ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΓΩΝΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Πολίτες της Καρδίτσας
Ας θυμηθούμε…
Το 2010-2011 η σχολική χρονιά ξεκίνησε με τη δήλωση της τότε υπουργού Παιδείας πως η χρονιά αυτή θα είναι η δυσκολότερη από τη μεταπολίτευση και μετά. Τον Σεπτέμβρη του 2011 η ίδια υπουργός δήλωνε πως η χρονιά 2011-2012 θα είναι η δυσκολότερη από την κατοχή και μετά. Για τη φετινή σχολική χρονιά μάλλον οι συγκριτικές περιγραφές περιττεύουν, αφού και οι τελευταίες αυταπάτες διαλύθηκαν μέσα σ’ ένα εφιαλτικό πεδίο ραγδαία εξελισσόμενης κοινωνικής καταστροφής.
Τούτες τις μέρες ετοιμάζεται να ψηφιστεί στη βουλή το νέο πακέτο μέτρων ύψους 11,5 δις για τη διετία 2013-2014, αθροίζοντας επιπλέον τα 3 δις των συμπληρωματικών μέτρων του περασμένου Μαρτίου, τα 2 δις της λεγόμενης τρύπας του τρέχοντος κρατικού προϋπολογισμού και μύρια όσα, το σύνολο των οποίων θα ξεπεράσει τα 20 δις, τις 150.000 απολύσεις στο δημόσιο τομέα και βλέπουμε…
Είναι η εφαρμογή των προεκλογικών υποσχέσεων της «επαναδιαπραγμάτευσης» και της «απαγκίστρωσης», που σε συνθήκες εκφοβισμού υφάρπαξαν τη λαϊκή ψήφο. Ζούμε τα «ισοδύναμα μέτρα», που θα αντικαθιστούσαν τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και δεν θα μείωναν το βιοτικό μας επίπεδο. Όλα αυτά δεν βαφτίζονται πλέον οριζόντιες περικοπές, αλλά μαζί με την «ανάκαμψη», την «ανάπτυξη,» την «πάταξη της φοροδιαφυγής» και λοιπά ψεύδη, συνθέτουν το νέο πακέτο της βαρβαρότητας που κατευθύνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς σε μετωπική σύγκρουση απέναντί μας.
Οι πρόσφατες εκλογές του Ιουνίου, αφού εξασφάλισαν στη γνωστή μας τρόικα μια τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας, μια νέα τρόικα εσωτερικού και, όπως η ίδια διατείνεται, μακράς πνοής, ταυτόχρονα καθήλωσαν σε στάση αναμονής όλο εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που προσπαθούσε να σταθεροποιήσει μια πορεία αντίστασης για να αποτρέψει την καλπάζουσα ανεργία και την εξαθλίωση. Αυτήν την κατάσταση πρέπει να την αλλάξουμε. Ίσως ο στίχος του Ελύτη «Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά» μπορεί να δώσει τον παλμό.
Η Δημόσια Παιδεία ακολουθεί τον ίδιο κατήφορο όπως και το σύστημα Υγείας δίνοντας την εικόνα της κατάρρευσης σε ό,τι μέχρι τώρα αποκαλούνταν κράτος Πρόνοιας. Αυτό ακριβώς εννοούν η κυβέρνηση και το μιντιακό τσίρκο που την στηρίζει, όταν αναφέρονται σε ένα «νοικοκυρεμένο» και «ευέλικτο» κράτος. Τα σχολεία λειτουργούν σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, ενώ η διόγκωση του κόστους θέρμανσης προοιωνίζει έναν κρύο χειμώνα για μας και τους μαθητές μας. Οι κυοφορούμενες νέες βίαιες ανατροπές σε όλο το πλέγμα των εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων και κατακτήσεων είναι σε πλήρη αντιστοιχία με το περιεχόμενο και το πνεύμα του αποκαλούμενου νέου σχολείου και αποτελούν την προσαρμογή σε ένα εφιαλτικό εργασιακό μέλλον για μας και τα παιδιά μας. Παράλληλα ο εκφασισμός της κοινωνίας απλώνεται σε ανησυχητικές διαστάσεις, αφού οι βίαιες πρακτικές των χρυσαυγιτών είναι πλήρως εναρμονισμένες με τις επίσημες πολιτικές του κράτους και προσελκύουν το ενδιαφέρον μιας μερίδας της νεολαίας μας, απ’ τα φτωχά λαϊκά στρώματα κυρίως, που βιώνει με τον πιο οδυνηρό τρόπο το φάσμα της ανεργίας και τα αδιέξοδα της φτώχειας και της ανασφάλειας.
Σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα προβάλλει επιτακτικό το ερώτημα : Κι εμείς τι κάνουμε, τι περιμένουμε;
Έχοντας την εμπειρία της τελευταίας διετίας μπορούμε να διδαχτούμε. Σταθήκαμε ανεπαρκείς απέναντι στο καθήκον να υπερασπιστούμε τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών καθώς και τα δικά μας εργασιακά δικαιώματα. Είναι περισσότερο ξεκάθαρο παρά ποτέ ότι είμαστε αντιμέτωποι με ένα κρίσιμο δίλλημα. Να προετοιμαστούμε για να αποκρούσουμε την γενικευμένη, αποφασιστική επίθεση που ήδη εξελίσσεται , ή, διαφορετικά, η εποχή μας κινδυνεύει να σφραγιστεί από μία ακόμη ήττα, στρατηγικών διαστάσεων, για τους εργαζόμενους, για το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας και για το μέλλον της νέας γενιάς.
Να μην το αφήσουμε να συμβεί!!!!!
Γιατί, όπως είπε κι ο Μπρεχτ
«παλεύει για την υπόθεση του εχθρού
εκείνος που δεν πάλεψε για τη δική του υπόθεση»
εκείνος που δεν πάλεψε για τη δική του υπόθεση»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου