Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

λίστες


Εξεταστική ή προανακριτική επιτροπή; Και αν προανακριτική, γιατί μόνο για τον Παπακωνσταντίνου; Και ο Βενιζέλος; Ο Παπανδρέου; Οδεύουμε άραγε σε νέο ’89; Η Βουλή «της μιας ημέρας» θεωρείται «βουλευτική περίοδος» ή όχι; Και αν όχι, έχουμε ή δεν έχουμε παραγραφή; Με τέτοια και παρόμοια ερωτήματα μας βομβαρδίζουν καθημερινά τα ΜΜΕ. Και δώστου «οικονομικοί εισαγγελείς», και «απολογίες», και «υπομνήματα», και «ειδικά δικαστήρια», και…, και…     Για άλλη μια φορά ένα σκάνδαλο ανασύρεται για να συγκαλυφθούν μύρια άλλα. Και κυρίως για να συγκαλυφθεί ΤΟ σκάνδαλο. Αυτό το σάπιο, εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημά τους. Ένα σύστημα που με ή χωρίς μνημόνια ζει και θρέφεται ρημάζοντας τη ζωή εκατομμυρίων εργαζόμενων. Γιατί δεν είναι μόνο οι 2059 (που έγιναν 2062…) της λίστας Λαγκάρντ. Είναι όλο το αστικό κηφηναριό, συνολικά η αστική «μας» τάξη που παρασιτεί σε βάρος του λαού και των εργαζόμενων. Που ενώ μιλά για πατριωτισμό, ενώ επιβάλλει μνημόνια, ενώ μας καλεί σε θυσίες, από την άλλη ξεπουλάει το λαό και τη χώρα στους ιμπεριαλιστές και σιγουρεύει το έχει της σε θυρίδες της Ελβετίας και σε διάφορες «όπου γης, πατρίς» offshore. Αυτό είναι ΤΟ σκάνδαλο. Με αυτό είναι αντιμέτωπος ο λαός μας. Και μπροστά σ’ αυτό το μέγα σκάνδαλο ωχριούν και το CD της Λαγκάρντ, και το USB του Παπακωνσταντίνου, και η παραποίηση (από ποιόν;) της λίστας.
Γι αυτό και το ανασύρουν. Για να συγκαλύψουν το μείζον. Και ταυτόχρονα το χρησιμοποιούν στην επιχειρούμενη ανασύνταξη του μπλοκ εξουσίας και την συνολικότερη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού. Μαίνεται η φαγωμάρα ανάμεσα στα διάφορα κέντρα εξουσίας. Όχι μόνο (και τόσο) «εντός» όσο «εκτός» της χώρας μας. Δίνουν και παίρνουν οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί των επικυρίαρχων ιμπεριαλιστών. Και όπως ξέφυγε και του… Αδώνιδος (του Γεωργιάδη ντε…) «όταν παλεύουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια». Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Έτσι εν μια νυκτί οι ντόπιοι πλασιέ του ΔΝΤ (Παπακωνσταντίνου και ΓΑΠ) και οι ομοτράπεζοι των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών (Διώτης) μετατράπηκαν σε αποσυνάγωγους και «Ιφιγένειες». Και από την άλλη έχουμε και κείνη την «αντιστροφή κλίματος» στο Βερολίνο και τον «ξαφνικό έρωτα» των Μέρκελ-Σόιμπλε για τον Σαμαρά και την τρικομματική κυβέρνησή του, που τόσο «παραξενεύει» δημοσιογράφους και δημοσιολογούντες. Χτυπήματα κάτω από την μέση λοιπόν. Όλοι εναντίον όλων. Λυτοί και δεμένοι, στα φανερά και στα κρυφά διαγκωνίζονται για πόντους και θέσεις στην επιχειρούμενη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού. Θα «καούν» βέβαια και κάποια - ήδη καμένα - χαρτιά. Θα ενοχοποιηθούν κάποιοι για να απενοχοποιηθεί το σύστημα. Μέσα στο παιχνίδι είναι και αυτό. Απαραίτητη «βαλβίδα ασφάλειας» προκειμένου να αποφευχθούν «συνθήκες απροσδιόριστης κοινωνικής έκρηξης» όπως αγωνιά (!) η ΑΥΓΗ της Κυριακής 6/1. Και μέσα σ’ αυτό τον εσμό του αστικού βούρκου ξεμύτισαν και οι γνωστοί ρομφαιοφόροι της «κάθαρσης». Πρώτη και καλύτερη η Χρυσή Αυγή. Βρήκε ο γύφτος τη γενιά του κι αναγάλιασε η καρδιά του. Άλλωστε η «κάθαρση» είναι το κατεξοχήν γήπεδό τους. Αλλά και η αριστερά «μας» δεν υστερεί. «Η ριζοσπαστική Αριστερά αποδεικνύεται αποφασιστική δύναμη για την κάθαρση και τη ριζική αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος» (Αυγή 6/1). Περάστε κόσμε, εδώ η καλή η κάθαρση. Και αλήθεια, τι σόι αριστερά είναι αυτή που εντάσσεται στο αστικό πολιτικό παιχνίδι και εγκλωβίζει το λαό στις ενδοαστικές φαγωμάρες ; Τι σόι αριστερά είναι αυτή που συγκαλύπτει τις πραγματικές αντιθέσεις, που κρύβει (δε βλέπει;) τι παίζεται πίσω από τις λίστες και τις προανακριτικές, που αποπροσανατολίζει-αφοπλίζει το λαό με τη καραμέλα της κάθαρσης; Έχουμε βέβαια και το ΚΚΕ. «Σε κάθε περίπτωση τα στοιχεία που δημοσιεύονται για τη «λίστα Λαγκάρντ» τονίζουν τη σαπίλα του καπιταλισμού και τις αερολογίες των υποστηρικτών του περί εξυγίανσής του» (ανακοίνωση Γραφείου Τύπου 31/12). Φωτιστήκαμε. Η γη είναι στρογγυλή, η θάλασσα αλμυρή, το μέλι γλυκό και ο καπιταλισμός κακός. Και ο λαός; Εμείς; Χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, χωρίς φάρμακα, χωρίς θέρμανση, χωρίς χαμόγελο, χωρίς μέλλον για τα παιδιά μας θα παραμένουμε θεατές στο αστικό κοινοβουλευτικό νταλαβέρι, μηρυκάζοντας τα περί κάθαρσης  και καταπίνοντας το σάλιο μας και την οργή μας ή θα ανασκουμπωθούμε και θα διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν; Θα ανασηκώσουμε το μπόι μας, θα παραμερίσουμε την ιδιώτευση, θα ξανασυγκροτήσουμε τις συλλογικότητές μας, θα οργανώσουμε τις δυνάμεις μας, θα βάλουμε ξανά τους αγώνες μας στο πολιτικό προσκήνιο; Αυτό είναι το ερώτημα. Γιατί εκτός από τη λίστα της Λαγκάρντ υπάρχουν και οι δικές μας ανάγκες, οι δικές μας προτεραιότητες. Δουλειά, εισόδημα, υγεία, παιδεία, πρόνοια, δικαιώματα, ελευθερίες… Αυτές είναι οι δικές μας «λίστες». Και μόνο παλεύοντας για αυτές τις «λίστες» θα λογαριαστούμε μια και καλή με όλα αυτά τα αστικά σαπρόφυτα αλλά και – κυρίως – με το σύστημα που τα εκτρέφει.   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου