ΠΑΜΕ: κάτι αλλάζει;

Μια ανακοίνωση...

(«Πρωινός Τύπος», 25-7-2012)

Το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη να δείξει για μια ακόμα φορά την αλληλεγγύη της

Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει και καταδικάζει την τρικομματική κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που έδωσε εντολή στις δυνάμεις καταστολής να χτυπήσουν για ακόμα μια φορά τους απεργούς χαλυβουργούς. Με ιδιαίτερη μανία χτύπησαν τραυματίζοντας αρκετούς εργάτες που υπερασπίζονται τον ηρωικό αγώνα τους, το δικαίωμα στη δουλειά όλων.

Οι υπουργοί Δένδιας και Ρουπακιώτης, που και με δική τους εντολή χτυπήθηκαν οι εργάτες, είναι υπάλληλοι των βιομηχάνων, του Μάνεση και δουλεύουν για τα κέρδη του.
Για μια ακόμα φορά όταν η σύγκρουση είναι με το μεγάλο κεφάλαιο, με τα πραγματικά αφεντικά, το κράτος, η δικαιοσύνη, τα αστικά κόμματα αποκαλύπτονται σε αυτό που είναι. Τα "Μαντρόσκυλα" του κεφαλαίου.
Τα λαϊκά προβλήματα όμως που η καπιταλιστική κρίση τα οξύνει, η φτώχεια, η εξαθλίωση η πείνα, οι' απολύσεις που γεννά η καπιταλιστική εκμετάλλευση δεν αντιμετωπίζονται με τη συκοφαντία, τη βία και την καταστολή. Τέτοιες ενέργειες δε μπορούν να σταματήσουν τους αγώνες των εργαζομένων.
Ακόμα πιο αποφασιστικά θα οργανώσουμε τους αγώνες μας, την αντίσταση μας στη βαρβαρότητα που συνεπάγεται η πολιτική κεφαλαίου - κυβέρνησης - Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμα πιο αποφασιστικά θα αντιμετωπίσουμε τη βία και τον αυταρχισμό που είναι το άλλο πρόσωπο αυτής της πολιτικής
Το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη να δείξει για μια ακόμα φορά την αλληλεγγύη της και να πάρει μαζικά μέρος στις συγκεντρώσεις που διοργανώνουν εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες σ' όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Γελιέται η κυβέρνηση αν νομίζει ότι έτσι θα φοβίσει το εργατικό κίνημα. Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη.

…και κάποια σχόλια:

Είναι ίσως η πρώτη φορά που η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ μιλάει σκέτα για «εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες» και  όχι για «ταξικά εργατικά κέντρα και ταξικές ομοσπονδίες» όπως μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα. Να σημαίνει αυτό κάτι; Είναι άραγε μια τυχαία και μεμονωμένη «παράλειψη» ή σηματοδοτεί μια γενικότερη «στροφή» στην πολιτική και τακτική του; Μήπως δηλαδή το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ μετατοπίζεται από την μέχρι σήμερα πρακτική του; Μήπως εγκαταλείπει την μέχρι τώρα διασπαστική γραμμή του απομονωτισμού και των κομματικοκεντρικών εκδηλώσεων; Μήπως εγκαταλείπει τον ιδιότυπο «αναχωρητισμό» του και στο εξής θα το δούμε να συμμετέχει σε πρωτοβουλίες κοινής δράσης; Υπάρχει άλλωστε και το προηγούμενο της μετεκλογικής ανακοίνωσης της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ («κάλεσμα προς την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της» - 28/6/2012) όπου επίσης δεν υπήρχαν αναφορές σε «ταξικά συνδικάτα» και «ταξικές ομοσπονδίες». Αλλά ας μην προδικάσουμε. Μπροστά μας είναι τα ζητήματα και μένει να δούμε αν πράγματι κάτι αλλάζει στο ΠΑΜΕ και στο ΚΚΕ. Το βασικό ερώτημα είναι άλλο: Προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά «κάτι αλλάζει»; Γιατί είναι άλλο πράμα να εγκαταλείπεις την αδιέξοδη τακτική της «ταξικής καθαρότητας» και της «Λαϊκής Εργατικής Εξουσίας» για να ευνοηθεί η κοινή δράση και το μέτωπο αντίστασης του λαού και άλλο γιατί ζήλεψες το ΣΥΡΙΖΑ...