Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

τον ρώτησαν;

 
Με το ψηφοδέλτιο της ΔΗΜ.ΑΡ. κατέρχεται στις εκλογές της 17ης Ιούνη ο κ. Γ. Βαϊόπουλος, υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής, υπεύθυνος αγροτικού τομέα, μαθηματικός, καλλιεργητής κλπ. Μάλλον θα καλύφθηκαν οι θέσεις διευθυντών στο ΠΑΣΟΚ…
Υ.Γ. Να τον ρώτησαν άραγε ή τον έβαλαν υποψήφιο χωρίς να τον ρωτήσουν; Ρωτάω, γιατί οι σύντροφοι της «υπεύθυνης», «σύγχρονης», «ανανεωτικής», «κυβερνώσας», «ευρωπαϊκής», «δημοκρατικής» κλπ «αριστεράς μας» συνηθίζουν και σε τέτοια, όπως π.χ. στις εκλογές της 6 Μάη που στο ψηφοδέλτιο της ΔΗΜ.ΑΡ. στη Καρδίτσα υπήρξε υποψήφιος που τον έβαλαν χωρίς να τον ρωτήσουν (!!!) και μετά  έτρεχε ο άνθρωπος σε δικηγόρους για να ακυρώσει την υποψηφιότητά του!

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Κοινή Δήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΚΟ ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

1.         Οι εκλογές της 6ης του Μάη έδωσαν ένα ισχυρό πλήγμα στο «μαύρο μέτωπο» των δυνάμεων του μνημονίου, του ΔΝΤ, της ΕΕ, του κεφαλαίου. Στην ήττα των δυνάμεων αυτών αποτυπώθηκαν οι μεγάλοι αγώνες και τα κινήματα της περιόδου, η δίχρονη αντίσταση της εργατικής τάξης και του λαού. Η απόρριψη του πολιτικού συστήματος και της πολιτικής του Μνημονίου κατευθύνθηκε κυρίως προς την  αριστερά, πράγμα που αντικειμενικά ανοίγει νέες δυνατότητες για την  ανάπτυξη και κλιμάκωση των λαϊκών αγώνων το επόμενο διάστημα.
 2.         Οι δυνάμεις του κεφαλαίου, η τρόικα και συνολικά το «μαύρο μέτωπο» επιχειρούν  ήδη να αντεπιτεθούν, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα.  Από τους αφόρητους εκβιασμούς και την κινδυνολογία πάνω στον λαό έως την προσπάθεια αφομοίωσης και ευνουχισμού του ξεκάθαρου μηνύματος καταδίκης του Μνημονίου της 6ης του Μάη με επιμέρους, προσωρινές  παραχωρήσεις που θα αφήνουν άθικτο όλο τον μηχανισμό επιτροπείας και κυριαρχίας της τρόικα και της ΕΕ, τους στόχους και την κατεύθυνση της ασκούμενης πολιτικής.
 3.         Για να γίνει το επόμενο ακόμα πιο ισχυρό βήμα καταδίκης του Μνημονίου και απαλλαγής των εργαζόμενων από τον εφιάλτη της συνέχισης αυτής της πολιτικής απαιτείται η ανάπτυξη ενός εργατικού και λαϊκού κινήματος,  στην βάση του προγράμματος εκείνου που μπορεί να βελτιώσει ριζικά την ζωή των εργαζόμενων, να αποκρούσει τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, σε ρήξη με τις βασικές επιλογές των κυρίαρχων δυνάμεων και του αστικού πολιτικού συστήματος, με βασικά σημεία:
-άμεση καταγγελία μνημονίων και δανειακών συμβάσεων - κατάργηση εφαρμοστικών νόμων
- παύση πληρωμών – μονομερής διαγραφή του χρέους εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία
-έξοδος από ευρώ και ΕΕ
- εθνικοποίηση τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο
-αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Απαγόρευση των απολύσεων.
Κατάργηση των αντεργατικών-αντιλαϊκών νόμων και αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων και διαπραγματεύσεων. Κατάργηση των χαρατσιών και των φορομπηχτικών νόμων. Διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών και των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων και των επαγγελματιών που προλεταριοποιούνται.
Ικανοποίηση των ώριμων διεκδικήσεων του εργατικού συνδικαλιστικού και νεολαιίστικου κινήματος
4. 
            Οι δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς επιδιώκουν την επιβολή και την εφαρμογή αυτού του προγράμματος στοχεύοντας και διεκδικώντας την  κυβερνητική και τη συνολική ταξική εξουσία της εργατικής τάξης, βασισμένη στους αγώνες, τις οργανώσεις και τα όργανα της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού. Η πορεία αυτή θα είναι αντικειμενικά πορεία ρήξης με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, όχι διαχείρισής του.
5.             Η στάση μας στην εξωκοινοβουλευτική πάλη και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο  απέναντι στην προτεινόμενη «αριστερή κυβέρνηση» ή «κυβερνήσεις με την συμμετοχή της αριστεράς», και γενικά σε κάθε κυβέρνηση καθορίζεται με κριτήριο την προώθηση των στόχων και διεκδικήσεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, σε ρήξη με την πολιτική και τις θέσεις των δυνάμεων του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Μία «αριστερή κυβέρνηση» για επαναδιαπραγμάτευση και όχι ριζική ανατροπή και καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, των Μνημονίων και των ασφυκτικών ορίων που θέτει η γενικότερη πολιτική της ΕΕ δεν μπορεί να έχει την ανοχή μας. Θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα την Αριστερά σε ενσωμάτωση, οπισθοχώρηση και οδυνηρή ήττα και θα διαψεύσει τις λαϊκές προσδοκίες και ελπίδες.
6.             Προϋπόθεση για κάθε επί μέρους κατάκτηση και για συνολικότερες ανατροπές υπέρ της εργατικής τάξης και του λαού σε μια κατεύθυνση ρήξης και αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του ευρώ και της ΕΕ είναι η αποφασιστική ενίσχυση της επαναστατικής Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος
7.             Με βάση τις παραπάνω κοινές εκτιμήσεις η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ συνεργάζονται στην επερχόμενη κρίσιμη εκλογική μάχη. Οι δύο οργανώσεις διατηρούν το δικαίωμα αυτοτελούς προβολής των ιδιαίτερων απόψεών τους.

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ!

Άρθρο του Στέφανου Καραμήτρου, στελέχους του ΚΚΕ(μ-λ)
Το αποτέλεσμα των εκλογών στις 6 του Μάη ήταν μια μεγάλη καταδίκη των πολιτικών που κατέστρεψαν και υποδούλωσαν την χώρα και έριξαν στην φτώχεια, την ανεργία και την απόγνωση εκατομμύρια ανθρώπων. Ήταν μια οργισμένη αποδοκιμασία των κομμάτων του κεφαλαίου και των Μνημονίων. Αυτών που κυβέρνησαν και συγκυβέρνησαν με στόχο να εφαρμόσουν τις εντολές των ξένων αφεντικών, των ιμπεριαλιστών και των τοκογλύφων, των καπιταλιστών και των πολυεθνικών. Ο λαός μας έκανε όχι μόνο ένα βήμα αλλά πολλά περισσότερα κυρίως μέσα στους σκληρούς αγώνες των δυο τελευταίων χρόνων, στους δρόμους , στους εργασιακούς χώρους, στις πλατείες και στις γειτονιές. Η μαζική εκλογική καταδίκη, εξαντλήθηκε όμως σε επιλογές είτε τυφλές είτε στα όρια ενός αδιέξοδου κυβερνητισμού και πολιτικών που προτείνουν διορθώσεις  εντός της μεγάλης παγίδας που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ. Γι αυτό δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι και οι νέοι αλλά οι ανεπάρκειες, τα λάθη και οι ελλείψεις των δυνάμεων εκείνων που θέλουν να αγωνιστούν για το χτίσιμο ενός αληθινού ανατρεπτικού λαϊκού κινήματος.
Οι ηττημένοι των εκλογών που συνεχίζουν να ελέγχουν την εξουσία επανέρχονται για να πάρουν την ρεβάνς στις εκλογές της 17 του Ιούνη. Κραδαίνουν απειλητικά ωμούς εκβιασμούς που από κοινού εκτοξεύουν τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα σε συνεργασία με τους ντόπιους υποτακτικούς τους. Λυτοί και δεμένοι έχουν στρατευτεί για να αναγκάσουν τον ελληνικό λαό να  σκύψει το κεφάλι, να υποκύψει στον φόβο και να οδηγηθεί να ψηφίσει τα κόμματα των Μνημονίων, της υποταγής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. Στις επόμενες ημέρες οι απειλές θα πολλαπλασιαστούν, οι εκβιασμοί θα μεγαλώσουν και η μόνη απάντηση είναι η κλιμάκωση των αγώνων, η επιστροφή των εργαζόμενων και της νεολαίας στους δρόμους και τις απεργίες.
Ο λαός μας βρίσκεται  ανάμεσα σε  σκληρά διλήμματα, πιέσεις και εκβιασμούς. Από την μια οι ανοικτοί εχθροί του, που ετοιμάζουν να τον φορέσουν νέες αλυσίδες, να εφαρμόσουν νέα σκληρά μέτρα, να σπείρουν και άλλο πόνο και απόγνωση. Αν του αρπάξουν την ψήφο, με απειλές και φόβο, την επόμενη μέρα θα τον τσακίσουν στην κυριολεξία και θα λένε μάλιστα με θράσος πως το κάνουν με την έγκριση του.
Από την άλλη του προτείνεται ο δρόμος των αυταπατών, των δήθεν γρήγορων και εύκολων λύσεων, το απατηλό σχέδιο μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και του  Ευρώ. Τον συστήνουν να ακολουθήσει τους δήθεν κανονικούς  αριστερούς, τον ορθό κοινοβουλευτικό δρόμο, να παροπλιστεί, να περιμένει, να ελπίζει σε κυβερνητικούς χειρισμούς, σε διαπραγματεύσεις και κυβερνητικές αναθέσεις. Να αποδεχθεί τις αυταπάτες πως η Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτός ο λάκκος των λεόντων,  μπορεί να γίνει  λέσχη ισότιμων μελών. Το ευρώ από όργανο λεηλασίας και κατοχής σε νόμισμα ανάπτυξης και δικαιοσύνης. Το ευρωκοινοβούλιο  από σφηκοφωλιά, όπως ξανά-απόδειξε ο πρόεδρος του που ήρθε για να εκβιάσει ανοικτά τον ελληνικό λαό σε πεδίο παρέμβασης και διόρθωσης της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Δεν μπορεί να υπάρξει νίκη δίχως αναμέτρηση. Ανακούφιση δίχως ανατροπή των βάρβαρων πολιτικών και μέτρων. Αριστερή κυβέρνηση δίχως οργανωμένο και συνειδητό λαϊκό και εργατικό κίνημα. Ελπίδα δίχως ισχυρή, μη κανονική, δηλαδή επαναστατική  αριστερά.
Ανάμεσα στον φόβο και στις αυταπάτες υπάρχει  άλλος δρόμος! Ο δρόμος του ρεαλισμού που δημιουργεί η δύναμη του οργανωμένου λαού και των μαζικών παρατεταμένων αγώνων! Ο δρόμος της συνειδητής πάλης για το χτίσιμο μιας αριστεράς της ανατροπής. Αυτόν τον δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, οι  φτωχοί συνταξιούχοι, όλα τα λαϊκά στρώματα. Να οργανωθούν στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, στα σχολειά και τα πανεπιστήμια, στις γειτονιές και τα χωριά. Να τσακίσουν τον φόβο και τους εκβιαστές, τους εκπροσώπους της ολιγαρχίας του πλούτου και των ξένων αφεντικών. Να προσπεράσουν αυταπάτες και  προτάσεις για εύκολες και ανέξοδες λύσεις. Να βαδίσουν με ψηλά το κεφάλι αυτές τις δύσκολες ημέρες. Στις εκλογές αλλά κυρίως μετά από αυτές! 

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Σαν σήμερα, 22 Μάη του 1941: συγκροτείται στην Καρδίτσα το Εθνικό Μέτωπο, προάγγελος του Ε.Α.Μ.

Στις 22 Μάη του 1941, τέσσερις μήνες νωρίτερα  από την επίσημη ίδρυση του Ε.Α.Μ. (27 Σεπτέμβρη 1941), μερικοί δραστήριοι κομμουνιστές της Καρδίτσας, αποκομμένοι από την τότε ηγεσία του ΚΚΕ  και χωρίς «επίσημη» καθοδήγηση, πήραν την πρωτοβουλία και συγκρότησαν στη Καρδίτσα την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση, το Εθνικό Μέτωπο που αποτέλεσε τη «μαγιά» για τη μετέπειτα οργάνωση του Ε.Α.Μ.  Ψυχή και οργανωτής αυτής της προσπάθειας ήταν ο καρδιτσιώτης Νίκος Αθανασίου (Γαριβάλδης), παλιός κομμουνιστής που η κατοχή τον βρήκε μαζί με άλλους κομμουνιστές εξόριστο στη Φολέγανδρο. Αρχές Μαΐου του 1941 ο Ν. Αθανασίου δραπετεύει από τη Φολέγανδρο και επιστρέφει στην Καρδίτσα. Από το βιβλίο του «Οι ανυποχώρητοι» (Αθήνα 1990), χρονικό που καταθέτει τα προσωπικά του βιώματα από τη συμμετοχή του στο λαϊκό κίνημα, αναδημοσιεύω το κεφάλαιο που αναφέρεται στην δημιουργία του Εθνικού Μετώπου στην Καρδίτσα.
«Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ.
Εμείς στη Φολέγανδρο είχαμε διαπαιδαγωγηθεί πάνω σε όλα τα προβλήματα της χώρας μας, εθνικά και διεθνή που είχαν επίδραση στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική καθώς και πάνω στις διάφορες μορφές οργάνωσης κομματικές και εξωκομματικές.
Είχαμε στελέχη με μόρφωση και πείρα όπως τον Στέργιο Αναστασιάδη, που είχε σπουδάσει στη Σοβιετική Ένωση, τον Παντελή Καραγκίτση, τον Β. Γεωργίου, τον Κώστα Χατζήμαλλη, μαθηματικό, αφοσιωμένο αγωνιστή στο Κόμμα, που τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί στη Θεσσαλονίκη.
Κάναμε όλα τα μαθήματα: οργανωτικά, συνδικαλιστικά, συνεταιριστικά, αγροτικά, πολιτική οικονομία, φιλοσοφία, στρατιωτικοπολεμικά (πόσων ειδών πολέμους έχουμε και τι θέση παίρνουν οι κομμουνιστές σε κάθε μορφή πολέμου).
Κάναμε διαλέξεις για τα διάφορα κινήματα διεθνή, πολιτικά και εθνικοαπελευθερωτικά, π.χ. Κινέζικο κίνημα, Κουό Μιν Τανγκ, κλπ, ή για τη δράση των κομμουνιστών σε παράνομες συνθήκες σύμφωνα με τη Μαρξιστική αρχή: «οι κομμουνιστές δουλεύουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Νόμιμα όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες και παράνομα όταν το απαγορεύει η φασιστική αντίδραση». Ακόμα σε περίοδο πολέμου ή φασιστικής δικτατορίας μπορεί να απομονωθούμε, να χάσουμε τη σύνδεση με την καθοδήγηση και την οργάνωση. Θα πρέπει ο κομμουνιστής, όπου κι αν βρίσκεται να μελετήσει την κατάσταση και να πάρει πρωτοβουλία, να καθορίσει πολιτική γραμμή και ανάλογα να δράσει. Σε περίπτωση σύλληψης, βασανισμών κλπ να κρατάει το στόμα του κλειστό.
Έτσι λοιπόν ήμασταν εφοδιασμένοι από πλευράς μόρφωσης και πείρας οι 200 περίπου της Φολεγάνδρου και των άλλων νησιών, (φυσικά δεν είμαστε ρομπότ κουρδισμένα, έπρεπε αυτά τα εφόδια να τα εφαρμόσει ο καθένας διαφορετικά ανάλογα με τις συνθήκες τοπικές και εθνικές), και σκορπίσαμε σ’ όλη την Ελλάδα με εντολή «να μην συνδεθούμε με τις υπάρχουσες οργανώσεις είτε ανήκουν στην Κεντρική Επιτροπή είτε στην Προσωρινή Διοίκηση, παρά μόνο με δική μας πρωτοβουλία και ευθύνη και με τις γνώσεις που έχουμε να δράσουμε σαν κομμουνιστές στηριζόμενοι σε γνωστούς μας κομμουνιστές και άλλες προσωπικότητες, όπου είχαμε εμπιστοσύνη και δεν είχαν κάνει δήλωση». 
Εγώ πήγα στην Καρδίτσα. Κεντρική γραμμή δεν υπήρχε (όπως ανέφερα παραπάνω υπήρχε σύγχυση, χάος και στο λαό και στο Κόμμα). Έπρεπε να μελετήσω την καινούργια κατάσταση που δημιουργήθηκε με τους στρατούς κατοχής και την κυβέρνηση Τσολάκογλου.
Ούτε λόγος να γίνεται, κατέληξα στην απόφαση ότι ο αγώνας είναι εθνικοαπελευθερωτικός. Συναντήθηκα με ορισμένους συντρόφους που ήξερα από παλιά και δεν είχαν κάνει δήλωση αλλά και δεν συνεργάζονταν με την τοπική οργάνωση που ανήκε στην Π.Ε. Βόλου του ΚΚΕ της Κεντρικής Επιτροπής Δ.Παπαγιάννη-Κτιστάκη. Στο Βόλο γραμματέας ήταν ο Γιάννης Γουλιμάρης.
Ήρθα σε επαφή χωριστά με τους Χαρίλαο Τζαφάλια, Βαγγέλη Παπαπολίτη, Κ. Παπούλια, Γ. Καλαντζή, Βαγγέλη Καπνιά, Αριστείδη Μητρογώγο, Γεώργιο Αντωνίου, Κώστα Καφαντάρη (Νικηταρά), Παρμενίωνα Αβδελίδη, Άγγελο Παπαϊωάννου, Αποστόλη Ζήση, Βαγγέλη Κορκόντζελο, Κώστα Μαντζιάρα, Βασίλη και Βαγγέλη Κάκο και άλλους.
Διάλεξα απ’ αυτούς τους πιο δοκιμασμένους κομμουνιστές, τους Χαρίλαο Τζαφάλια και Βαγγέλη Παπαπολίτη που ήταν και πριν από τη δικτατορία μέλη του ΚΚΕ, εργάτες και οι δύο, και αυτοί μου υπέδειξαν τους άλλους που είχαν κρατήσει καλή στάση στην περίοδο της Μεταξικής δικτατορίας και ήταν πιο κοντά στο ΚΚΕ. Τον Κ. Παπούλια εργάτη, τον Βαγγέλη Καπνιά λογιστή σε Ηλεκτρική Εταιρεία, τον Αριστείδη Μητρογώγο, λογιστή, τον Γιώργο Αντωνίου νέο ενθουσιώδη, τον Βασίλη και τον Βαγγέλη Κάκο, επίσης λογιστές, τον Κώστα Μαντζιάρα και τον Λεωνίδα Ραβανό.
Με τους Χ. Τζαφάλια και Βαγ. Παπαπολίτη είχα ιδιαίτερες επαφές και τους ανέπτυξα τις απόψεις μου για το θέση που πρέπει να πάρουμε, δεδομένου ότι ήμασταν ξεκομμένοι και δεν υπήρχε επιτροπή και καθοδήγηση. Θάπρεπε μόνοι μας να αναλάβουμε την ευθύνη για να καθορίσουμε πολιτική γραμμή και οργάνωση της πάλης του λαού για την πραγματοποίησή της.
Ταυτόχρονα πήρα ιδιαίτερα τον Βαγγέλη Καπνιά, τον Αριστ. Μητρογώγο και τον Λεωνίδα Ραβανό και γράψαμε διακήρυξη της Αχτιδικής Επιτροπής της κομματικής οργάνωσης Καρδίτσας προς τον λαό που την είχα ετοιμάσει μόνος μου. Εγώ υπαγόρευα και αυτοί έγραφαν σε καρμπόν. Η διακήρυξη περιείχε σε γενικές γραμμές τα εξής:
«Το όργανο που καθοδηγεί τον αγώνα θα ονομαστεί Εθνικό Μέτωπο.
Οι οργανώσεις βάσης θα ονομαστούν Ομάδες Εθνικής Λευτεριάς.
Στο Εθνικό Μέτωπο μπορούν να πάρουν μέρος όλοι οι Έλληνες, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις, εκτός από συνεργάτες των κατακτητών. Οι κατακτητές φασίστες Γερμανοί και Ιταλοί χτυπάνε χωρίς διάκριση τους Έλληνες από εργάτες και αγρότες μέχρι βιομήχανους.
Καθήκον όλων των Ελλήνων είναι ενωμένοι να παλαίψουν για να τους κάνουν δύσκολη την παραμονή τους στη χώρα μας και να ανεβάσουν την πάλη μέχρι το τελικό διώξιμό τους απ’ την Ελλάδα. Επίσης να παλαίψουμε για ψωμί, δουλειά, για συνδικαλιστικές ελευθερίες, ενάντια στις αρπαγές και λεηλασίες της παραγωγής σιτηρών, αιγοπροβάτων, βοοειδών και άλλων αγροτικών προϊόντων όπως ελαιών, λαδιού, σουσαμιού κλπ. Επίσης να γίνουν συσσίτια για τους μαθητές και τους φοιτητές. Να δοθεί καλαμπόκι στις ορεινές περιοχές, όπως η Αργιθέα.
Ο αγώνας πρέπει να είναι συνεχής, ξεκινώντας από τα πιο μικρά και άμεσα προβλήματα που απασχολούν τους εργάτες, τους δημόσιους υπάλληλους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες κλπ και φτάνοντας μέχρι την τελική εξέγερση για το διώξιμο των κατακτητών από την πατρίδα μας και την απόκτηση της ποθητής εθνικής μας λευτεριάς.
Καθήκοντα που βάζει η «Διακήρυξη» εκτός των παραπάνω είναι η οικονομική ενίσχυση για τις ανάγκες του αγώνα, το κρύψιμο όπλων, η στρατολόγηση νέων μελών, η διατήρηση υψηλού εθνικού φρονήματος, η αλληλεγγύη σε όσες ελληνικές οικογένειες υποφέρουν και πρέπει να τους δοθεί ενίσχυση κλπ
Και κατέληγε με το πολιτικό ζήτημα ότι πρέπει να λυθεί μετά την απελευθέρωση με σχηματισμό κυβέρνησης από όλα τα κόμματα και προκήρυξη εκλογών με απλή αναλογική, ώστε η χώρα να μπει σε περίοδο ομαλού πολιτικού βίου.
Ζήτω το ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΚΕ
Η Αχτιδική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Καρδίτσας
22 Μάη 1941»
Η διακήρυξη αυτή γράφτηκε σε πολλά αντίτυπα και σε υστερόγραφο γίνονταν σύσταση όσοι έχουν τη δυνατότητα να την αντιγράψουν και να την  διαδόσουν.
Αυτά έθεσα υπ’ όψη των Χ. Τζαφάλια και Βαγγ. Παπαπολίτη. Διάβασαν τη Διακήρυξη και συμφώνησαν σε όλα τα σημεία. Συμφωνήσαμε επίσης να κάνουμε σύσκεψη της Νέας Αχτιδικής Επιτροπής της Κ.Ο. Καρδίτσας του ΚΚΕ. Η σύσκεψη έγινε σε ένα σπίτι συντρόφων και πήραν μέρος οι: Χαρ. Τζαφάλιας, Βαγγ. Παπαπολίτης, Κων. Παπούλιας, Γιώργος Καλαντζής, Βαγγέλης Καπνιάς, Αριστείδης Μητρογώγος, Βασίλης Κάκος, Βαγγέλης Κάκος, Γιώργος Αντωνίου, Κων. Μαντζιάρας, Λεωνίδας Ραβανός. Έκανα εγώ εισήγηση και ανέπτυξα με λεπτομέρειες τα καθήκοντα που μπαίνουν μπροστά στους Κομμουνιστές στις καινούργιες συνθήκες που δημιουργήθηκαν μετά την κατάκτηση της χώρας μας από τους Γερμανοϊταλούς φασίστες και από τους Βούλγαρους φασίστες στην Ανατολική Μακεδονία. Είπα ότι ο αγώνας έχει χαρακτήρα εθνικοαπελευθερωτικό, ότι καλεί όλους τους Έλληνες από εργάτες μέχρι βιομήχανους να παλαίψουν για να επιβιώσουν και για να διώξουν τους κατακτητές ώστε με την εθνική απελευθέρωση να σχηματιστεί κυβέρνηση από όλα τα κόμματα που θα προκηρύξει εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής κλπ. Όλα αυτά πάνω στο πνεύμα της διακήρυξης για τη συγκρότηση Εθνικού Μετώπου.
Θα ήθελα εδώ να υπογραμμίσω άλλη μια φορά, πως όλη η παραπάνω συλλογιστική για τη διοργάνωση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα που θα στηριζόταν πάνω στην ιδέα του Εθνικού Μετώπου, είχε βέβαια τις ρίζες της στα όσα είχα διδαχτεί στη Φολέγανδρο – όπως ανέφερα και στην αρχή – αλλά οι συγκεκριμένες ενέργειες και τα συνθήματα που θα κινητοποιούσαν το λαό, προέκυψαν από τη μελέτη της επιτόπιας κατάστασης.
Διάβασα τη διακήρυξη και συμφώνησαν όλοι. Πήραν το λόγο ένα-ένας. Μιλούσαν για τον τρόπο δουλειάς και για τη διάδοση της νέας γραμμής στα χωριά.
Βγάλαμε γραμματέα τον Χαρ. Τζαφάλια, οργανωτικό γραμματέα, ταμία κλπ. Εγώ ανέλαβα και την ευθύνη για την οργάνωση και συγκρότηση επιτροπής του Εθνικού Μετώπου που να συμμετέχουν και πολίτες άλλων κομμάτων για να έχει πραγματική έννοια και περιεχόμενο το Εθνικό Μέτωπο. Για το σκοπό αυτό ήρθα σε επαφή με διανοούμενους, επαγγελματίες, αγρότες που ήταν τοποθετημένοι σε άλλα κόμματα, στο Αγροτικό Κόμμα, στο Εργατο-αγροτικό του Παπαναστάση που το εκπροσωπούσαν στην Καρδίτσα ο Λάμπρος Καταφυγιώτης και ο Νίκος Ευαγγελόπουλος. Επίσης με εκπρόσωπο του Γιάννη Σοφιανόπουλου, με τον Στέλιο Αλαμανή των Προοδευτικών Φιλελεύθερων του Γεωργίου καφαντάρη και με άλλες παρατάξεις.
Από τη δική μας πλευρά, που ήταν πολύ κοντά στο Κόμμα και μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη συγκρότηση του Εθνικού Μετώπου πήραν μέρος οι Παρμενίων Αβδελίδης, Άγγελος Παπαϊωάννου, Κώστας Καφαντάρης (Νικηταράς), Σωτήρης Μίχος συνδικαλιστής, Απόστ. Ζήσης. Οι τρεις πρώτοι, δικηγόροι με κύρος, είχαν απήχηση στους παράγοντες των άλλων κομμάτων. Ο Α. Ζήσης ήταν νεαρός φοιτητής, ανήσυχος και ανυπόμονος για δράση αλλά και πνεύμα αντιλογίας. Αργότερα προστέθηκαν και άλλοι: ο Βασίλης Τσιρώνης, ο Βασίλης Μπούδρας, ο Αλέκος Καρυάς, ο Σωτήρης Μπαρμπουνάκης δάσκαλος, ο Θεόκριτος Γούλας, ο Γιάννης Κοσπεντάρης και ο Κώστας Γρυμπογιάννης καθηγητές. Στη νεολαία τότε ήταν και ο Θανάσης Τσουπαρόπουλος, ο Απόστολος Στρογγύλης και ο Βασ. Μαργάρας που ενστερνίστηκαν γρήγορα το πρόγραμμα και τις αρχές του Εθνικού Μετώπου όπως ήταν διατυπωμένες στην «Διακήρυξη». Έτσι οργανώθηκε η Επιτροπή του Εθνικού Μετώπου στην Καρδίτσα. Αργότερα, όλοι οι παραπάνω έγιναν μεσαία και ανώτερα στελέχη του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος.» 

(*) Ο Νίκος Αθανασίου γεννήθηκε το 1912 στη Καρδίτσα. Ο πατέρας του Αναστάσης (Τάσιος) Αθανασίου κατάγονταν από το Κρυονέρι Καρδίτσας και η μητέρα του Αγγελική Φασιανού κατάγονταν από το Μοσχάτο (Βλάσδο). Νεαρός ακόμα, μόλις είχε τελειώσει το σχολαρχείο, αναμίχθηκε στο Κομμουνιστικό Κίνημα, στο οποίο αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του. Αρχικά εντάχθηκε σαν συνδικαλιστικό και οργανωτικό στέλεχος στην ΟΚΝΕ και σε συνέχεια στο ΚΚΕ. Προτού καλά-καλά γίνει είκοσι χρόνων γνώρισε διώξεις, συλλήψεις, καταδίκες, φυλακές και εξορίες. Υπήρξε ένα από τα πιο δραστήρια στελέχη του Αντιστασιακού αγώνα. Μετά την απελευθέρωση γνώρισε καινούργιες διώξεις, φυλακίσεις και εκτοπίσεις που διάρκεσαν 20 περίπου χρόνια. Εξορίστηκε στη Φολέγανδρο, στη Γυάρο, στην Κέρκυρα. Πέθανε το 1997. (τα βιογραφικά του στοιχεία είναι από το βιβλίο του «οι ανυποχώρητοι»).

