωρηθεί ούτε αέρας, ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών, για να μην περάσουν τα σχέδια του νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου που ετοιμάζουν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και οι σύμμαχοι τους κατά της Συρίας και του Ιράν»

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

μια αναφορά στην Καρδίτσα του μεσοπολέμου

* το κείμενο βασίστηκε σε επιλογές κομματιών από την εισήγηση του Δημήτρη Ντανόπουλου (http://libraryandsociety.blogspot.gr/2012/02/blog-post_1807.html) στη διημερίδα "Βιβλιοθήκη & Κοινωνία" (Καρδίτσα, Μάρτης 2012)
Επαρχία Καρδίτσας Νομού Τρικάλων.
«Η Καρδίτσα […] μ’ ένα μίγμα πληθυσμού δεκαοχτώ κοντά χιλιάδων, που αποτελείται από μικροαστούς που έχουν έρθει απ’ τα ορεινά χωριά, από καραγκούνηδες του κάμπου –πρώτα κολίγους και τώρα κληρούχους- λίγους Εβραίους, βλαχόφωνους, καθώς και από πρόσφυγες που έχουν εγκατασταθεί εδώ μετά τη μικρασιατική καταστροφή, χαρακτηρίζεται από μεταπρατικό εμπόριο, τη βιοτεχνία της και τ’ αγροτικά της προϊόντα, με βάση τα δημητριακά και τον καπνό. Καπνεργοστάσια δεν έχει, παρά δυο-τρεις καπναποθήκες, για μεταφορική συσκευασία. […]
Ζήσης Σκάρος
Δικαστικοί, διοικητικοί υπάλληλοι ξεπεσμένοι απόγονοι παλιών οικογενειών τσιφλικάδων, αποτελούσαν μια ιδιόμορφη κάστα, που όλα της τα ενδιαφέροντα συγκεντρώνονταν στο κουτσομπολιό, σε ανιαρούς έρωτες ανάμεσά της κι εξαντλούσαν πάνω σ’ ένα τραπέζι, όπου έπαιζαν τα βράδια χαρτιά. Παραπέρα έξω απ’ τα πληχτικά και πάντα ίδια αυτά σαλόνια, ο άλλος κόσμος ήταν ανύπαρκτος γι’ αυτήν.
Το προλεταριάτο αποτελείται βασικά από οικοδόμους, εργάτες γης, γκαρσόνια σε καφενεία ή εστιατόρια, εμποροϋπάλληλους, εργάτες και εργάτριες σε ραφτάδικα και τσαγκαράδικα συντεχνιακής ακόμα μορφής. Στην ιντελιγκέντσια επικρατούν δυο βασικές κατηγορίες: οι γιατροί και οι δικηγόροι, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της περιοχής, που δεινοπαθεί απ’ την ελονοσία και της αγροζημιές. Η παράδοση των αγροτικών αγώνων για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών, όπως και του εργατικού κινήματος, είχε την επίδρασή της στα στρώματα των διανοουμένων […]
Οι συνεταιρισμοί είναι πιστωτικοί και οι αγρότες βλέπουν την Αγροτική Τράπεζα περισσότερο σαν εισπράκτορα των τοκοχρεολυτικών δόσεων και των διαφόρων καλλιεργητικών δανείων, παρά σα δημόσιο οργανισμό για την οικονομική ενίσχυσή τους.» (Από το μυθιστόρημα του Ζήση Σκάρου «Οι ρίζες του ποταμού», 1997, σ.107-108).
Εξεγέρσεις αγροτών - διώξεις κομμουνιστών.
Κάθε Τετάρτη κι ένα συλλαλητήριο, μετά την εβδομαδιαία αγορά.
Φθινόπωρο του 1924: η Πανεργατική Ένωση Καρδίτσας, με γενικό γραμματέα τον καπνεργάτη Γεώργιο Σιάντο, έρχεται συχνά σε ρήξη με τις αστυνομικές δυνάμεις (ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΦΩΝΗ, φ.103, 125, 127, 128)
Μάρτης του 1925: Η αστυνομία κατάσχει προκηρύξεις της Πανεργατικής Ομοσπονδίας πραγματοποιεί συλλήψεις συνδικαλιστών (Θ.Φ., φ.193). Σε συλλήψεις κατέληξε και η απεργία των σιδηροδρομικών που έγινε την ίδια περίοδο (Θ.Φ., φ.202).
Καλοκαίρι του 1925 : γίνεται μεγάλη απεργία καπνεργατών στην Καρδίτσα (Θ.Φ., φ.292).
Το 1926 βρίσκει την Ελλάδα με τον Πάγκαλο δικτάτορα και υποχρεωτική τη διδασκαλία σε όλα τα σχολεία ειδικών μαθημάτων για την «καταπολέμησιν του κομμουνισμού». Καταργούνται σχολικά βιβλία που είναι γραμμένα στη δημοτική, απολύονται εκπαιδευτικοί οπαδοί της δημοτικής γλώσσας (Το ΚΚΕ, 1974: 619-620). Γίνεται ανατροπή του Πάγκαλου (Το ΚΚΕ, 1974: 622) κι όταν έρχεται στην Καρδίτσα ο Ιωάννης Μεταξάς, «ο ηγέτης των Ελευθεροφρόνων», προκαλούνται επεισόδια μεταξύ κομμουνιστών και έφιππων Μεταξικών (Θ.Φ., φ.779).
Το 1927 στην Καρδίτσα ξεκινά με κινητοποιήσεις: συλλαλητήριο επαγγελματιών στην κεντρική πλατεία (Θ.Φ., φ.868), διαδηλώσεις κατά της δεκάτης από αγρότες  στην πόλη (Θ.Φ., φ.873), στο Μουζάκι για την κατάργηση του φόρου «στεμφυλοπνεύματος» (Θ.Φ., φ.887) αλλά και «εν Σοφάδες» (Θ.Φ., φ.892). Εν τω μεταξύ, πόλεμος ανάβει μεταξύ των Καπνεργατικών Σωματείων της πόλης (Θ.Φ., φ.894). Ο Γιώργης Σιάντος εκλέγεται στην Κεντρική Επιτροπή και στο Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ (Το ΚΚΕ, 1974: 203).
1927, Συλλαλητήριο στην κεντρική πλατεία της Καρδίτσας
Καλοκαίρι του 1927: οι αγρότες στην Καρδίτσα δεν ήταν καθόλου ήσυχοι. Θεριστής κι αυτοί οργάνωναν συλλαλητήρια και σήκωναν δρεπάνια ενάντια στην επαναφορά της φορολογίας της δεκάτης (Θ.Φ., φ.992) που ετοίμαζε η οικουμενική κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη (To KKE, 1974: 624). Καινούρια συλλαλητήρια τ’ Αϊ-Λιος (Θ.Φ., φ.1030), συσκέψεις αγροτών τον Αύγουστο (Θ.Φ., φ.1088).
Δεκαπενταύγουστος: Νέα κυβέρνηση Ζαΐμη (Το ΚΚΕ, 1974: 630). Ο Γεωργικός Σύλλογος Καρδίτσας διαμαρτύρεται με τηλεγραφήματα στο κράτος των Αθηνών για την τιμή του «εγχώριου σίτου» (Θ.Φ., φ.1088). Έξω φωνές και συλλαλητήρια στην κεντρική πλατεία που οργάνωνε η Πανεργατική Ένωση και το Ενιαίο Μέτωπο. (Θ.Φ., φ.1061)
Στις 30.08.1927 ιδρύεται ο Συλλόγος «Λαϊκή Βιβλιοθήκη Καρδίτσης η ”Αθηνά”
Σεπτέμβρης: στο κατάστημα Παπαηλιού (καπνέμπορου) διαδραματίζονταν επεισόδια μετά από την παύση εργασίας καπνεργατών: «…βρισιές εκ μέρους μπράβων του κεφαλαίου αδερφών Βέντζα και επίθεσίν των με σιδηράς ράβδου εκ της οποίας ετραυματίσθησαν δύο εργάται, μία εργάτρια και ο γενικός γραμματέας του Συνδέσμου Καπνεργατών». Γι’ αυτό κι οι καπνεργάτες μετέβησαν στον Ειρηνοδίκη αλλά και απήργησαν προκειμένου «να προσληφθούν οι παυθέντες εργάτες» (Θ.Φ., φ.1080).

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

να ξεβρομίσει ο τόπος από τους εμπόρους αίματος

«Τράπεζα αίματος μόνο για έλληνες» διαβάζω ότι δημιούργησαν τα μέλη της Χρυσής Αυγής στη πόλη μας. Δεν θα σχολιάσω αν αυτό το «μόνο για έλληνες» συνάδει με τα «Ελληνορθόδοξες αρχές και ιδανικά» που προασπίζεται στις Θέσεις της η Χρυσή Αυγή (να γνωρίζουν άραγε το «οκ νι ᾿Ιουδαος οδ Ελλην, οκ νι δολος οδ λεθερος, οκ νι ρσεν κα θλυ· πντες γρ μες ες στε ν Χριστ ᾿Ιησο» της Καινής Διαθήκης;). Ούτε θα ρωτήσω πόσο σχέση έχει με τον Ξένιο Δία του αρχαιοελληνικού πολιτισμού που τόσο θαυμάζουν. Να θυμίσω μόνο στα καλόπαιδα του Μιχαλολιάκου ότι η προσφορά αίματος είναι πράξη ανιδιοτελής, ουμανιστική και αλτρουιστική, που γίνεται χωρίς διακρίσεις και προαπαιτούμενα, προσφορά στον συνάνθρωπο, που δεν αποσκοπεί σε πολιτικά οφέλη, που δεν εξυπηρετεί κομματικούς σχεδιασμούς, που γίνεται σεμνά και αθόρυβα, χωρίς πόζες και προβολές, χωρίς διαταγές και χωρίς… στρατιωτικά παραγγέλματα. Αλλιώς δεν πρόκειται για προσφορά αίματος αλλά για εμπόριο αίματος. Για χυδαίο πολιτικό μάρκετιγκ. Και αυτή η εκμετάλλευση της ανθρώπινης ανάγκης και του ανθρώπινου πόνου, από παλιούς και νεόκοπους πολιτικάντηδες, βρωμάει. Προσβάλλει τις αρχές, τα ιδανικά και τις παραδόσεις του λαού μας. Γι αυτό  και τα βαρέθηκε ο κόσμος, τα σιχάθηκε και τα προσπερνάει αδιάφορος. Γι αυτό και στο κάλεσμα της Χ.Α, δεν ανταποκρίθηκαν παρά μόνο τα γνωστά και μη εξαιρετέα 5-10 «λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες» της Καρδίτσας. Εντάξει παιδιά. Διαταγές εξετελέσθησαν, φωτογραφίες βγήκαν, τους ζυγούς λύσατε.



Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Ανοιχτή σύσκεψη στο Παυσίλυπο για τα προβλήματα στο χώρο της υγείας

Η κατάσταση στη δημόσια Υγεία - Πρόνοια και το Φάρμακο καθημερινά χειροτερεύει και κάνει εφιάλτη τη ζωή των λαϊκών οικογενειών.
Με πρόσχημα την «καταπολέμηση της σπατάλης», τον «εξορθολογισμό των δαπανών», την «περιστολή της φαρμακευτικής δαπάνης» και την εξάρθρωση των «ανάπηρων - μαϊμού», οι «συγχωνεύσεις» νοσοκομείων - τμημάτων - κλινικών, η ενίσχυση της λειτουργίας των νοσοκομείων ως «αυτοτελών μονάδων» προχωρούν με επιτυχία για την κυβέρνηση.
Το αποτέλεσμα είναι ότι τα δημόσια νοσοκομεία «στέγνωσαν» από αναλώσιμα υγειονομικά υλικά και ακριβά φάρμακα, τμήματα και κρεβάτια ζωτικής σημασίας καταργήθηκαν, γιατροί και νοσηλευτές έχουν γίνει «λάστιχο» για να βγαίνουν οι βάρδιες και οι εφημερίες. Άτομα με αναπηρίες και με ανίατες ασθένειες πρέπει να πληρώνουν τις πανάκριβες θεραπείες τους χωρίς να παίρνουν πίσω τα λεφτά από τον ΕΟΠΥΥ. Οι λίστες αναμονής για προγραμματισμένες ιατρικές εξετάσεις και χειρουργικές επεμβάσεις είναι τεράστιες και συνεχώς επιμηκύνονται - το «περίμενε» διαρκεί από 6 μήνες μέχρι και δύο χρόνια!
Ο κίνδυνος να θρηνήσουμε απώλειες ζωών είναι ήδη ορατός. Βρίσκεται πλέον μπροστά στην πόρτα χιλιάδων ασφαλισμένων που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τη λήψη φαρμάκων και πρόσβαση σε γιατρούς.
Είναι ώρα οι εργαζόμενοι, οι υγειονομικοί, οι άνεργοι, τα ΑμΕΑ και οι οικογένειές τους, οι ανασφάλιστοι, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι φαρμακοποιοί, οι γιατροί, να θέσουν τους δικούς τους στόχους πάλης και να μην αφήσουν κανέναν χωρίς πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Καλούμε φορείς και συλλόγους, εργατών, αγροτών, συνταξιούχων, γιατρών, φαρμακοποιών, όλους όσους ανησυχούν για τις εξελίξεις, σε σύσκεψη που θα γίνει την ΠΕΜΠΤΗ 5 ΙΟΥΛΗ στις 8 το απόγευμα στο ΠΑΥΣΙΛΥΠΟ, να συζητήσουμε τρόπους αντίδρασης και αγώνα για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην υγεία.
·         Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων νομού Καρδίτσας (ΕΟΑΣΚ)
·         Σύλλογος Γυναικών νομού Καρδίτσας
·         Συνδικάτο Οικοδόμων & Συναφών Επαγγελμάτων νομού Καρδίτσας
·         Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων & Ιδιωτικών Υπαλλήλων νομού Καρδίτσας
2/7/2012

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

κίνημα «δεν πληρώνω» (τους εργαζόμενους…) από επιχειρήσεις της Καρδίτσας

Αν η BLACK ROCK δεν ενδιαφέρονταν μόνο για τα «κόκκινα» δάνεια των τραπεζών αλλά έριχνε και μια ματιά στην τραγική κατάσταση που ζουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας τότε σίγουρα θα αποκαλύπτονταν πολλοί περισσότεροι «σκελετοί» απ’ όσους κρύβουν οι τραπεζικοί ισολογισμοί. Δεν αναφέρομαι μόνο στους πάνω από 1,5 εκατομμύριο ανέργους που είναι «επίσημα» καταγεγραμμένοι, ούτε στο 68% που με «επίσημα» στοιχεία ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ούτε στον «ποταμό» απολύσεων και στα μικρομάγαζα που καθημερινά κλείνουν, ούτε στους χιλιάδες των εργαζόμενων που εξαναγκάζονται σε μερική απασχόληση, σε ελαστικά ωράρια, σε μειώσεις αποδοχών και σε «οικειοθελή παραίτηση» από τα δικαιώματά τους… Αναφέρομαι στους «τυχερούς» που ακόμα δουλεύουν και που όμως είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες. Εργαζόμενοι που βέβαια ποτέ δεν απολύθηκαν, που καθημερινά χτυπάνε κανονικά το 8ωρό τους αλλά που έχουν να δουν «το χρώμα του χρήματος» εδώ και μήνες. Στην Καρδίτσα μετριούνται πλέον στα δάχτυλα οι εργαζόμενοι που συνεχίζουν να πληρώνονται κανονικά και στην ώρα τους.  Τα «έναντι» και τα απλήρωτα μηνιάτικα έγιναν καθεστώς σε όλες σχεδόν τις επιχειρήσεις. Στην ΑΝΚΑ τους οφείλουν δεδουλευμένα από το 2009 (!), 50 περίπου εργαζόμενοι στη MONOTHERM και ΣΠΙΤΙ ΑΕ είναι απλήρωτοι πάνω από 6 μήνες, 2-3 μήνες απλήρωτοι οι εργαζόμενοι στα Goodys, απλήρωτοι για μήνες οι εργαζόμενοι στο ΚΑΡΑΜΠΙΝΑ, στο ΣΤΟΡΙΣΜΕΝΟ, στην EXPERT, στο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΞΥΛΟΥΡΓΩΝ, στον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ και αλλού. Καθυστερήσεις στη μισθοδοσία έχουμε ακόμα και στους δήμους και στα νομικά τους πρόσωπα. Και ας μην πούμε για τις δεκάδες μικρότερες επιχειρήσεις με 1 ή 2 εργαζόμενους όπου η εικόνα είναι πιο τραγική. Μια κατάσταση που δεν πρόκειται να καλυτερέψει, ίσα-ίσα θα χειροτερέψει στους μήνες που έρχονται. Όσο οι εργαζόμενοι είναι ανοργάνωτοι, «μόνοι» απέναντι στις ορέξεις της εργοδοσίας, με διαλυμένα σωματεία και ξεπουλημένα συνδικάτα, τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Και αυτή η πορεία των πραγμάτων δεν πρόκειται να αντιστραφεί από μόνη της αν δεν παρέμβουν οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους. Έτσι και αλλιώς και τώρα και πάντα, ήταν και είναι ζήτημα συσχετισμών και αναμέτρησης ανάμεσα στο κεφάλαιο και τον κόσμο της εργασίας. Ζήτημα οργάνωσης, αντίστασης, διεκδίκησης, ανατροπής. Ζήτημα ταξικής πάλης.