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

το μήνυμα των εκλογών της 6ης Μαΐου

άρθρο του Ν. Μιχαλάκη, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ Ν. Καρδίτσας

Μετά τον κουρνιαχτό των προηγούμενων ημερών άρχισαν να φαίνονται και οι πραγματικές προθέσεις των μέχρι τώρα κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων του τόπου. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επένδυσαν και επενδύουν στον φόβο και την τρομοκρατία των πολιτών υποσχόμενοι δάκρυα και πόνο σε περίπτωση άρνησης του μνημονίου. Όμως το μήνυμα των εκλογών δεν σηκώνει πολλαπλές αναγνώσεις. Η κατάρρευση του δικομματισμού από το 77% (αθροιστικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) του 2009 στο τωρινό 32% δεν μπορεί παρά να αποδοθεί στην βάρβαρη πολιτική που εφήρμοσαν σε συνεργασία με το ΔΝΤ και την τρόικα. Από την άλλη, η εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ από το 4,5% (το 2009) στο 17%, ομοίως εξηγείται με την αταλάντευτη στάση του απέναντι σε ακριβώς αυτή την πολιτική, στη δυναμική αντίσταση αλλά και στην πρόταση εξουσίας που παρουσιάζει. Αυτό ακριβώς το μήνυμα από τις εκλογές της 6ης Μαΐου εστάλη σε όλη την Ευρώπη και συζητήθηκε στην τελευταία συνάντηση των G8. Και είμαστε βέβαιοι ότι ελήφθη καθώς έχει
ήδη υποχωρήσει η αδιαλλαξία εφαρμογής της συνταγής της λιτότητας και της ανατροφοδοτούμενης ύφεσης, η αδιαλλαξία των λεγόμενων μονοδρόμων. Ο Ολάντ προτείνει την απευθείας δανειοδότηση των κρατών που κινδυνεύουν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ο Γιούνκερ αποκλείει κάθε συζήτηση για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και ολοένα περισσότερες φωνές, καθυστερημένα και υποκριτικά ομολογουμένως, κατηγορούν την πολιτική της λιτότητας και ζητούν σχέδια ανάπτυξης.
Κι έτσι αποδείχθηκε ότι οι Παπανδρέου, Βενιζέλος, Σαμαράς και Παπαδήμος δεν διαπραγματεύτηκαν προς το συμφέρον του λαού. Άσκησαν μία πολιτική που είναι απλά ένα πρόγραμμα εφαρμογής των χειρότερων εκφάνσεων του νεοφιλελευθερισμού και όχι μία πραγματική, ορθολογιστική, δίκαιη απάντηση στην κρίση. Ένα πρόγραμμα που όπου εφαρμόστηκε βύθισε τους λαούς στην ανεργία και στην κοινωνική κατάρρευση. Εμείς αντίθετα, στηριζόμενοι στον λαϊκό παράγοντα, υποσχεθήκαμε ότι θα ακυρώσουμε το μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς του νόμους, θα ακυρώσουμε την πολιτική της λιτότητας. Και θα ακυρώσουμε αυτή την πολιτική όχι μόνο γιατί είναι οικονομικά καταστροφική για τον τόπο αλλά γιατί δεν συνάδει καν με την δημοκρατία. Μια πολιτική που νομιμοποίησε την αδικία! Κι έτσι κάνουμε τον φόβο ελπίδα για την χώρα μας και τον λαό της αλλά και για τους λαούς της Ευρώπης που βλέπουν να τους χτυπάει την πόρτα η φτώχεια και η
κοινωνική εξαθλίωση. Ελπίδα για κοινωνική ευημερία και δικαιοσύνη!
Νίκος Μιχαλάκης
Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ Ν. Καρδίτσας

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

αρσακειάδες τα… λεβεντόπαιδα

Αρσακειάδες με κουστουμάκι και γραβατούλα τελικά τα «λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες»! Αυτοί ντε που φώναζαν "να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή". Εδώ τους βλέπουμε στημένους στα ορεινά έδρανα να περιμένουν πελάτη...    

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

«συντροφικοί» ιμπεριαλισμοί

Πριν ακόμα οριστεί η υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμμένου και πριν καν ανακοινωθεί επίσημα η ημερομηνία των επόμενων εκλογών, ο Ολάντ, από το Βερολίνο όπου επισκέφτηκε τη Μέρκελ, υπέδειξε, προανήγγειλε και προσδιόρισε ότι οι εκλογές στην Ελλάδα θα γίνουν στις 17 Ιούνη…  (http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=457847). Σε άλλες εποχές, όταν πληροφορούμασταν την ημερομηνία των εκλογών πρώτα από δηλώσεις ξένων ηγετών ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού και πριν ακόμα ανακοινωθούν επίσημα από την δική μας κυβέρνηση, ακούγονταν και καμιά διαμαρτυρία από την αριστερά μας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές υποδείξεις και παρεμβάσεις. Όταν όμως οι υποδείξεις και οι παρεμβάσεις στα πολιτικά πράγματα της χώρας γίνονται από «σοσιαλιστές» τύπου Ολάντ (ο οποίος παλεύει και για την «ανάπτυξη» βεβαίως-βεβαίως) τότε τις κάνουμε γαργάρα.  Τώρα, τι σόι αριστερά (και μάλιστα «κυβερνώσα»…) είναι αυτή που δεν τολμά, ούτε «για τα μάτια», να ψελλίσει μια διαμαρτυρία ενάντια στους επικυρίαρχους, είναι μια άλλη (πονεμένη) συζήτηση...    

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Για να αντέξει ο λαός τη θύελλα, έχει μόνο μια επιλογή: Ισχυρό ΚΚΕ

Άρθρο του Βασίλη Κρανιά, υποψήφιου με το ΚΚΕ στις τελευταίες εκλογές.


Οδηγούμαστε πλέον ξανά σε εκλογές. Ο λαός πρέπει να φτάσει σ' αυτές με καθαρό μυαλό, με ανοιχτά μάτια και αυτιά, περνώντας από κόσκινο όλα όσα ακούγονται και θα ακουστούν μέχρι τότε.

Απέναντί του παίζεται ένα παιχνίδι που έχει σκοπό να τον βγάλει «νοκ-άουτ» και να μην μπορεί να αντιδράσει για πολύ καιρό.

Η επιχείρηση αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με τη συμμετοχή όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων και στην παρούσα φάση με πρωταγωνιστικό το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ.

Όλα όσα το ΚΚΕ από χρόνια προειδοποιούσε εξελίσσονται μπροστά στα μάτια του λαού και δεν πρέπει να μείνει απαθής θεατής.

Η άρχουσα τάξη, θορυβημένη από την έκταση και το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης, που απαιτεί τη λήψη πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων, απλώνει τα δίχτυα της να εγκλωβίσει την οργή του λαού που θα λάβει μεγαλύτερες ακόμα διαστάσεις. Μην μπορώντας να χειραγωγήσει όπως πριν το λαό αναδιατάσσει το πολιτικό της προσωπικό, αναθέτει νέους ρόλους σε πολιτικές δυνάμεις, που με τη σειρά τους καλλιεργούν μεθοδικά φρούδες ελπίδες και προσδοκίες στο λαό ότι κάτι μπορεί να αλλάξει προς όφελός του μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση με κουμανταδόρους τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους καρχαρίες.

Επιδίωξή τους να ανακόψουν τη αφύπνιση λαϊκών συνειδήσεων για να μη συναντηθούν με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, να μη φτάσουν στην αμφισβήτηση του σάπιου συστήματος που οδηγεί το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Όλοι αυτοί με τα ψέμματά τους ότι η σωτηρία θα υπάρξει μέσα στο ευρώ, με διαπραγμάτευση των μνημονίων κλπ, διαπράττουν τεράστια απάτη σε βάρος του λαού.

Το ΚΚΕ για άλλη μια φορά διαβεβαιώνει τον ελληνικό λαό ότι όποια κυβέρνηση και αν προκύψει από τις εκλογές με μερικούς ή όλους μαζί, είτε λέγεται αριστερή, κεντροαριστερή, κεντροδεξιά, είτε αλλιώς, δε θα καταργήσει ούτε τη δανειακή σύμβαση, ούτε το μνημόνιο, αφού καμία από αυτές τις πολιτικές δυνάμεις δεν έχει προσανατολισμό σύγκρουσης με την αιτία που γέννησε και τα δύο.

Απεναντίας, όλοι μαζί πίνουν νερό στο όνομα της εξουσίας των καπιταλιστών και της συμμαχίας της ευρωπαϊκής ένωσης που χρειάζεται και «παράγει» τα μνημόνια. Σχετικά μ’ αυτό είναι αποκαλυπτικές οι τελευταίες δηλώσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που αφού υφάρπαξε τις λαϊκές ψήφους με την υπόσχεση της άμεσης καταγγελίας της δανειακής σύμβασης και της απεμπλοκής απ' το μνημόνιο, τώρα σφυρίζει αδιάφορα και τάσσεται κατά των μονομερών ενεργειών, ξεπερνώντας σε κωλοτούμπες Καρατζαφέρη και Κουβέλη.

Ο λαός να έχει τις κεραίες του τεντωμένες, να είναι σε εγρήγορση ώστε να αποτρέψει τον κίνδυνο η επόμενη κάλπη να καταπιεί την οργή του και να τη διοχετεύσει σε αυταπάτες. Πίσω από τις αυταπάτες κρύβεται η απογοήτευση που θα τον οδηγήσει σε συμβιβασμό, υποχώρηση, ήττα. Καμία αναμονή πλέον. Να μην επιτρέψει ο λαός να τον βάλουν στον «πάγο» την ώρα που το μεγάλο κεφάλαιο δυναμώνει την επίθεση εναντίον του. Αυτή τη φορά να μην αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Να αναδείξει το ΚΚΕ πολύ πιο ισχυρό, να συναντηθεί μαζί του στους δρόμους του αγώνα και μαζί του να αποτρέψει μέτρα, να διεκδικήσει δικαιώματα, να βελτιώσει τη ζωή του. Να μην ποντάρει στους παίκτες ενός στημένου αγώνα, με βέβαιο αποτέλεσμα, εχθρικό προς τα συμφέροντά του. Να ποντάρει στο Κόμμα του, στη δύναμή του, στη δυνατότητά του να πάρει τη ζωή του στα χέρια του.

Ο εργαζόμενος λαός, εργάτες, υπάλληλοι, αγρότες, συνταξιούχοι, άνεργοι, μικροεπαγγελματίες, έχουν μια μόνο επιλογή: πανίσχυρο ΚΚΕ, για πανίσχυρο κίνημα, που μπορεί να μετατρέψει την οργή σε δύναμη απόκρουσης νέων αντιλαϊκών μέτρων, σε δύναμη που θα επιβάλλει μέτρα ανακούφισής του, σε δύναμη που θα ανοίξει το δρόμο σε ριζικές αλλαγές για να πάρει ο λαός και την κυβέρνηση και την εξουσία.

Βασίλης Κρανιάς, υποψήφιος με το ΚΚΕ στις τελευταίες εκλογές

Εργασιακός μεσαίωνας – Εφαρμογή Μνημονίου 2

Άρθρο του Νίκου Μιχαλάκη, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Καρδίτσας


Η κατάργηση, από χθες 15/05, της μετενέργειας και των συλλογικών συμβάσεων, ως άμεσα μέτρα εφαρμογής του Μνημονίου 2, είναι συνέπειες του άκρατου νεοφιλελευθερισμού που βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια. Ενός νεοφιλελευθερισμού που βρίσκεται μέσα στο πνεύμα της Θάτσερ: «Δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν άτομα».

Σύμφωνα με την αντίληψη του νεοφιλελευθερισμού ο εργαζόμενος πρέπει να είναι απροστάτευτος απέναντι στην εργοδοσία, να στερείται δικαιωμάτων, να δουλεύει χωρίς αξιοπρέπεια για ένα κομμάτι ψωμί, να βιώνει εργασιακό μεσαίωνα.

Η Αριστερά βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της βάρβαρης αντίληψης. Στέκεται κάθετα αντίθετη στην πολιτική που εφάρμοσαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στα μνημόνια, στην κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, στην διάλυση της κοινωνικής συνοχής και στην κοινωνική εξαθλίωση. Πιστεύει, αντίθετα, στην ενότητα των εργαζομένων και στην αλληλεγγύη.

Είμαστε αταλάντευτοι στην θέλησή μας για μια κοινωνία που θα καλύπτει τις ανάγκες των ανθρώπων, στην πίστη μας για μια κοινωνία της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της αξιοκρατίας, της δικαιοσύνης και τελικά της δημοκρατίας. Για αυτή την κοινωνία παλεύουμε και αυτή την κοινωνία οραματιζόμαστε.

Νίκος Μιχαλάκης, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Καρδίτσας

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, ΚΥΡΙΑΚΗ 13/05, 10.30 ΠΜ – Ξενοδοχείο ΚΙΕΡΙΟΝ

Καλούμε τις φίλες και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε ανοιχτή συγκέντρωση – συζήτηση με θέμα «ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΤΙ;».

1. Ο λαός μίλησε. Σάρωσε τις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις και προκάλεσε σεισμό στο πολιτικό σύστημα, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα στην ΕΕ και ΔΝΤ.

2. Ανοίγει ο δρόμος για μια άλλου τύπου εκπροσώπηση, για ένα άλλο πολιτικό σύστημα, για πραγματική δημοκρατία, για μεταπολίτευση του λαού.

3. Ο ίδιος ο λαός θέτει τη χώρα σε τροχιά διεξόδου, σε άλλη κατεύθυνση, αφήνοντας πίσω του και τιμωρώντας όλους αυτούς που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας, φέρνοντας την κοινωνική διάλυση.

4. Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της εκλογικής βραδιάς, δηλαδή ο ελληνικός λαός και το κίνημα του, που σε μεγάλο βαθμό εκφράστηκε μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ επωμίζονται το μεγάλο καθήκον να υλοποιήσουν αυτή τη διέξοδο.

ΜΑΖΙ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ, με Αυτοοργάνωση με Άμεση Δημοκρατία σε κάθε γειτονιά!

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ!

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

το πραγματικό δίλημμα για το λαό

Άρθρο του Βαγγέλη Μπούτα, βουλευτή Καρδίτσας του ΚΚΕ, στις σημερινές τοπικές εφημερίδες:

Όλα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες, οι παρασκηνιακές δηλαδή διαβουλεύσεις και τα παζάρια μεταξύ των κομμάτων της ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ- αλλά και ΔΗΜΑΡ, μέσα στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών, είναι μια διαδικασία που δεν αφορά τον λαό και τις ανάγκες του.
Πόσο μάλλον, που είτε παζαρεύοντας για «να τα βρούνε» κάποια από τα κόμματα στο σχηματισμό κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, είτε μιλώντας δημόσια με το βλέμμα στραμμένο σε νέες κάλπες ΣΥΡΙΖΑ, τα κόμματα αυτά βάζουν στο τραπέζι ή αξιοποιούν παλιά και νέα διλήμματα, προκειμένου να εγκλωβίσουν το λαό. Αν μεν σχηματίσουν κυβέρνηση, όλοι, δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί τον θέλουν να ελπίζει ότι ένας καλύτερος διαπραγματευτής θα τον σώσει σε βάθος χρόνου, ενώ αν ξαναπάμε σε εκλογές τον θέλουν εγκλωβισμένο στη λογική «να ψηφίσω να βγει μια κυβέρνηση γιατί χανόμαστε»!
Πάνω λοιπόν σ’ αυτήν την κοροϊδία των διερευνητικών έπαιξαν όλα τα κόμματα είτε πήραν, είτε δεν πήραν εντολή. Όλα πλην του ΚΚΕ που με συνέπεια στην πολιτική του, όπως είπε και προεκλογικά, δεν παζαρεύει πόσο σκόντο θα κάνει από αυτή του την αταλάντευτη θέση να είναι μαζί με το λαό, δε συμμετέχει σε κυβερνητικά παιχνίδια στο πολιτικό σύστημα, αφού αυτά εγκλωβίζουν το λαό σε μια πολύ συγκριμένη και πολύ αντιλαϊκή πολιτική.
Το ΚΚΕ λέει ξεκάθαρα ότι το πραγματικό δίλημμα είναι, αν θα μένει ο λαός μας κάτω από την μπότα μιας εξουσίας που τον εγκλωβίζει στην ΕΕ και στην πολιτική της, που όποια διαχείριση κι αν έχει, πες την αριστερή, πες τη σοσιαλδημοκρατική, πες την φιλελεύθερη κ.τ.λ. διαρκώς τσακίζει λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα ή αν θα επιλέξει ο λαός μας αποδέσμευση από την ΕΕ και τσάκισμα των μονοπωλίων δηλαδή των πραγματικών αφεντικών του Σαμαρά, του Τσίπρα, του Βενιζέλου, του Καμμένου κ.λ.π. Όσες κορώνες και αν βγάζει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια του ρόλου που του έχουν αναθέσει, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Κάθε άλλο δίλημμα από αυτά που πλασάρονται στους διαξιφισμούς μεταξύ των κομμάτων που έχουν την ίδια ρότα είναι ψευτοδίλημμα που δεν πρέπει να πιάσει τόπο.
Δεν πρέπει π.χ. να πιάνει το δίλημμα ευρώ ή δραχμή στον εργαζόμενο, όταν και έτσι κι αλλιώς το πορτοφόλι του είναι άδειο.
Δεν αφορά το λαό το δίλημμα λιτότητα ή χαλάρωση, γιατί αυτό εκφράζει μόνο τον αντιθέσεις ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου, καθώς άλλα τμήματα του κεφαλαίου κερδίζουν στη μια περίπτωση κι άλλα στην άλλη.
Είναι κάλπικο το δίλημμα «μνημόνια»-«αντιμνημόνιο» γιατί και οι λεγόμενοι αντιμνημονιακοί δηλώνουν υποταγή στις συνθήκες της ΕΕ, εξειδίκευση των οποίων είναι τα
μέτρα του μνημονίου. Για να δούμε ο αριστερός κ. Τσίπρας γιατί στα πέντε σημεία που βαρύγδουπα ανήγγειλε για να συμφωνήσει αν θα συμμετέχει σε κυβέρνηση, δεν υπήρχε καμιά αναφορά για την ΚΑΠ (κοινή αγροτική πολιτική) που όπως καλά γνωρίζουν οι φτωχομεσαίοι αγρότες της Καρδίτσας τους ξεκλήρισε!!! Δεν υπήρχε, γιατί όπως ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και ο «αντιμνημονιακός» ΣΥΡΙΖΑ την δέχονται, την υποστηρίζουν κι όταν κι αν πάρουν εξουσία θα την εφαρμόσουν!!! Να σημειωθεί ότι η ΚΑΠ δεν είναι «μνημονιακό» μέτρο. Προϋπήρχε του μνημονίου. Είναι πολιτική της ΕΕ που ΣΥΡΙΖΑ προσκυνάει.
Δεν πρέπει να πιάσει το δίλημμα «αριστερά-δεξιά»ή«κεντροαριστερά - κεντροδεξιά», γιατί αυτά αφορούν απλά διαφορετικές μορφές της ίδιας διαχείρισης, δοκιμασμένες και στη χώρα μας και σε άλλες χώρες της ΕΕ, που καμιά ανακούφιση δεν έφεραν στο λαό, αλλά συνέχισαν πανομοιότυπες πολιτικές ενίσχυσης του κεφαλαίου, τσακίσματος των λαϊκών στρωμάτων, συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σφαγιασμούς λαών...Ας θυμιθούμε τι έκαναν οι «αριστερές» κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας με συμμετοχή κομμάτων αδελφικών του ΣΥΡΙΖΑ (ανήκουν στο ίδιο σχηματισμό (κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς), βομβάρδιζαν την Γιουγκοσλαβία σε αγαστή συνεργασία με δεξιούς και σοσιαλιστές.
Το ΚΚΕ ανοιχτά και καθαρά λέει και παλεύει ώστε κάθε εργάτης, αυτοαπασχολούμενος, φτωχός αγρότης, κάθε νέος και κάθε γυναίκα που προέρχεται και ανήκει στα λαϊκά στρώματα έχει δικαίωμα και ευκαιρία να διεκδικεί όλα όσα του ανήκουν, να διεκδικεί αγωνιστικά ζωή ολόκληρη κι όχι με τις στερήσεις που του επιβάλλει η ΕΕ και τα κόμματά της όπως και να αυτοαποκαλούνται (δεξιά, αριστερά κ.λ.π.).
Γι' αυτό έχει σημασία να διεκδικήσει αυτή τη λύση, συστρατευόμενος στον αγώνα για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή ολόκληρου του χρέους, που δεν το δημιούργησε ο λαός, αλλά όλοι ανεξαιρέτως οι υπόλοιποι τον βάζουν να το πληρώσει.
Βαγγέλης Μπούτας
Βουλευτής Καρδίτσας του ΚΚΕ

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

σκέψεις για τα εκλογικά αποτελέσματα στην Καρδίτσα

κόμμα
2009
2012
διαφορά
Ν.Δ.
41.088
24.261
-16.827
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
0
8.142
8.142
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
139
5.243
5.104
ΛΑΟΣ
4.133
1.885
-2.248
Σ.Ε.Ε.
0
867
867
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
0
1.558
1.558
ΔΡΑΣΗ
0
579
579
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ
0
1.057
1.057
Σύνολα i
45.360
43.592
-1.768




ΠΑΣΟΚ
44.684
13.209
-31.475
ΟΧΙ
0
431
431
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
0
542
542
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ
1.128
1.854
726
Σύνολα ii
45.812
16.036
-29.776
Σύνολα i+ii
91.172
59.628
-31.544
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ
0
644
644
ΔΗΜ.ΑΡ.
0
3.792
3.792
ΣΥΡΙΖΑ
2.972
12.418
9.446
ΚΚΕ
7.742
8.625
883
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
301
806
505
ΚΚΕ(μ-λ), Μ-Λ ΚΚΕ
282
389
107
ΕΕΚ
48
88
40
Σύνολα
11.345
26.762
15.417




ΨΗΦΙΣΑΝ
105.715
89.333
-16.382
Στο νομό μας η ΝΔ έχασε 16.827 ψηφοφόρους της σε σύγκριση με το 2009. 2.248 οι ψηφοφόροι που «έφυγαν» από το ΛΑΟΣ. Αυτές οι απώλειες ΝΔ και ΛΑΟΣ «ανακυκλώθηκαν» κυρίως εντός της δεξιάς μεταπηδώντας σε όμορους πολιτικούς χώρους έτσι ώστε συνολικά η δεξιά «πολυκατοικία» να έχει απώλειες μόνο 1.768 ψήφους, που βέβαια, αν συνυπολογίσουμε και τη μεγάλη αποχή, μάλλον για αύξηση παρά για μείωση των ψηφοφόρων της μπορούμε να μιλάμε. Και ταυτόχρονα, εντός της «πολυκατοικίας» έχουμε μια δεξιότερη μετατόπιση σε πιο εθνικιστικές, πιο ακροδεξιές, πιο φασιστικές και πιο αντιδραστικές θέσεις (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή, ΣΕΕ κλπ)
Το ΠΑΣΟΚ έχασε 31.475 ψηφοφόρους του σε σύγκριση με το 2009. Ένα μέρος κατευθύνθηκε κυρίως (;) προς ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ και ένα μέρος προς τη δεξιά (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή κλπ)
Μεγάλος ηττημένος ο δικομματισμός που στο νομό μας τον εγκατέλειψαν συνολικά πάνω από 31.544 ψηφοφόροι που γίνονται περισσότεροι αν συνυπολογίσουμε και ένα κομμάτι της αποχής.
Μεγάλοι κερδισμένοι  οι ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ που είδαν τις ψήφους τους και τα ποσοστά τους να εκτοξεύονται. Μια αριστερά όμως πιο συστημική, πιο συντηρητική, πιο κοινοβουλευτική, πιο σοσιαλδημοκρατική από ποτέ. Μια αριστερά που π.χ. μπροστά στο ΠΑΣΟΚ του ’81 («έξω το ΝΑΤΟ και οι αμερικάνοι», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «κάτω το κράτος της δεξιάς», «στις 18, σοσιαλισμό» κλπ) μοιάζει με δεξιούρα του κερατά  («Ναι στην ευρωζώνη και στην ΕΕ», «απαγκίστρωση από το μνημόνιο σε βάθος τριετίας», «μορατόριουμ πληρωμών», «διεθνής επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους», «δημοσίευση της έκθεσης της Black Rock» (!!!) κλπ).
Από τους 31.544 που εγκατέλειψαν το δικομματισμό «το κόμμα της εργατικής τάξης» κέρδισε μόνο 883 ψήφους. Προφανώς «είναι στραβός ο γιαλός» γιατί οι ίδιοι είναι βέβαιοι ότι «ίσα αρμενίζουν»… Έτσι εξηγείται που η Αλέκα ζητάει ξανά εκλογές «για να διορθώσει ο λαός τη ψήφο του»!
5.243 οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής (από 139 το 2009!). Ψήφοι κατά βάση σιχτιρίσματος, απόγνωσης και «τιμωρίας» των κυρίαρχων κομμάτων που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε φασίστες.
Ενισχύθηκαν τέλος τα αριστερά και δεξιά κόμματα-αναχώματα. Αλλά μαζί καταγράφηκε και η συνεχιζόμενη αποδόμηση του πολιτικού συστήματος. Καταγράφηκε ο θυμός και η οργή του λαού. Αλλά μαζί και οι ανασφάλειες και οι αυταπάτες του. Κυρίως όμως ο λαός παρέμεινε μη ελεγχόμενος, «αστάθμητος παράγοντας» και σ’ αυτές της εκλογές. Δεν υπέκυψε στα διλλήματα και τους εκβιασμούς τους. Δεν επικύρωσε με την ψήφο του τις προειλημμένες αποφάσεις τους. Μαύρισε τα κόμματα του δικομματισμού και ενισχύθηκαν οι τάσεις αποστοίχισης. Δημιούργησε νέους πονοκέφαλους στα κέντρα εξουσίας μέσα και έξω από την Ελλάδα. Έδωσε ηχηρό χαστούκι στο σύστημα που βγήκε από τις εκλογές με περισσότερα προβλήματα και περισσότερα αδιέξοδα από πριν, με πιο οξυμένη την πολιτική του κρίση. Παρά τα εμπόδια, τις αυταπάτες τα ποικιλώνυμα αναχώματα και τους επίδοξους «σωτήρες», δημιουργείται ένα ευνοϊκότερο έδαφος για να αναπτυχθούν οι λαϊκοί αγώνες. Που είναι και ο μόνος δρόμος για να αξιοποιήσει ο λαός την επιτυχία του, για να έχει πραγματικά νίκες.